Το Βερολίνο δεν έκρυψε ούτε στιγμή τη δυσφορία του για τις νέες αμερικανικές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας -τις οποίες υπέγραψε και ο Donald Trump, έστω και με βαριά καρδιά. Μάλιστα, κορυφαία στελέχη της γερμανικής κυβέρνησης, όπως η υπουργός Οικονομίας, Brigitte Zypries, έφτασαν να κάνουν λόγο ακόμη και για αντίμετρα της Ε.Ε. σε βάρος των ΗΠΑ, εάν το θέμα των κυρώσεων δεν επανεξεταστεί.
Όσο για το προφανές ερώτημα που έχει να κάνει με το γιατί η Γερμανία τηρεί αυτή τη στάση στο συγκεκριμένη θέμα, υπάρχει μια συγκεκριμένη απάντηση, η οποία έχει... ονοματεπώνυμο: Nord Stream 2. Πρόκειται για τον «δίδυμο» αγωγό του ήδη λειτουργούντος Nord Stream 1, που ήδη μεταφέρει απευθείας ρωσικό φυσικό αέριο στην γερμανική και ευρύτερα στην ευρωπαϊκή αγορά, χωρίς να παρεμβαίνουν «ενδιάμεσες» χώρες -κυρίως η Ουκρανία και η Πολωνία- οι οποίες συχνά προβάλλουν μεγάλες απαιτήσεις και διεκδικούν υψηλές προμήθειες.
Στόχος της Μόσχας και του Βερολίνου είναι ο δεύτερος αυτός αγωγός, αξίας κάπου 9 δισ. δολαρίων, να καταστεί πλήρως λειτουργικός ως το 2019, διπλασιάζοντας την ποσότητα αερίου που θα μεταφέρεται απευθείας στη Γερμανία, μέσω της Βόρειας Θάλασσας -από τα 55 στα 110 δισ. κυβικά μέτρα ετησίως. Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, ότι την ίδια χρονιά εκπνέει η συμφωνία που έχει συνάψει η Gazprom με το Κίεβο, η οποία διέπει το καθεστώς διέλευσης από το ουκρανικό έδαφος 82 και πλέον δισ. κυβικών ρωσικού αερίου -ποσότητα που αντιπροσωπεύει το 45% των συνολικών εξαγωγών της Gazprom.
Το μεγαλεπήβολο αυτό σχέδιο, όμως, τίθεται πλέον εν αμφιβόλω, μετά τις νέες αμερικανικές κυρώσεις. Γι'' αυτό και οι εταιρείες που απαρτίζουν την κοινοπραξία -εκτός της Gazprom, είναι οι Wintershall, UNiper, OMV, Shell και Engie- διατυπώνουν την ανησυχία τους και ζητούν να ξεκαθαρίσει η κατάσταση και να ληφθεί μέριμνα ώστε να μην υπάρξουν επιπτώσεις στο έργο. Αυτό, όμως, περνά και από την Ουάσινγκτον, που επιδιώκει περιορισμό της εξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο -γι'' αυτό και το μέλλον διαγράφεται αμφίβολο.
