- Η ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΚΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΑ ΠΛΑΣΤΙΚΑ («CIRCULAR PLASTIC ALLIANCE”)
Υπό την εποπτεία της Διεύθυνσης DG GROWTH της Ε.Ε.
Τα μέλη έχουν δεσμευθεί να συλλέγουν σε ετήσια βάση 10 εκατ. τόνους πλαστικών έναντι 5 εκατ. τόνων που συλλέγονται σήμερα.
Ειδικό σύστημα MORE για ψηφιακό έλεγχο των ανακυκλωμένων ποσοτήτων σε κάθε ξεχωριστό σύστημα (επιχειρήσεις και χώρες).
- ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΠΛΑΣΤΙΚΗΣ ΡΥΠΑΝΣΗΣ (ALLIANCE TO END PLASTIC WASTE)
Προς το παρόν, αποτελείται από 30 πολυεθνικές εταιρίες που επενδύουν, σε πρώτη φάση, 1,5 δισ. δολάρια.
Εφόσον το 90% των πλαστικών στους ωκεανούς, προέρχεται από 10 ποτάμια, η συμμαχία ξεκίνησε αρχικά, για τον καθαρισμό του ποταμού Γάγγη.
Μετά το Γάγγη, θα προχωρήσει στον σταδιακό καθαρισμό και την προστασία των υπόλοιπων ποταμών.
Η τεχνογνωσία έχει αποκτηθεί από ένα πολύ επιτυχημένο pilot project στον ποταμό Πάδο της Ιταλίας.
- Επίσης, υπάρχουν αρκετά projects καθαρισμού/απορρόφησης πλαστικών απορριμμάτων από τη θάλασσα. Ένα τυπικό project είναι αυτό της πολυεθνικής βιομηχανίας σωλήνων (PIPELIFE), το WASTE FREE OCEANS κ.ά.
Ελληνική οικονομία έναντι EU 28
Εδώ και δεκαετίες, η ελληνική βιομηχανία θεωρείται από τους πολιτικούς όλων των πολιτικών κομμάτων, ως ο τελευταίος τροχός της αμάξης στους μηχανισμούς ανάπτυξης. Επομένως, δεν ξαφνιάζει η αδιαφορία των πολιτικών για την τύχη της ελληνικής πλαστικής βιομηχανίας. Και δεν είναι τυχαίο , που η μεταποίηση στην Ελλάδα βρίσκεται στο 8,5% έναντι 17% του μέσου όρου της Ε.Ε.
Για το λόγο αυτό, η Ελλάδα θα είναι ένας από τους μεγάλους χαμένους, δεδομένου ότι η εξαγωγική δυναμικότητα αυτού του τομέα, σε σχέση με το ΑΕΠ της χώρας, είναι κατά κεφαλήν πιο σημαντική από ό, τι είναι στις υπόλοιπες χώρες των EU28.
Γενικά, οι κερδισμένοι και οι χαμένοι από αυτήν την Οδηγία, εξαρτώνται κατά πολύ, από την θέληση των πολιτικών τους, να υπερασπίζονται τη βιομηχανία της χώρας τους.
Συγκεκριμένα:
1. Στην Ελλάδα, λειτουργούν 3 εργοστάσια Α΄ υλών τα οποία, μαζί με την υπάρχουσα ανακύκλωση, καθιστούν τη βιομηχανία πλαστικών αυτάρκη. Επομένως και το ποσοστό της προστιθέμενης αξίας είναι τεράστιο, ενώ το 50% της παραγωγής των πλαστικών μιας χρήσης κατευθύνεται σε χώρες κυρίως της κεντρικής Ευρώπης.
2. Η ανακύκλωση (μηχανική και χημική) είναι η πιο συμφέρουσα λύση για την χώρα μας, διότι εντάσσεται πλήρως στην κυκλική οικονομία.
3. Η ευρύτερη βιομηχανία ΠΜΧ αποτελείται από 50 επιχειρήσεις και πάνω από 8000 άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας.
4. Επίσης, τα ΠΜΧ υποστηρίζουν σημαντικούς κλάδους, όπως τα HORECA και Take-Away Catering, τον τουρισμό, οι οποίοι κλάδοι απασχολούν επιπρόσθετα, δεκάδες χιλιάδες άτομα στην χώρα μας.
5. Η αξία των εξαγωγών και η υποκατάσταση των εισαγωγών από την ευρύτερη βιομηχανία ΠΜΧ (δηλ. όχι μόνον αυτών που εντάσσονται στην Οδηγία) ξεπερνάει τα 250 εκατ. ευρώ. Φανταστείτε τι θα γίνει στην Ελλάδα, αν όλα τα ΠΜΧ εργοστάσια κλείσουν και αντικατασταθούν με baggage (pulp) ή ξύλινα, που, λόγω συγκριτικών μειονεκτημάτων για την χώρα μας, μόνο θα εισάγονται.
Από τη μια, θα μας γεμίζουν με πλαστικά (υπενθυμίζουμε ότι το 90% της θαλάσσιας ρύπανσης από πλαστικά προέρχεται από 10 ποτάμια εκτός Ευρώπης) και από την άλλη, θα μας απομυζούν και οικονομικά.
6. Το χειρότερο όμως, είναι ότι τα τελευταία στοιχεία από τις αναλύσεις των ασιατικών σκευών baggage (είδος ζαχαροκάλαμου), δείχνουν πολύ ανησυχητικά στοιχεία, λόγω της εκπομπής φορμαλδεΰδης από αυτά τα σκεύη.
Εν κατακλείδι, καμία δράση κυκλικής οικονομίας δεν μπορεί να υπάρξει, αν καταστραφεί η βιομηχανία πλαστικών μιας χρήσης.
Προτάσεις για την Ελλάδα
- Αντιμετώπιση των κύριων αιτιών ρύπανσης μέσω της βελτίωσης των πρακτικών και των υποδομών διαχείρισης αποβλήτων (μεταξύ άλλων, με την τοποθέτηση περισσότερων κάδων σκουπιδιών, αλλά και με τη σωστή περισυλλογή τους), μέσω της αύξησης της ενημέρωσης των πολιτών σχετικά με την πρόληψη ρύπανσης και τέλος, μέσω της εφαρμογής αντιρρυπαντικών νόμων σύμφωνα με το άρθρο 36 της αναθεωρημένης Οδηγίας για το Πλαίσιο Αντιρρυπαντικής Νομοθεσίας.
- Αποδοχή και στήριξη της Διευρυμένης Ευθύνης Παραγωγού (ΔΕΠ), η οποία προάγει την ανακύκλωση, αντί για την απαγόρευση – ιδιαίτερα για προϊόντα, όπως τα πιάτα, που δεν φιγουράρουν στην κορυφή της λίστας με τα 10 κορυφαία είδη και τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο σύστημα ΔΕΠ.
- Μηχανική ανακύκλωση
- Μονάδες διαχείρισης σύμμικτων αποβλήτων ΣΔΙΤ. Χρειαζόμαστε άμεσα 50 μονάδες, ενώ κατασκευάζονται μόνο 3 ή 4
- Άμεση καύση επικίνδυνων αποβλήτων και μη ανακυκλώσιμων, με ανάκτηση ενέργειας
- Χημική ανακύκλωση
- Αλλαγή νομοθετικού πλαισίου για τον έλεγχο πλοίων, σύμφωνα με τη νέα Οδηγία και τον έλεγχο της συμπεριφοράς των πολιτών.
Όσο πιο γρήγορα γίνουν όλα τα ανωτέρω, τόσο πιο γρήγορα θα φτάσουμε στο ZERO WASTE από τα ΠΜΧ.
Ήδη, έχουμε προτείνει ότι θεμέλιο για κάθε λύση θα αποτελέσει η δημιουργία χωριστών ρευμάτων αποβλήτων (πλαστικά, γυαλί, αλουμίνιο, χαρτί και κομποστοποιήσιμα). Αυτή η θεμελιακή αλλαγή, που εφαρμόζεται στο εξωτερικό με πολύ καλά αποτελέσματα, θα διασφαλίσει την ποιότητα του συλλεγμένου υλικού. .
Έτσι, το πλαστικό αποκτά αξία και δύσκολα ο καταναλωτής το απορρίπτει αλόγιστα στο περιβάλλον.
Χρειάζονται μεγάλης κλίμακας, συνεχείς και συστηματικές καμπάνιες για αύξηση της ευαισθητοποίησης των καταναλωτών. Σε αυτές τις καμπάνιες, το πλαστικό θα πρέπει να παρουσιαστεί στη σωστή του διάσταση. Το υλικό αυτό είναι ένας πολύτιμος πόρος, ο οποίος μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί για την παραγωγή νέων προϊόντων.
Το πλαστικό είναι ένας πολύτιμος πόρος στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας και αυτό το γεγονός θα πρέπει να εμπεδωθεί από όλους μας.
Η χημική βιομηχανία σε συνδυασμό με τη βιομηχανία πολυμερών, έχουν καταφέρει μόνο σε 2 χρόνια να αναπτύξουν μεθόδους με στόχο να φθάσουμε το zero waste. Η ταχύτητα της προόδου στον τομέα αυτόν είναι ασύλληπτη.
Διαβάστε ακόμα:
- Πλαστικά Μιας Χρήσης (Ι): Από τους αφορισμούς στην 4η βιομηχανική επανάσταση του zero waste
