Μεταξύ του δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη και του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Τάκη Θεοδωρικάκου, δίκιο έχει ο δήμαρχος.
Όχι επειδή έχει άδικο απαραίτητα ο κ. Θεοδωρικάκος, αλλά διότι ο πελάτης έχει πάντα δίκιο και στην προκειμένη περίπτωση «πελάτης» είναι ο δήμαρχος. Αυτός δηλαδή που είναι ο αποδέκτης των υπηρεσιών της κεντρικής διοίκησης για λογαριασμό των δημοτών του. Το ίδιο θα λέγαμε αν μια γειτονιά εγκαλούσε τον δήμαρχο για τις κακές υπηρεσίες της καθαριότητας.
Και αν οι υπηρεσίες της καθαριότητας δεν ήταν τελικά κακές; Δεν θα έπρεπε ο Δήμος να απαντήσει; Ομοίως! Αν ο κ. Μπακογιάννης δεν έχει δίκιο, δεν είναι καθήκον του κ. Θεοδωρικάκου να απαντήσει; Το πρόβλημα είναι ότι ο κ. Μπακογιάννης δεν έχει άδικο. Η Αθήνα έχει πρόβλημα! Από την άλλη πλευρά, η πόλη δεν έφτασε στο σημείο μηδέν επί των ημερών του κ. Θεοδωρικάκου. Υπάρχει μεν πρόβλημα, αλλά αυτό δεν δημιουργήθηκε τα τελευταία τρία χρόνια.
Οπότε; Εδώ είναι το θέμα! Η κυβέρνηση δεν έχει πείσει ότι έχει κάνει τα πάντα για να αλλάξει το πρόσωπο της Αθήνας. Νόμος και Τάξη; Όχι σε αυτή την πόλη. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε τι είχε υποσχεθεί αυτή ειδικά η κυβέρνηση.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Τα Εξάρχεια δεν είναι κράτος εν κράτει. Κάτι έχει γίνει. Όχι όσα έπρεπε να γίνουν. Αλλά κάτι έχει γίνει. Εκείνο που σίγουρα δεν έγινε ήταν το ραντεβού που φαίνεται ότι ζήτησε από τον υπουργό ο κ. Μπακογιάννης. Ο κ. Θεοδωρικάκος είχε προφανώς άλλες προτεραιότητες από το να δει τον δήμαρχο της πρωτεύουσας.
Και μπορεί ο Δήμος Αθηναίων να ανήκει στην Α' Αθηνών, περιφέρεια που δεν είναι του άμεσου ενδιαφέροντος του κ. Υπουργού, αλλά έχει μία αξία ότι ο δήμαρχος ζητάει να δει τον υπουργό. Κατά τα λοιπά δεν ξέρουμε τι νόημα είχε αυτή η ανταλλαγή μηνυμάτων. Θα αρκούσε ένα «δήμαρχε σε περιμένω αύριο το πρωί στο γραφείο μου». Ήταν τόσο απλό…
