Του Απόστολου Χονδρόπουλου
Παρενέβη ή όχι ο Κώστας Καραμανλής υπέρ της υποψηφιότητας του Βαγγέλη Μεϊμαράκη; Συνεργάτες του δεν το επιβεβαιώνουν, αλλά η ουσία είναι πως για μία ακόμη φορά η ΝΔ βρίσκεται στην άβολη θέση να διερωτάται εάν ο πρώην Πρωθυπουργός πήρε θέση στα εσωκομματικά.
Οι τρεις εκ των υποψηφίων εμφανίζονται μάλιστα να δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι μπορεί να έγινε τέτοιου είδους παρέμβαση, με τον συγκεκριμένο τρόπο, που συνδέει άμεσα την προοπτική ενότητας της ΝΔ με την επικράτηση ενός συγκεκριμένου υποψηφίου. Και όλοι γίνονται τελικά στο ίδιο έργο θεατές! Για μία ακόμη φορά!
Έργο που κρατάει χρόνια. Από την επομένη κιόλας της απρόσμενης, σε ότι αφορά τη διαφορά, ήττας του 2009, που οδήγησε τον Κώστα Καραμανλή στην απόφαση να εγκαταλείψει την Προεδρία της ΝΔ.
Κατά καιρούς ακούγονται και γράφονται πολλά για «κύκλους», για «συνεργάτες», για «συνομιλητές» του Κώστα Καραμανλή που μεταφέρουν τη μία ή την άλλη άποψη που υποτίθεται ότι απηχεί τις απόψεις του πρώην Πρωθυπουργού. Και λέμε υποτίθεται διότι τις απόψεις του δεν τις έχουν ακούσει ποτέ από τον ίδιο ούτε οι νεοδημοκράτες σε ότι αφορά τα εσωκομματικά, ούτε ευρύτερα η ελληνική κοινωνία σε ότι αφορά μείζονα ζητήματα της χώρας.
Μόνο κατ΄ ιδίαν τα κομματικά στελέχη που η αλήθεια είναι ότι συνωστίζονται στο γραφείο του, ιδιαίτερα σε περιόδους που η ΝΔ δείχνει να βιώνει δύσκολες καταστάσεις.
Οι δημόσιες παρεμβάσεις από τότε που εγκατέλειψε την Προεδρία της ΝΔ μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Όσες εκλογικές αναμετρήσεις έγιναν μετά το 2009, τόσες είναι και οι γραπτές δηλώσεις στήριξης της ΝΔ. Συνήθως λίγες ημέρες πριν από τις κάλπες. Και η μοναδική τηλεοπτική δήλωση έγινε λίγες ημέρες πριν από το δημοψήφισμα, όταν παρενέβη και εκείνος για την στήριξη του «ναι».
Ο ίδιος σιωπηλός παντού, στα κομματικά όργανα, στο Κοινοβούλιο και φυσικά στα ΜΜΕ, αλλά συχνά λαλίστατοι κάποιοι από τους λεγόμενους «καραμανλικούς». Από την στάση των οποίων δεν είχε την καλύτερη εμπειρία και η προηγούμενη ηγεσία της ΝΔ που είχε συχνά πυκνά βρεθεί στο επίκεντρο της κριτικής τους. Με πιο χαρακτηριστική περίπτωση εκείνη του πρώην κυβερνητικού εκπροσώπου Βαγγέλη Αντώναρου που είχε εξελιχθεί σε έναν από τους σφοδρότερους επικριτές του Αντώνη Σαμαρά, διευκρινίζοντας βέβαια πάντοτε ότι πρόκειται για προσωπικές του απόψεις που δεν εκφράζουν και τον Κώστα Καραμανλή. Το γεγονός όμως ότι τα έλεγε ενώ παρέμενε πολύ στενός συνεργάτης του κ. Καραμανλή δεν περνούσε ποτέ απαρατήρητο από τους συνεργάτες του κ. Σαμαρά.
Οι δύο πρώην Πρωθυπουργοί είχαν βρει μεταξύ τους ένα modus vivendi και όποτε χρειάστηκε στη διάρκεια της θητείας του κ. Σαμαρά είχαν συναντήσεις, είτε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, είτε σε δημόσιο χώρο, φροντίζοντας να τη δημοσιοποιήσουν. Για να συμβεί βέβαια αυτό ο κ. Σαμαράς χρειάστηκε να πάει, μετά την εκλογή του το 2009, κόντρα στο ρεύμα της εποχής εκείνης που, αμέσως μετά την νίκη του Γιώργου Παπανδρέου, υποδείκνυε την διακυβέρνηση Καραμανλή ως βασική υπεύθυνη για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας. Ουδέποτε αποδέχθηκε τις κατηγορίες του ΠΑΣΟΚ, διατυπώνοντας σταθερά την θέση ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου ήταν εκείνη που παρέλαβε ένα πρόβλημα ελλείμματος και το μετέτρεψε σε κρίση δανεισμού.
Για να επιστρέψουμε όμως στα τρέχοντα, ερωτηθείς ο Απόστολος Τζιτζικώστας για τα όσα αποδίδονται σε κύκλους του Κώστα Καραμανλή, απάντησε: «Δεν πιστεύω ότι ο Κώστας Καραμανλής για τόσο σοβαρό θέμα χρησιμοποιεί τέτοιες μεθόδους. Αν θέλει να πει κάτι, το λέει δημόσια. Αυτοί που τα διακινούν αυτά δεν κάνουν καλό στον Κώστα Καραμανλή και δεν θα έπρεπε να λειτουργούν έτσι, ιδιαίτερα για τον Κώστα Καραμανλή που αποτελεί κεφάλαιο και για την παράταξη και για την χώρα».
Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έκρυψε ότι έχει κουραστεί «να ακούει διαρροές από διάφορους περιφερόμενους που φέρονται να συνομιλούν με κάποιους» και κάλεσε «όποιον θέλει να υποστηρίξει κάποιον από τους υποψηφίους να το κάνει ανοιχτά»
Μήπως τελικά το ζήτημα έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι ο Κώστας Καραμανλής έχει επιλέξει να μην λέει μέχρι σήμερα τις απόψεις του ο ίδιος, δημοσίως; Αυτό μπορούσε κανείς στην αρχή να το κατανοήσει γνωρίζοντας πως ότι και αν έλεγε δύσκολα θα εισακουγόταν μέσα στην ατμόσφαιρα της εποχής εκείνης. Και αντιλαμβανόμενος την επιλογή του να μην εμπλέκεται στα εσωκομματικά, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στη νέα ηγεσία της ΝΔ. Από ένα σημείο και μετά όμως, η επιλογή της συνεχιζόμενης σιωπής δεν είναι εκείνη που αφήνει ελεύθερο το έδαφος για κάθε είδους διαρροές σαν αυτές που έχουν κουράσει πολλούς, υποψηφίους και μη;
Και είναι βέβαιο πως οι απόψεις του Κώστα Καραμανλή έχουν ιδιαίτερη σημασία όχι μόνο για τα εσωκομματικά της ΝΔ, αλλά και για την ίδια τη χώρα. Ας μην ξεχνάμε πως ήταν από τους πρωταγωνιστές της περιόδου που προηγήθηκε των Μνημονίων και όλοι θα ήθελαν να ακούσουν κάποια στιγμή και τη δική του εκδοχή για τις συνθήκες που οδήγησαν τη χώρα στη μεγάλη περιπέτεια της τελευταίας 5ετίας.
