Οι ατέρμονες συζητήσεις για αλλαγές στις μεταρρυθμίσεις και στα μέτρα που η ίδια η κυβέρνηση έχει ψηφίσει, διεγείρει τα αντανακλαστικά των αγορών, αλλά και των ίδιων των θεσμών, δηλώνει στο liberal.gr ο καθηγητής και πρώην συντονιστής του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους Π. Λιαργκόβας, σημειώνοντας πως δεν υπάρχουν περιθώρια να χαθεί άλλος χρόνος.
Τονίζοντας, ότι η εικόνα που μεταφέρεται ξυπνά μνήμες «δημιουργικής ασάφειας» αναφέρει ότι δύο μήνες μετά το τέλος των μνημονίων όλα όσα γίνονται θυμίζουν λάθη και παραλείψεις που οδήγησαν τη χώρα στον εννιάχρονο εγκλωβισμός της.
Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη υπογραμμίζει και αυτό αποτυπώνεται στις αγορές που βλέπουν πως δεν υπάρχει ένα αξιόπιστο πρόγραμμα πραγματικής εξόδου από την κρίση αλλά και πολιτική σταθερότητα. Όλα αυτά υπάρχει κίνδυνος να φέρουν στην πόρτα της Ελλάδα ένα νέο Μνημόνιο όπως και αν αυτό ονομαστεί, λέει χαρακτηριστικά
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
- Οι πληροφορίες από το Euro Working Group αναφέρουν ότι οι δανειστές διαμηνύουν πως ο δημοσιονομικός χώρος δεν επαρκεί και για τη μη μείωση των συντάξεων και για την εφαρμογή των ελαφρύνσεων που έχουν εξαγγελθεί. Τι θα σημάνει αυτό;
Τα πράγματα για τους τεχνοκράτες- εκπροσώπους των θεσμών είναι απλά. Ή οι αριθμοί βγαίνουν ή δεν βγαίνουν και ως εκ τούτου πρέπει να γίνουν προσαρμογές. Αν πράγματι διαπιστώνουν κενό πάνω από 700 εκατ. Ευρώ στο υπερπλεόνασμα τότε θα φροντίσουν να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα ώστε να «βγαίνουν τα νούμερα». Δυστυχώς είτε αρέσει σε ορισμένους είτε όχι η χώρα παραμένει υπό επιτροπεία. Ως συντονιστής του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή είχα κατ' επανάληψη τονίσει πως το τέλος των μνημονίων δεν σημαίνει με κανένα τρόπο, το τέλος της εποπτείας και των αυστηρών ελέγχων. Ειδικά σε μια οικονομία όπως η δική μας.
Και αυτό συμβαίνει τώρα. Το σχέδιο του προϋπολογισμού ελέγχεται αυστηρά και η παραμικρή απόκλιση από τα συμφωνηθέντα χτυπά καμπανάκι για τους θεσμούς. Είναι βέβαιο ότι η απόφαση της κυβέρνησης να ζητήσει την μη περικοπή των συντάξεων που η ίδια αποφάσισε και νομοθέτησε, δεν μπορεί να υιοθετηθεί έτσι απλά. Πρέπει να υπάρξει το ανάλογο αντιστάθμισμα. Και γι' αυτό τώρα οι τεχνοκράτες - εκπρόσωποι των θεσμών βάζουν τους αριθμούς, μετρούν και υπολογίζουν. Και ζητούν αντίμετρα.
- Ειπώθηκε ότι μπορεί ακόμη και το θέμα του αφορολόγητου να έρθει έναν χρόνο νωρίτερα ως αντιστάθμισμα;
Θα υπολογιστεί κάθε ενδεχόμενο, να είστε βέβαιος. Μπορεί η αρμόδια επιτροπή να μην έθεσε θέμα για τον Ελληνικό προϋπολογισμό, όπως έπραξε για τον Ιταλικό, αυτό όμως επί της ουσίας δεν σημαίνει τίποτα. Δυστυχώς είμαστε για μια ακόμη φορά στη μέγγενη των ατέρμονων συζητήσεων που κινδυνεύει να προκαλέσει νέα προβλήματα. Η αμφισβήτηση των μεταρρυθμίσεων από την ίδια την κυβέρνηση που τις ψήφισε στέλνει λάθος μήνυμα και η οποιαδήποτε προσπάθεια άμβλυνσης των εντυπώσεων θέλει χρόνο. Μόνο που αυτή τη φορά δεν υπάρχει.
- Τι εννοείται;
Η χώρα δεν έχει ένα οικονομικό πρόγραμμα για να στηρίζεται σε αυτό. Έχει μόνο το λεγόμενο μαξιλάρι, η χρήση του οποίου όμως δεν είναι τόσο απλή όσο την εμφανίζει η κυβέρνηση. Δεν μπορεί με το παραμικρό να βάζει χέρι στα λεφτά του κουμπαρά για να καλύπτει τρύπες και υποχρεώσεις. Πρέπει να βγει στις αγορές. Και για να καταστεί αυτό εφικτό πρέπει να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για να την εμπιστευθούν οι αγορές. Να υπάρξουν τα κατάλληλα επιτόκια. Δεν μπορούμε να μείνουμε επί μακρόν σε αυτή την κατάσταση.
- Το κλίμα όμως δεν είναι ευνοϊκό και διεθνώς.
Θα πρέπει το οικονομικό επιτελείο να καταλήξει. 'Η μας επηρεάζουν οι κρίσεις, μικρές και μεγαλύτερες ή όχι. 'Η μεταφέρονται τα προβλήματα της Ιταλίας ή και της Τουρκίας ή όχι. Δεν μπορεί από τη μία να λέμε ότι δεν επηρεαζόμαστε και την άλλη τα επιτόκια του δεκαετούς να παραμένουν σταθερά πάνω από 4% με τάσεις που αγγίζουν κατά διαστήματα και το 4,6%. Κάτι συμβαίνει και αυτό ακουμπά την οικονομική πολιτική της χώρας αλλά και την απουσία πολιτικής σταθερότητας.
- Δηλαδή;
Τα πάντα στις αγορές είναι η εμπιστοσύνη. Αν αυτή δεν υπάρχει τότε τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε ήδη. Τα έχουμε δυστυχώς βιώσει και μάλιστα για χρόνο ιδιαίτερα μεγάλο. Πρέπει να δούμε την Ελλάδα με τα μάτια των «ξένων». Των επενδυτών, των δανειστών ακόμη και των… κερδοσκόπων. Αν λοιπόν κάνουμε ένα βήμα πίσω και επιχειρήσουμε να κοιτάξουμε την μεγάλη εικόνα τι θα δούμε; Πρώτα από όλα μια κυβέρνηση που δεν γνωρίζει μέχρι πότε θα είναι κυβέρνηση.
Ο συνασπισμός των κομμάτων που την απαρτίζουν βρίσκεται σχεδόν υπό κατάρρευση. Και το χειρότερο από όλα, είναι υπό προθεσμία. Έχει δοθεί από τους δύο κυβερνητικούς εταίρους η ημερομηνία και είναι ο Μάρτιος. Τώρα οι δεσμεύσεις πως η κυβέρνηση δεν θα πέσει, για τις αγορές, δυστυχώς, δεν ισχύουν. Δεν λαμβάνονται υπόψη. Σε μια τέτοια κρίσιμη περίοδο απαιτείται σταθερότητα.
Και το μήνυμα πρέπει να είναι σαφές και ξεκάθαρο. Πιο ξεκάθαρο από ποτέ. Επίσης αγορές και δανειστές δεν βλέπουν μια σαφή οικονομική πολιτική. Μια πολιτική που να αναλύει να προβλέπει και να δίνει λύσεις. Δίνουμε την εικόνα του «βλέποντας και κάνοντας». Για παράδειγμα, πιεζόμενη πολιτικά και προεκλογικά θα έλεγα η κυβέρνηση επιχειρεί να αλλάξει την απόφασή της σχετικά με τη μείωση των συντάξεων.
Μόνο που θα έπρεπε να γνωρίζει ότι αυτό δεν είναι απλό. Ότι οι θεσμοί θέλουν συγκεκριμένα στοιχεία όχι προβλέψεις και δηλώσεις καλής θέλησης. Επίσης βλέπουν μια προσπάθεια αλλαγής πορείας ως προς τις δεσμεύσεις για μεταρρυθμίσεις. Το μήνυμα που παίρνουν όλοι αυτοί από τους οποίους εξαρτόμαστε είναι στο πλαίσιο της… δημιουργικής ασάφειας. Και δυστυχώς απαντούν με τον ίδιο τρόπο. Μόνο οι κερδοσκόποι δείχνουν να… εκτιμούν την κατάσταση.
- Δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο για την ανάταξη της οικονομίας;
Βασικός στόχος αυτής της κυβέρνησης ήταν να δείξει ότι κατάφερε να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια. Και για να επιτύχει το στόχο αυτό έδωσε τα πάντα. Τώρα διαπιστώνει πως δεν μπορεί να συνεχίσει και κυρίως πως δεν μπορεί να υλοποιήσει τα συμφωνηθέντα. Πάντως δεν υπάρχει ένα εθνικό σχέδιο μια εθνική στρατηγική και νομίζω ότι αυτό δεν το αμφισβητεί πλέον κανείς.
- Οι περισσότεροι εκτιμούν ότι στο τέλος αυτός που θα πληρώσει και πάλι τη νύφη είναι η μεσαία τάξη;
Μέχρι τώρα αυτό συμβαίνει. Αν για παράδειγμα τεθεί θέμα να μην εφαρμοσθούν ελαφρύνσεις που θα συνέβαλαν σε μια έστω και μικρή ανακούφιση της ραχοκοκαλιάς της οικονομίας καταλαβαίνετε πως αυτό θα είναι ένα πλήγμα. Ένα ακόμη πλήγμα που θα προστεθεί σε όλα τα άλλα. Δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Αντί να ασχολούμαστε με το πως θα έρθουν επενδύσεις πως θα μειωθεί η φορολογία και πως θα εκμεταλλευθούμε τα όσα η χώρα μας προσφέρει, αναλώνουμε χρόνο και κεφάλαιο με διαπραγματεύσεις που έχουν στόχο μόνο επικοινωνιακό.
Σκεφτείτε μόνο πόσο χρόνο δαπανά σήμερα το οικονομικό επιτελείο για τις συντάξεις. Και δεν ξέρει καν λίγο πριν την ψήφιση του προϋπολογισμού αν θα αποφύγει τις περικοπές, αν ακυρωθεί ο νόμος ή αν απλά θα δοθεί μια αναβολή. Και όλα αυτά προκειμένου να υπάρχει ένα προεκλογικό αφήγημα.
- Υπάρχει η λογική βέβαια ότι πλησιάζουν εκλογές;
Αυτή η λογική δυστυχώς έφερε τη χώρα στο σημείο να βρίσκεται εννέα σχεδόν χρόνια σε επαιτεία και όχι εποπτεία. Και εννέα χρόνια μετά με όλα όσα έχουν γίνει βρισκόμαστε να ξανασυζητούμε τα ίδια πράγματα. Δεν είναι καθόλου απίθανο αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί, αν δεν υπάρξει μια ξαφνική έκρηξη ξένων επενδύσεων και ανάπτυξης, ένα νέο Μνημόνιο να βρεθεί μπροστά στην πόρτα της Ελλάδας. Ό,τι όνομα και να έχει, όπως και να το πει κανείς. Πράγματι, ο χρόνος μετρά αντίστροφα και όλοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
