Μία σαφή κι αδιαφιλονίκητη νίκη του κεντρώου διεκδικητή της γαλλικής προεδρίας Emmanuel Macron έναντι της ακροδεξιάς Marine Le Pen, προβλέπει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής Πολιτικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Θάνος Βερέμης.
Στη συνέντευξή του ο καθηγητής εξηγεί τους λόγους για τον οποίον ο Macron, παρά την έλλειψη κόμματος, με την παραδοσιακή έννοια, να τον στηρίζει, θα μπορέσει να κυβερνήσει χωρίς κλυδωνισμούς, καθώς η Le Pen λόγω του μη σαφούς της προγράμματος και της ακροδεξιάς ρητορείας της δεν μπορεί να επιβάλλει ατζέντα πίεσης στον όποιον εκλεγμένο πρόεδρο.
Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης στον Γιώργη-Βύρωνα Δάβο:
Ερ.: Κύριε Βερέμη, ευχαριστούμε που δεχθήκατε να μιλήσετε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και θα θέλαμε να σας ζητήσουμε να αποτολμήσετε μία πρώτη ανάγνωση για το χθεσινό αποτέλεσμα του α'' γύρου.
Απ.: Νομίζω πως ήσαν τα αναμενόμενα, τουλάχιστον για μένα και με μία μικρή έκπληξη, διότι αντί να έλθει πρώτη η Le Pen, πρώτευσε ο Macron. Αυτό είναι μία θετική εξέλιξη γιατί σημαίνει πως ενώ στο παρελθόν είχαμε πρώτη τη Le Pen στον πρώτο γύρο εκλογών, τώρα έχουμε έναν αντίπαλό της, ο οποίος ασφαλέστατα και θα κερδίσει τον επόμενο γύρο. Δεν υπάρχει πλέον κίνδυνος, νομίζω, η Le Pen να διεκδικήσει την προεδρία.
Ερ.: Το μεγάλο ζήτημα όμως παραμένει, ακόμη κι εάν ο Macron επικρατήσει, δηλ. θα έχει την απαραίτητη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, δεδομένου ότι στερείται κόμματος;
Απ.: Έχετε δίκιο, δεν έχει δικό του κόμμα, πράγματι, αλλά αυτή ήταν κι η δύναμή του. Ο λόγος που τον προτίμησαν οι Γάλλοι ήταν γιατί είχαν κουρασθεί από τα παλιά κόμματα και προτίμησαν το καινούργιο. Τώρα, τι θα μας προκύψει θα το δούμε εν καιρώ, δεν ξέρουμε και πράγματι στο Κοινοβούλιο αν δεν έχει την πλειοψηφία θα υπάρξει η συγκατοίκηση προέδρου και πρωθυπουργού. Βέβαια, ο πρόεδρος είναι η πραγματική εξουσία στη Γαλλία κι όχι ο πρωθυπουργός. Οπότε και με συγκατοίκηση ακόμη, ο πρόεδρος μπορεί να λειτουργήσει μια χαρά.
Ερ.: Πιστεύετε ωστόσο ότι η Le Pen, η οποία μολονότι βλέπουμε να χάνει τις εκλογές, έχοντας ωστόσο αποκτήσει ερείσματα σε μεγάλα κοινωνικά στρώματα, μπορεί να επιβάλει άμεσα δικά της θέματα στην πολιτική ατζέντα της διακυβέρνησης ενός προέδρου Macron;
Απ.: Κοιτάξτε, η ατζέντα της Le Pen είναι εξαιρετικά δύσκολο να την παρακολουθήσει κανείς και να την καταλάβει, είναι εξαιρετικά μπερδεμένη. Είναι άλλ'' αντ'' άλλων δηλαδή. Το βέβαιο είναι ότι θέλει να φύγει από την Ευρώπη. Ε, αυτό δεν μπορεί να το επιβάλλει σε κανέναν εκλεγμένο πρόεδρο τουλάχιστον αυτής της κατηγορίας. Κι έτσι δεν τη βλέπω να παίζει ρόλο, κυρίως γιατί δεν έχει αποσαφηνίσει άλλα σημεία της ατζέντας της κι εκεί μπερδεύεται. Και πιστεύω πως είναι εσκεμμένο το μπέρδεμα, δεν είναι τυχαίο. Μπερδεύεται και με την Αριστερά λιγάκι, γιατί πολλά από τα συνθήματα της Le Pen είναι κι αριστερά συνθήματα. Εκεί όπου διαφέρει από την Αριστερά είναι η αντιπάθεια για τους εκτός Γαλλίας, για τους μετανάστες, για τους εντός Γαλλίας μουσουλμάνους, εκεί η Αριστερά δεν εκδηλώνεται έτσι. Αλλά σε πολλά άλλα, ιδίως στην οικονομική πλευρά δεν διαφέρει πολύ.
Ερ.: Μιλήσατε και για την Αριστερά κι είδαμε πως ο Melenchon, για πρώτη φορά για έναν τέτοιον υποψήφιο, συγκέντρωσε σχεδόν το 20%, ενώ αντίθετα εκείνο που ήταν το κραταιό κόμμα, οι Σοσιαλιστές, κατακρημνίσθηκε. Πώς σχολιάζετε;
Απ.: Ένας ηγέτης μπορεί να κάνει πολύ κακό στο κόμμα του. Ο Hollande το σκότωσε περίπου, για ένα διάστημα τουλάχιστον. Θα επανέλθει σίγουρα, γιατί το Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι ισχυρό στη Γαλλία, έχει ερείσματα και παρελθόν μεγάλο, αλλά προς το παρόν είναι ψόφιο. Και οφείλει την κατάσταση αυτή στον μη χαρισματικό Hollande. Ο Melenchon είναι ένα περίεργο φαινόμενο, είναι ο ίδιος ας πούμε συμπαθής σ'' ένα κοινό. Αλλά πάσχει κι αυτός από ένα φοβερό μπέρδεμα. Δηλ. δεν είναι εύκολο να καταλάβεις ακριβώς, πώς, τι θέλει και πού στέκει. Είναι και κατά της Ευρώπης, είναι και υπέρ και νομίζω πως οι ψήφοι που επέσαν στον Melenchon προέρχονται από αριστερούς, που δεν ήθελαν να ψηφίσουν Σοσιαλιστές, που ούτε Κομμουνιστές είναι, γιατί το ΚΚΓ έχει εξαφανισθεί, αλλά και κυρίως τις ψήφους του Κομμουνιστικού Κόμματος τις έχει καρπωθεί η Le Pen. Αυτό είναι το ενδιαφέρον. Έχει καρπωθεί τις ψήφους των μικρών ανθρώπων που αισθάνονται πως δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίνη κι αφού δεν υπάρχει κομμουνιστική διέξοδος, τότε Le Pen, αυτή θα μας σώσει. Ε, αυτό το κομφούζιο περνάει και στον Melenchon. Δεν ξέρουμε πού στέκεται, μας θυμίζει ολίγον τα ημέτερα.
Ερ.: Έχοντας σχεδόν ως δεδομένο ότι ο Macron θα εκλεγεί πρόεδρος, από την άλλη οι Χριστιανοδημοκράτες ενδεχομένως να επικρατήσουν στη Γερμανία και καθώς οι δύο τούτες χώρες είναι ο κεντρικός άξονας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, με τη Βρετανία να είναι εκτός πλέον, ποιο πιστεύετε πως διαγράφεται το μέλλον της ηπείρου;
Απ.: Εγώ πιστεύω πως η Ευρώπη θα ανακάμψει πολιτικά. Πέρασε μία κρίση με πολλούς λαϊκιστές, η Αγγλία δυστυχώς έπεσε στη λούμπα. Τώρα πώς θα βγει και τι θα κάνει στο μέλλον είναι άδηλον--αλλά τώρα άμα παρακολουθεί μία χώρα έναν Farage, ε της αξίζει αυτό. Τους παρέσυρε σ'' έναν λαϊκισμό περίεργο για την Αγγλία γιατί οι Βρετανοί είναι συνήθως ρεαλιστές και πραγματιστές. Τώρα όμως είχαν την κακιά τους ώρα, ήταν κουρδισμένοι κι από τη Θάτσερ. Ήταν ένα σύμπλεγμα πολλών πραγμάτων. Θα δούμε, μπορεί να βγει η Αγγλία από αυτό… Τώρα οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, πιστεύω θα επανέλθουν κι η Γαλλία θα επανέλθει, είναι βέβαια μία μεγάλη χώρα με παράδοση πολιτική μεγάλη κι η Γερμανία που οδεύει σ'' έναν κεντροδεξιό χώρο, η Ιταλία είναι ένα πρόβλημα, γιατί έχει κι οικονομικό πρόβλημα ανάλογο με το δικό μας, τεράστιο χρέος, εκεί είναι λίγο μπερδεμένα τα πράγματα… Πήγε να πάρει απάνω της με τον Renzi, αλλά να που δεν του βγήκε. Φαντάζομαι πως όλοι σιγά σιγά θ'' ανακάμψουν. Πρόβλημα αποτελούν οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες, που έχουν κολλήσει σ'' έναν λαϊκισμό της κακιάς ώρας κι η Ουγγαρία κι η Πολωνία, η Τσεχία δεν ξέρω που βαδίζει. Αυτοί οι τρεις δεν τα πάνε καλά. Τώρα τα ημέτερα Βαλκάνια, δόξα τω Θεώ, μάλλον λογικότερα είναι σε γενικές γραμμές, πάνε να λύσουν κάποια παλιά και μακρόβια προβλήματα, αλλά νομίζω ότι δεν πάνε και τόσο άσχημα, αν σκεφθεί κανείς και το κακό μας παρελθόν. Γενικά δεν είναι τόσο τραγική η εικόνα όσο πιστεύουν μερικοί. Εγώ είμαι αισιόδοξος, ίσως γιατί κι όπως έδειξαν οι γαλλικές εκλογές, η λογική υπερισχύει.
Ερ.: Οψόμεθα, γιατί αυτό κι από την εποχή του Kant είναι το πρόταγμα: να πρυτανεύσει στα ανθρώπινα πράγματα και την πολιτική η λογική…
Ε, η λογική πάντοτε πρυτανεύει στο τέλος. Περνάμε από περιόδους τρέλας, όπως ο ναζισμός, ο σταλινισμός, αλλά βλέπετε πως όλοι ξαναγυρίζουν σε μία ισορροπία. Ακόμη κι η Ρωσία μ'' όλα της τα προβλήματα, δεν είναι λαϊκιστικό φαινόμενο, είναι αυταρχικό. Ο αυταρχισμός, όπως έλεγε κι ο Αριστοτέλης, εντάσσεται κι αυτός σε ένα πολίτευμα, σε μορφή κάποιου πολιτεύματος. Αν δεν είναι τελείως παράλογος, και ξεπεσμένος, μπορεί να τους βοηθήσει για ένα διάστημα.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
