Όσοι με διαβάζουν γνωρίζουν ότι σπάνια επαινώ την κυβέρνηση. Με απογοητεύει η βραδύτητα, η ατολμία, ο κοντός ορίζοντας. Αρκετοί, ανόητοι δυστυχώς, εκλαμβάνουν την κριτική στην κυβέρνηση ως έμμεση υποστήριξη της αντιπολίτευσης.
Είναι αυτοί για τους οποίους ο κόσμος είναι ή μαύρος ή άσπρος. Είναι οπαδοί μιας ομάδας εξουσίας, ενός μπουλουκιού, που έχουν αποβάλλει κάθε ίχνος κριτικού πνεύματος. Η "δική" τους ομάδα είναι πάντα σωστή ό,τι και αν κάνει και η αντίπαλη πάντα λάθος. Είναι οι άκριτοι οπαδοί που σπρώχνουν κάθε κυβέρνηση να ξηλώσει ό,τι έκανε η προηγούμενη μαζί με τους συντελεστές του όποιου έργου.
Έτσι φθάσαμε εδώ. Γίναμε μια πολιτεία του "ράβε-ξήλωνε ", χωρίς συνέχεια, με σπάνιο το θετικό αποτέλεσμα.
Ασχολούμαι και γράφω για την κυβέρνηση και όσα κάνει, όχι από δημοσιογραφικό οίστρο, αλλά επειδή επιδιώκω να διορθωθούν τα "κατ' εμέ" κακώς κείμενα. Δεν προσπαθώ να είμαι ευχάριστος ή βολικός, αλλά χρήσιμος. Θέλω οι πολίτες να γνωρίζουν ότι υπάρχουν και άλλες λύσεις εκτός από αυτές που παρουσιάζει η κυβέρνηση ως μονόδρομο.
Έκανα όλη αυτή την εισαγωγή για να σας πω ότι βρίσκω τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ απογοητευτική σε ό,τι αφορά την πανδημία. Αποκρουστική.
Είμαστε όλοι, όλοι εννοώ όλος ο λαός, οπαδοί είτε της μιας ή της άλλης παράταξης, ανήσυχοι καθώς ο αριθμός των κρουσμάτων έχει εκτοξευτεί όχι μόνο εδώ, αλλά παντού στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Επικρατεί αβεβαιότητα για την υγεία μας, τα παιδιά μας, τη δουλειά μας και την οικονομική μας αντοχή. Αυτό επαναλαμβάνω αφορά Νεοδημοκράτες, Συριζαίους και Πασόκους εξίσου. Ο κ. Τσίπρας και ο νεοεκλεγείς αρχηγός του ΚΙΝΑΛ κ. Ανδρουλάκης επιπλήττουν την κυβέρνηση (κατόπιν εορτής βέβαια) επειδή δεν πήρε μέτρα νωρίτερα προβλέποντας την πρόσφατη έξαρση των κρουσμάτων.
Αν ο κ. Τσίπρας θέλει να κερδίσει την εμπιστοσύνη όσων δεν είναι ήδη τυφλοί οπαδοί του (υπάρχουν δυστυχώς αρκετοί τέτοιοι) θα πρέπει να προτείνει εγκαίρως συγκεκριμένα πράγματα - κόστος και παράπλευρες συνέπειες - αποφεύγοντας τη συνήθη αρλουμπολογία που χαρακτήριζε την κυβέρνηση του. Το ίδιο και ο κ. Ανδρουλάκης, οι πρώτες δηλώσεις του οποίου ακολούθησαν τα πρότυπα του ΣΥΡΙΖΑ.
Λάθος της κυβέρνησης δεν είναι η δήθεν απουσία μέτρων, αλλά η φλυαρία των εκπροσώπων της, το α-σόβαρο εμπόριο αισιοδοξίας και ο εκμαυλισμός (θυμίζω τα 150 Ευρώ στους νέους για να εμβολιαστούν!) του λαού που όμως έχει τεράστια ευθύνη για την εξάπλωση της πανδημίας.
Τι να πρωτοθυμηθώ; Την ανεκδιήγητη συμπεριφορά κληρικών που μισθοδοτούνται από το κράτος; Το ανεμβολίαστο υγειονομικό προσωπικό; Τη μεγάλη μερίδα του πληθυσμού που αρνείται να ακολουθήσει αυτονόητα μέτρα κοινής λογικής (μάσκα, πλύσιμο χεριών, τήρηση αποστάσεων); Τις μεγάλες γιορταστικές συγκεντρώσεις; Τους πολλούς που αρνούνταν -από περίσσευμα εξυπνάδας- να εμβολιαστούν και παρακινήθηκαν μόνον όταν απειλήθηκαν με πρόστιμο;
Απέναντι στη διαδεδομένη ανευθυνότητα μεγάλου μέρους του λαού, την έλλειψη αισθήματος ευθύνης για τους συνανθρώπους μας, χρειαζόμασταν ενωμένη πολιτική ηγεσία, της Προέδρου της Δημοκρατίας και των αρχηγών των κομμάτων που να μιλήσουν επιτέλους αυστηρά στον λαό με ενιαία γλώσσα και ένα μήνυμα. Όπως σε πόλεμο.
