Αποτελεί μόνιμο στόχο κριτικής, ωστόσο σπάνια αναδεικνύεται το καθημερινό της έργο και ακόμη πιο σπάνια επιβραβεύεται. Ο λόγος για την ΕΛΑΣ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πρόσφατο περιστατικό διάσωσης από την ομάδα ΔΙΑΣ ενός μικρού παιδιού που υπέστη δηλητηρίαση και του οποίου η μητέρα ανήρτησε στο Facebook ένα μεγάλο ευχαριστώ για τους άνδρες και τις γυναίκες που υπηρετούν στην ΕΛΑΣ.
Ακολουθεί ολόκληρη η ανάρτηση:
«Πεμπτη 14 Μαιου, 8 το πρωι. Μια συνηθισμενη μερα.
Ο γιος μου, 2 χρονων, εχει σηκωθει και παιζει στο δωματιο του.
Μπαινω στο μπανιο, που ειναι ακριβως διπλα και ξαφνικα τον ακουω να ξεροβηχει.
Του φωναζω και βλεπω τον μικρο με εμετο στο προσωπακι του και κατι τριμματα.
Τον ρωταω με αγωνια «τι εφαγες, τι εφαγες»ψαχνοντας συγχρονως στο δωματιο……και παθαινω ΣΟΚ.
Βλεπω 2 καρτελες με φαρμακα, αλλα μασημενα, αλλα στο πατωμα και χωρις να ξερω ποσα ειχε καταπιει.
Πριν προλαβετε να με κατακρινετε…δεν τα εχω χυμα τα φαρμακα παντου. Προφανως αυτες οι δυο καρτελες -που τις χρειαζομαι καθημερινα για λογους υγειας δικους μου- ειτε επεσαν απο την τσαντα μου ειτε σκαρφαλωσε και τις πηρε απο μεσα.
Αρχιζω να ουρλιαζω πανικοβλημενη. Ευτυχως στο σπιτι ηταν η μητερα μου.
Παιρνω την παιδιατρο, το κεντρο δηλητηριασεων κλαιγοντας και συγχρονως δυο πραγματα για να φυγουμε για το νοσοκομειο. Ειμαι σε κατασταση αλλοφρονα. Μπαινουμε στο αυτοκινητο.
Ενα παιδι που μονο εγω ξερω τι τραβηξα για να το εχω σκεφτομαι οτι μπορει να το χασω και δεν μπορω να σταματησω το τρεμουλο και το κλαμα.
Για καλη μου τυχη παιρνει η μαμα μου το 100.
Εδω βρισκεται ο λογος που γραφω αυτο το κειμενο.
Τους λεει τι συμβαινει, το πως ειμαι, το σημειο που βρισκομαστε και ……… σε 4 λεπτα ερχονται 3 μηχανες της ομάδας ΔΙ.ΑΣ.
Το ενα παλλικαρι μου παιρνει το αυτοκινητο και οδηγει με μενα συνοδηγο, τη μητερα μου και το παιδι μου πισω και οι υπολοιποι μπροστα να ανοιγουν δρομο με σειρηνες, κορναρισματα και σηματα στους οδηγους να ανοιξουν δρομο.
Οι μηχανες ΔΙΑΣ σ’ολο το δρομο να αυξανονται.
Ο λεβεντης που οδηγουσε, ψυχραιμος, να πηγαινει σφαιρα και συγχρονως να με καθησυχαζει.
Το ονομα του δεν μου το εδινε για να μην του κανω καλη αναφορα γιατι οπως μου ειπε «δουλεια του ηταν να βοηθησει». Σεμνος, ψυχραιμος, αποτελεσματικος.
Μπροστα οι ΑΓΓΕΛΟΙ του παιδιου μου- γιατι αυτοι ηταν- να ανοιγουν δρομο σε μια Βουλιαγμενης, Αργυρουπολεως, Κατεχακη, Κηφισιας πηγμενες 8.30 η ωρα το πρωι. Μια κουκλα-πληρωμα μιας μηχανης- να κανει διαρκως σηματα στους οδηγους να κανουν ακρη.
Στα φαναρια να ειναι μηχανες και περιπολικα και να μας δινουν προτεραιοτητα.
Φτανουμε στο Μητερα.
Το αυτοκινητο και 10 μηχανες ΔΙΑΣ.
Επικεφαλης ο κ. Ριζοπουλος ο μονος που με δυσκολια δεχτηκε να μου δωσει το ονομα του. Εμειναν ολοι μεχρι να βεβαιωθουν οτι το παιδι ειναι εκτος κινδυνου.
Τα γραφω αυτα -τα οποια θα ακολουθησουν και επιστολες στη ΓΑΔΑ και στο ΥΔΤ για να πω ενα μεγαλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε αυτους τους ανθρωπους-αγγελους που για 700 ευρω το μηνα σωζουν ζωες.
Εσωσαν του παιδιου μου.
Ολες οι ευχες που μπορουν δυο μανες, εγω και η μητερα μου, να τους δωσουν για να τους προστατευουν ειναι μαζι τους.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Via Άνθια Σταματούδη»
