Η επέκταση της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού είναι συνταγματική, δηλώνει στο Liberal ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και πρώην υπουργός, Αντώνης Μανιτάκη, σημειώνοντας πως ο νομοθέτης έχει προβλέψει τη δυνατότητα μέτρων για να προστατευθεί ο πληθυσμός από πανδημίες ή επιδημίες. Ταυτόχρονα σημειώνει πως η Πολιτεία δύναται να λαμβάνει μέτρα περιορισμού για την προστασία της δημόσιας υγείας
Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο κ. Μανιτάκης «Το Σύνταγμα σε δύο διατάξεις του έχει προβλέψει ότι είναι δυνατόν να ληφθούν μέτρα περιοριστικά των ελευθεριών, όπως είναι η επίσχεση υπηρεσιών ή η κατάσχεση κτηρίων για να προστατευθεί ο πληθυσμός από πανδημίες ή επιδημίες. Άρα δικαιολογεί ρητά πως για τη δημόσια υγεία επιτρέπονται κάποιοι περιορισμοί»
Σε σχέση με την επέκταση της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού σε άλλες ομάδες εργαζομένων υπογραμμίζει πως «αυτή είναι απόλυτα σύννομη», συμπληρώνοντας πως πρόκειται για μια πανδημία που αφορά το σύνολο της ζωής του κοινωνικού συνόλου, αφορά τη ζωή όλων μας. Και λόγω της ταχύτατης διάδοσης του ιού είναι αναγκαίο να ληφθούν προληπτικά μέτρα προκειμένου να προστατευθεί η ζωή όλων μας.
Συνέντευξη στον Νικόλα Ταμπακόπουλο
Πρόσφατα δικαστήριο του Κιλκίς έκρινε συνταγματικό το νόμο για την υποχρεωτικότητα των εμβολίων κατά του κορονοϊού, απορρίπτοντας την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσε εργαζόμενη στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι». Τι συνεπάγεται αυτή η απόφαση;
Η απόφαση αυτή βρίσκεται κατ’αρχήν στην ίδια κατεύθυνση που έχουν υποδείξει μια σειρά αποφάσεων των ελληνικών και διεθνών δικαστηρίων. Υπενθυμίζω πως αυτή η απόφαση επιβεβαιώνει τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο τρεις φορές έχει κληθεί, για διαφορετικές περιπτώσεις που αφορούσαν την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού, να κρίνει τη συνταγματικότητά τους και την έκρινε συνταγματική. Υπάρχει και η απόφαση του Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Στρασβούργου, όπου έκρινε πως ο εμβολιασμός σε περίπτωση πανδημίας και ιδίως όταν αφορά την εγγραφή νηπίων και παιδιών σε σχολεία, είναι απόλυτα συνταγματικός για την προστασία της δημόσιας υγείας.
Σχετική είναι και η νομολογία άλλων ανωτάτων δικαστηρίων. Θέλω να σημειώσω ότι στην προκειμένη περίπτωση ο λόγος που δικαιολογεί την υποχρεωτικότητα δεν είναι απλώς η προστασία της δημόσιας υγείας, δεν πρόκειται για τη δημόσια υγεία όπως στις περιπτώσεις των επιδημιών που είχαμε γνωρίσει τον προηγούμενο αιώνα. Πρόκειται για μια πανδημία που αφορά το σύνολο της ζωής του κοινωνικού συνόλου, αφορά τη ζωή όλων μας. Και λόγω της ταχύτατης διάδοσης του ιού είναι αναγκαίο να ληφθούν προληπτικά μέτρα προκειμένου να προστατευθεί η ζωή όλων μας. Αυτό είναι το διακύβευμα και πάνω σε αυτό τα δικαστήρια έκριναν ότι είναι δικαιολογημένη η επέμβαση στο σώμα ενός ανθρώπου, παρά τη θέλησή του. Επομένως, πρέπει να δεχθούν οι πολίτες τον προσωρινό αυτόν περιορισμό όταν πρόκειται να διαφυλαχθεί η ζωή όλων μας.
Στη δημόσια συζήτηση έχει επανέλθει το ζήτημα του υποχρεωτικού εμβολιασμού. Είναι κάτι που επιτρέπεται από το Σύνταγμα και υπό ποια αιτιολογία;
Το Σύνταγμα σε δύο διατάξεις του έχει προβλέψει ότι είναι δυνατόν να ληφθούν μέτρα περιοριστικά των ελευθεριών, όπως είναι η επίσχεση υπηρεσιών ή η κατάσχεση κτηρίων για να προστατευθεί ο πληθυσμός από πανδημίες ή επιδημίες. Άρα δικαιολογεί ρητά πως για τη δημόσια υγεία επιτρέπονται κάποιοι περιορισμοί. Το ΣτΕ και τα δικαστήρια ερμηνεύοντας τόσο την ανάγκη προστασίας του δημοσίου συμφέροντος και των αγαθών, όπως είναι η υγεία όλων μας, και από την άλλη μεριά σταθμίζοντας την προσβολή που γίνεται στο δικαίωμα της προσβολής της σωματικής και ψυχικής ακεραιότητας, έκρινε πως είναι δυνατόν αυτό να προσβληθεί. Έκανε μια κρίση που βασίστηκε σε μία σειρά από συλλογισμούς.
Επομένως, η επέκταση της υποχρεωτικότητας, είναι καθόλα σύννομη;
Η επέκταση της υποχρεωτικότητας εμβολιασμού με βάση αυτό που έχει νομολογηθεί μέχρι τώρα από τα εθνικά και διεθνή δικαστήρια είναι δικαιολογημένη και συνταγματικά θεμιτή. Περί αυτού δεν μπορεί να υπάρχει ουδεμία αμφιβολία. Η επέκταση της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, βασιζόμενη στο ίδιο σκεπτικό που αναλύθηκε, είναι θεμιτή να επεκταθεί και σε άλλες κατηγορίες.
Τέλος, η κυβέρνηση εξήγγειλε μέτρα που περιορίζουν περαιτέρω τις μετακινήσεις ανεμβολίαστων, ενώ τα μέτρα αυτά εκτείνονται έως την εργασία και τη διασκέδασή τους. Υπάρχει νομικό έρεισμα για αυτά τα μέτρα;
Υπάρχει νομολογία σχετική που επιτρέπει κάθε φορά, για τους ίδιους λόγους που αναλύθηκαν, για κάθε περίπτωση να δικαιολογούνται ειδικά και συγκεκριμένα μέτρα. Κάθε φορά πρέπει να αναφέρουμε, πόσο δικαιολογημένα πάρθηκε ένα μέτρο, υπήρχε άλλο μέτρο ηπιότερο να εφαρμοστεί; Ο περιορισμός των ελευθεριών είναι κάτι που το έχει υποστεί το κοινωνικό σύνολο και στην πρώτη και στη δεύτερη καραντίνα. Όσοι δεν εμβολιάζονται θα πρέπει να καταλάβουν ότι η προστασία της δημόσιας υγείας και του κοινωνικού συνόλου, προέχει και είναι δυνατόν η πολιτεία να περιορίσει, όχι να καταργήσει, το δικαίωμα διασκέδασης και μετακίνησής τους με μέσα μεταφοράς. Επίσης, η Πολιτεία μπορεί να επιβάλει στους καθηγητές και τους δασκάλους, επειδή έρχονται σε προσωπική επαφή σε μαζικούς χώρους, περιορισμούς
