Η αντιμετώπιση της παραβατικότητας του κοινού ποινικού δικαίου στα Πανεπιστήμια είναι μία διαρκής μάχη. Μία μάχη του Κράτους Δικαίου, που δεν αμφισβητείται σε κανένα τμήμα της ελληνικής επικράτειας. Μία μάχη της λογικής, που υπαγορεύει ότι ένας χώρος γνώσης δεν μπορεί να λειτουργεί παράλληλα ως καταφύγιο εγκληματικών στοιχείων. Μία μάχη της ηθικής, που επιβάλλει τον σεβασμό στον φορολογούμενο, ο οποίος χρηματοδοτεί τη δημόσια παιδεία και τις υποδομές της.
Στην πράξη, είναι μια μάχη όλων ημών, που υπηρετούμε το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, εργαζόμενοι για την εξωστρέφεια του και την εδραίωση του σε ακόμη πιο υψηλές θέσεις στο διεθνές ακαδημαϊκό στερέωμα. Είναι μία μάχη που δεν κερδίζεται με διαπιστώσεις και διακηρύξεις, αλλά με σχέδιο, επιμονή, διαρκή εγρήγορση και συνεργασία με τις δημόσιες αρχές.
Στο ΑΠΘ από την αρχή του ακαδημαϊκού έτους 2019-20 θέσαμε ως απόλυτη προτεραιότητα σε εφαρμογή ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την αντιμετώπιση της παραβατικότητας μέσα στο campus, που είχε λάβει διαστάσεις ανεξέλεγκτης δράσης κάθε λογής εγκληματικών στοιχείων. Η αφόρητη κατάσταση που είχε γίνει καθημερινότητα στο Αριστοτέλειο, αποτυπώνεται με αριθμούς στην έρευνα του ΠΑΜΑΚ για τα περιστατικά βίας και ανομίας στα ΑΕΙ της χώρας την περίοδο 2011-17, όπου το Πανεπιστήμιό μας καταλάβανε τη θλιβερή πρωτιά με 113 στο σύνολο 358 καταγεγραμμένων συμβάντων σε όλη τη χώρα, που περιλάμβαναν εμπρησμούς, ένοπλες ληστείες, διαρρήξεις, ξυλοδαρμούς, διακίνηση ναρκωτικών, βιασμό.
Ο νόμος 4623 του 2019 διευκόλυνε τη συνεργασία μας με τις δημόσιες αρχές και το αποτέλεσμα της συνεργασίας κατέστη άμεσα εμφανές με την εκδίωξη των εμπόρων ναρκωτικών που μέχρι τότε δρούσαν ανενόχλητοι στο campus, το οποίο λόγω της μεγάλης του έκτασης, των πολλών του εισόδων, των πολλών κτιρίων είχε αποτελέσει καταφύγιο εκτός από διακινητές και για ληστές, βιαστές και άλλους παραβάτες.
Ο τρόπος λειτουργίας και ανάπτυξης της υπηρεσίας ασφαλείας του Πανεπιστημίου επανασχεδιάστηκε και έγιναν πρακτικές παρεμβάσεις στους εξωτερικούς χώρους, όπως το κλείδωμα των εισόδων κτιρίων και του campus το βράδυ, το κλάδεμα θάμνων, ολοκληρωμένα έργα φωταγώγησης. Το campus αποδόθηκε στην πανεπιστημιακή κοινότητα αλλά και στους πολίτες που αισθάνονται ασφαλείς να κυκλοφορούν εντός του οποιαδήποτε ώρα της μέρας.
Ο σχεδιασμός έφερε αποτέλεσμα το οποίο, όμως, οφείλουμε να περιφρουρήσουμε με κάθε τρόπο. Οφείλουμε τις όποιες νέες απόπειρες εγκληματικής δράσης εντός του ΑΠΘ να τις αντιμετωπίζουμε εν τη γενέσει. Αυτό κάνουμε και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε, αξιοποιώντας πλέον και νέες τεχνολογικές δυνατότητες, που είναι αποτέλεσμα της έρευνας και δουλειάς που γίνεται μέσα στα πανεπιστημιακά μας εργαστήρια.
Το «Panic Button» είναι μια υπηρεσία που θα διαθέσουμε άμεσα στα μέλη της πανεπιστημιακής μας κοινότητας. Με την εγκατάσταση της εφαρμογής «CampusSafety.Auth» στο κινητό τους θα έχουν τη δυνατότητα με ένα άγγιγμα στην οθόνη της συσκευής τους να ειδοποιούν, αν αναγνωρίσουν οποιοδήποτε απειλή ασφάλειας ή κίνδυνο για την υγεία τους και άμεσα θα κινητοποιείται η υπηρεσία ασφάλειας, προλαμβάνοντας μια πιθανή δυσμενή εξέλιξη περιστατικού, αλλά και εντοπίζοντας εκείνους που αποπειρώνται να διαπράξουν κάποιο αδίκημα.
Η έρευνα πρέπει να βγαίνει από το αποστειρωμένο περιβάλλον του εργαστηρίου και τα οφέλη της να τα απολαμβάνουν τόσο εκείνοι που την παράγουν, όσο και το σύνολο της κοινωνίας. Είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε την τεχνογνωσία για τη λειτουργία της υπηρεσίας «Panic Button» και σε άλλα ιδρύματα, ιδίως εκείνα με μεγάλο campus. Η μάχη κατά της παραβατικότητας στα Πανεπιστήμια είναι μία μάχη που οφείλουμε να δώσουμε όλοι μαζί.
