Του Γιάννη Σιδέρη
Η «μονταζιέρα» είναι ένα καλό αλεξικέραυνο διά πάσαν νόσον και… απερισκεψία.
Ωστόσο να την επικαλείται κάποιος όταν ες επήκοον των ακροατών του ραδιοφώνου «Παραπολιτικά FM», δήλωσε ευθέως και ευθαρσώς (το επαναλαμβάνει άλλωστε και στην διευκρινιστική του ανακοίνωση), ότι «προσωπικά» δεν απορρίπτει το όνομα «Μακεδονία», είναι γκροτέσκο να επικαλείται μονταζιέρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από εποχής ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ είχε την πλέον μετριοπαθή στάση στα περί του ονόματος. Χαρακτήριζε ως εθνικισμό την άκαμπτη στάση των υπολοίπων πολιτικών δυνάμεων - παραβλέποντας ωστόσο τον εκκωφαντικό και θηριώδη, έως γραφικότητας, εθνικισμό του γειτονικού κρατιδίου. Παράλληλα η νεολαία του ευθαρσώς δήλωνε η πΓΔΜ είναι αποδεκτή, σε ο, τι την αφορά, με το συνταγματικό της όνομα «Μακεδονία».
Ο κ. Μάκης Μπαλαούρας δεν έκανε τίποτε άλλο στη συνέντευξή του από το αναπαράξει την κυρίαρχη άποψη στο εσωτερικό του κόμματος.
(Επεξήγηση: Σε αυτήν τη λογική δεν εντάσσεται το «lapsus» του κ. Μουζάλα, προ ημερών, για το ίδιο θέμα. Ο κ. Μουζάλας έρχεται από άλλους χώρους, μέσα από άλλους δρόμους. Ήταν κατά των συνόρων και των εθνικισμών - ή των καταγγελλόμενων ως εθνικισμών - εμπράκτως, όταν άφηνε τη βολή του, αυτοστρατευόμενος ως εθελοντής γιατρός, στις χώρες και τους ανθρώπους που ρήμαζαν οι πολεμικές συγκρούσεις. Κοντολογίς δεν πουλούσε άποψη εκ του ασφαλούς. Ηταν εκεί με προσωπική του θυσία - και αυτή η αναγνώριση της προσωπικής του προσφοράς είναι άσχετη με το γεγονός ότι ο γράφων θεωρεί ότι δεν έχει την επιτελική ικανότητα για την συγκεκριμένη θέση, καθώς είναι μονομερώς προσανατολισμένος στην υποστήριξη της μίας πλευράς).
Επίσης και ο κ. Μπαλαούρας, με γνωστή αντιστασιακή δράση επί χούντας, έχει δικαίωμα στην προσωπική του άποψη, στον ιδιωτικό του χώρο. Δεν έχει κατανοήσει ωστόσο ότι τα λεγόμενά του πλέον δεν απευθύνονται στο καλοπροαίρετο και ομόηχο ακροατήριο των φίλων και συντρόφων του στην Τοπική Οργάνωση, στο συνδικαλιστικό Σωματείο ή στην ταβέρνα. Είναι κυβερνητικός βουλευτής, δεσμεύεται από την κυβερνητική θέση, η οποία με την σειρά της - πρέπει να - δεσμεύεται από την εθνική στάση, στο μέτρο που δεν έχει αποφασισθεί συλλογικά, από την πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων, η αλλαγή της.
Για έναν βουλευτή, και δη κυβερνητικό, δεν ισχύει η ελευθερία της ατομικής έκφρασης. Αν όμως παραμένει ανένδοτος και θεωρεί ότι ισχύει, είναι τιμητικό γι' αυτόν να την προβάλει ως το τέλος, και όχι μετά τη δυσφορία που εξέφρασε το Μαξίμου, να επανέρχεται και να αποδίδει σε αλλότριες σκοπιμότητες την «ερμηνεία» των δηλώσεών του.
Μάρδας: Η ιλαρότητα των επενδύσεων
Ωστόσο εν προκειμένω το θέμα δεν είναι ο κ. Μπαλαούρας και το «σκοπιανό». Απλώς η δήλωσή του ήρθε προσθετικά στην ανόητη δήλωση του υπουργού Μάρδα, για τους πρόσφυγες, εν δυνάμει επενδυτές, η οποία σκόρπισε μεγάλη ιλαρότητα στο εθνικό ακροατήριο και έγινε η χαρά των κοινωνικών δικτύων.
Ο κ. Μάρδας, ο γνωστός με τις ικανότητες… α λα David Copperfield, ο οποίος πέρσι την Άνοιξη ανακάλυψε καμιά 400ριά εκατομμύρια που μας έλειπαν, σε μιάμιση ώρα, από το σπίτι στο γραφείο του, βρήκε επενδυτές στα λασποχώρια των συνόρων και στο τεράστιο θλιβερό κοινόβιο του Λιμανιού στον Πειραιά.
Και εντάξει, η κυβερνητική εκπρόσωπος κ. Γεροβασίλη, σήμερα στο «μπρήφινγκ» των πολιτικών συντακτών, αναμένεται να τον καλύψει, και να εκφράσει την θέση ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το προσφυγικό με όρους διεθνούς Δικαίου.( δεν θα πει βέβαια ότι απλώς ο κ. Μάρδας ανέσυρε έναν νόμο που υπάρχει προ τριετίας και που αφορούσε άλλες καταστάσεις, για να πει την μπαρούφα του στα media).
Στο Μαξίμου, με αρκετό τακτ είναι αλήθεια, επισημαίνουν ότι… «καλό θα είναι» να μην ανοίγουν υπουργοί και βουλευτές, ζητήματα που προσφέρονται για «τρολάρισμα», και αλλοιώνουν την εικόνα που προσπαθεί να δώσει η κυβέρνηση για το προσφυγικό, ενώ εκφράζουν - απλώς - την δυσφορία τους και για τις δηλώσεις Μπαλαούρα.
Με την ίδια δυσφορία και αμηχανία αντιμετώπισαν προ ημερών τις δηλώσεις Μπαλτά ότι η Ειδομένη είναι τιμητική για την Ελλάδα, καθώς και τις αντίθετες του κ. Κουρουμπλή ότι «η Ειδομένη είναι σύγχρονο Νταχάου» (σ.σ. πως λέμε… κρεματόρια και Ειδομένη… ένα και το αυτό!).
Η κυβέρνηση… ρετάρει προγραμματικά
Η κυβέρνηση χωλαίνει στον συντονισμό της. Έχει άριστες επικοινωνιακές ικανότητες να «ποινικοποιεί» τους αντιπάλους της (αυτό θα επιχειρήσει και σήμερα το βράδυ στη Βουλή), αλλά υπολείπεται σε συνοχή, πρόγραμμα και σχεδιασμό.
Δεν υπάρχει μια κεντρική κατεύθυνση, έχει χαθεί το όραμα ταυτόχρονα με την κατάρρευση της αντιμνημονιακής λογικής, δεν έχει δημιουργήσει νέο αφήγημα, δεν έχει ικανά στελέχη να συντονίσουν το «τσούρμο» (που έλεγε και ο αλήστου μνήμης Γιάνης ), δεν έχει διοικητική εμπειρία, και πελαγοδρομεί.
Τα στελέχη της θυμίζουν τις πρώτες μέρες του περσινού Φεβρουαρίου, που μόλις έβλεπαν κάμερα ορμούσαν και …όποιον πάρει ο χάρος.
Τότε είχαν όραμα ή «όραμα» και ήθελαν να το γνωστοποιήσουν.
Τώρα που η κυβέρνηση παραπαίει, επιχειρούν να διασωθούν στα μάτια της κοινής γνώμης, παριστάνοντας τους οραματιστές…
