Συνήθως η Νορβηγία δεν αντιμετωπίζει πολιτικά προβλήματα και αναταραχές, ωστόσο όταν ανακύπτει ζήτημα για τη διαχείριση ενός τρισ. δολαρίων τότε μπορεί να προκληθεί θύελλα ακόμα στα συνήθως ήρεμα φιόρδ.
Η υπόθεση αφορά τον διορισμό του νέου επικεφαλής του μεγαλύτερου κρατικού fund του πλανήτη, το οποίο διαχειρίζεται κεφάλαια, μετοχές και άλλες επενδύσεις ύψους 1,1 τρισ. δολαρίων. Ο λόγος για τον Νικολάι Τανγκεν, ο οποίος επελέγη από την Norges Bank για να μανατζάρει το ταμείο. Σύμφωνα με την αντιπολίτευση της χώρας, ο διορισμός του Τανγκεν είναι παράνομος καθώς φέρεται να μην έδωσε πλήρη στοιχεία για την προσωπική του περιουσία, η οποία υπολογίζεται στα 800 εκατομμύρια δολάρια, κυρίως όμως για τις επενδύσεις του fund που έχει μετοχές στο Λονδίνο.
Τόσο η Norges Bank όσο και η κυβέρνηση της Νορβηγίας επιμένουν ότι η διαδικασία πρόσληψης δεν παραβίασε τους νόμους.
Ωστόσο, το επεισόδιο αυτό έχει φέρει στην επιφάνεια σημαντικά ζητήματα για την διακυβέρνηση του εν λόγω ταμείου σύμφωνα με το πρακτορείο Bloomberg. Εδώ και χρόνια υπάρχει μια υποβόσκουσα διαμάχη ανάμεσα στην κεντρική τράπεζα της χώρας και το Υπουργείο Οικονομικών για το ποιος πραγματικά ελέγχει το ταμείο το οποίο αλλάζει σταδιακά επενδυτικό προσανατολισμού. Σημειώνεται ότι στις αρχές του 2019 προκάλεσε αίσθηση η ανακοίνωση των ιθυνόντων ότι θα πωληθούν οι συμμετοχές σε εταιρίες έρευνας και παραγωγής πετρελαίου και αερίου και θα υπάρξει στροφή προς την «πράσινη ενέργεια».
Ο Τανγκεν αναμένεται πάντως να ξεκινήσει τη δουλειά του στο ταμείο την 1η Σεπτεμβρίου, ωστόσο υπάρχει το ενδεχόμενο κυβερνητικοί βουλευτές να συμπορευτούν με την αντιπολίτευση ζητώντας από τον μάνατζερ να πουλήσει ολόκληρο το μερίδιο στο hedge fund. Αν αρνηθεί τότε υπάρχει το ενδεχόμενο ακόμα και να ακυρωθεί ο διορισμός του, αναφέρουν πηγές με γνώση του θέματος στο Bloomberg.
Το κρατικό ταμείο, ιδρύθηκε το 1990 και έχει καταφέρει να διαθέτει το 1% των μετοχών παγκοσμίως αλλά και διάφορα ακίνητα και ομόλογα σε ολόκληρο τον κόσμο, καθιστώντας τη Νορβηγία μια εύρωστη οικονομικά χώρα, την ίδια στιγμή που άλλα ευρωπαϊκά κράτη παλεύουν να αντεπεξέλθουν στα χρέη τους.
