Του Γεώργιου Κ. Μπήτρου
Ύστερα από σχεδόν 20 χρόνια δικαστικών αγώνων να σώσει την περιουσία του και να υλοποιήσει τα επιχειρηματικά του σχέδια, το 2011 ο Γιώργος, του οποίου την περίπτωση εξιστορώ, είχε στα χέρια του μια άρτια μελέτη βάσει της οποίας μπορούσε να διεκδικήσει από τον δήμο αποζημίωση μεταξύ 5,5 και 9,5 εκατομμυρίων ευρώ. Η συμβουλή της μελετητικής εταιρείας ήταν να υποβάλει αγωγές κατά του δημάρχου και των δημοτικών συμβούλων και να επιδιώξει την αποζημίωσή του από τις προσωπικές τους περιουσίες, γιατί ήταν προφανές ότι τα δικαστήρια τον είχαν δικαιώσει και δεν μπορούσε πλέον να περιμένει αποδέσμευση της περιουσίας από τις καταχρηστικές αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου μέσω της δικαστικής οδού που σωστά είχε ακολουθήσει.
Αλλά ο Γιώργος, για τους δικούς του λόγους, απέρριψε τη συμβουλή της μελετητικής εταιρείας. Προτίμησε να συμβιβαστεί με τον δήμο και να λάβει σε αντάλλαγμα τη συγκατάθεση του δημάρχου ώστε να προχωρήσει στην έκδοση οικοδομικής άδειας, προκειμένου να προχωρήσει στην κατασκευή του εστιατορίου που είχε προγραμματίσει από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Αν και στους ώμους του είχαν προστεθεί εν τω μεταξύ πολλά χρόνια, τουλάχιστον με την άδεια που θα ελάμβανε, ο Γιώργος θα περιέσωζε ένα μικρό μέρος της περιουσίας του και παράλληλα θα απέφευγε να δημιουργήσει εχθρότητες και αντιπάθειες μεταξύ των φίλων και των γειτόνων του στον δήμο.
Πράγματι, αφού μπήκε σε όλα τα έξοδα που απαιτούνταν, το 2012 κατάφερε με τη σύννομη έγκριση του δημάρχου, με τον οποίο είχε έλθει προηγουμένως σε συμβιβασμό, να λάβει μια πλήρως νόμιμη οικοδομική άδεια. Οπότε έβαλε μπρος τους σχεδιασμούς του για την κατασκευή του εστιατορίου. Οι αναγνώστες της στήλης μπορούν να φανταστούν πώς αισθανόταν και με την ενέργεια επιδίωξε να διαμορφώσει τον προϋπολογισμό του έργου, σε μια περίοδο μάλιστα που η χώρα βρισκόταν σε οικονομική κρίση. Αλλά πίστευε ακράδαντα στην επιχειρηματική του ιδέα και ήταν διατεθειμένος να διακινδυνεύσει τις οικονομίες που του είχαν απομείνει. Έτσι, το ίδιο έτος έβαλε εμπρός τις εργασίες, δίδοντας -ως ήταν φυσικό- προτεραιότητα στην εκσκαφή.
Ομως, την ίδια ημέρα που έφτασαν στο οικόπεδο τα εκσκαπτικά μηχανήματα για να αρχίσει η κατασκευή του εστιατορίου, έφτασε επίσης εντολή από τον δήμο να μην προχωρήσουν οι εργασίες, γιατί η οικοδομική άδεια που είχε λάβει επρόκειτο να αναιρεθεί. Οπότε, το μαρτύριο του Γιώργου όχι μόνο δεν τελείωσε μετά και τις δαπάνες για την οικοδομική άδεια στις οποίες υποβλήθηκε, αλλά πέρασε σε χειρότερη φάση, για την οποία θα γράψω στο επόμενο άρθρο μου...
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο στις 24 Δεκεμβρίου 2018.
