Στη Δημοκρατία δεν υπάρχει «αποφασίζομεν και διατάζομεν». Τα «παιδιά» που απαγόρευσαν την κατάθεση στεφάνου από Διακομματική Επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων στο Πολυτεχνείο διέπραξαν βαρύτατη Ύβρη. Η Ιστορία και οι συμβολισμοί των γεγονότων που έγιναν εκεί το 1973, δεν περιλαμβάνουν πουθενά, όσο και αν τα τεντώσει ο οιοσδήποτε, τον αποκλεισμό ενός από τους κορυφαίους θεσμούς της χώρας.
«Ψωμί, παιδεία, ελευθερία» ήταν το βασικό σύνθημα της νεανικής εξέγερσης. Ως «ελευθερία» νοούνταν η επιστροφή στον αληθινό κοινοβουλευτισμό, αφού η χούντα είχε απαγορεύσει όλα τα κόμματα και είχε στείλει στις φυλακές, στις εξορίες, ή στην αναγκαστική υπερορία, τους περισσότερους βουλευτές και πολλά μέλη των κομμάτων. Δεν έλεγε πουθενά το σύνθημα «Κάτω η Βουλή», ή, τέλος πάντων «να καεί, να καεί» και τα λοιπά γνωστά.
Δεν είναι Επανάσταση, είναι ποταπή ασέβεια στη μνήμη των νεκρών, αλλά και στην παρουσία των ζωντανών που δεν φοβήθηκαν τη χούντα το να ποδοπατούν κάποιοι το στεφάνι της Βουλής των Ελλήνων και να το πετάνε στην Πατησίων σαν να ήταν κάτι μιαρό και μιασμένο. Κάποιος θα έπρεπε να πει στους «υπερεπαναστάτες» πως ο σεβασμός στη Δημοκρατία είναι το πρώτιστο. Αλλά και κάποιος θα έπρεπε να μην τους επιτρέψει να διαπράξουν την ανοσιότητα.
Η μέρα, που ξεκίνησε με την προσβολή της Βουλής των Ελλήνων, συνεχίστηκε με εμπόδιση αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ και ποιος ξέρει πώς θα συνεχιστεί. Όλα αυτά, επειδή το δήθεν ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα (και στην πραγματικότητα το φοιτητικό κίνημα που κοιμάται και ποδηγετείται) δεν μπορεί να προστατέψει το Πολυτεχνείο και να διαχειριστεί την επέτειο. Ή μήπως δεν θέλει; Αδυνατώ να πιστέψω πως αν ήθελε δεν θα μπορούσε.
Η «έξωση» των κομμάτων από τις καταθέσεις στεφάνων, δεν είναι δικαίωμα κανενός και πάντως πληγώνει τη Δημοκρατία. Όπως την πληγώνουν τα τεράστια πανό στα κάγκελα, που έχουν τοποθετηθεί από εξωκοινοβουλευτικά κόμματα. Για να δείξουν τι; Ότι στο μέγεθος πάνε καλά; Αστειότητες…
Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί η υπόθεση, φοβάμαι πάντως πως θα συνεχιστούν οι συμπλοκές και οι χειροδικίες. Χειρονομίες διόλου κολακευτικές για τον πολιτικό πολιτισμό μας και παντελώς εξοβελιστέες από τον πολιτικό μας βίο. Επακόλουθα όλα της χαοτικής κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει τα πανεπιστήμια και την έχουμε επιτρέψει. Πράξεις που οδηγούν στην ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση του Πολυτεχνείου και στην πλήρη απομάκρυνση από το νόημά του.
Αλλά όχι και στο Πολυτεχνείο την ημέρα της επετείου! Συμμαζευτείτε!
