Το εργασιακό νομοσχέδιο αφορά ως επί τω πλείστον τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Όμως η ΑΔΕΔΥ σήκωσε το λάβαρο της αντίστασης παρότι τα περί 8ωρού και λοιπών αλλαγών δεν την αφορούν. Είναι χαρακτηριστικό πως για την Τετάρτη ημέρα ψήφισής του προκήρυξε 24ωρη απεργία την ώρα που η ΓΣΕΕ προχωρά σε στάση εργασίας και συγκέντρωση διαμαρτυρίας το απόγευμα της ίδιας ημέρας. Η κατάργηση των κακώς εννοουμένων κεκτημένων των επαγγελματιών συνδικαλιστών αποτελούν την βασική αιτία των αντιδράσεων και την σύμπραξη της Ομοσπονδίας με την αντιπολίτευση και δη την αξιωματική.
Το εργασιακό νομοσχέδιο, που σύμφωνα με την κυβέρνηση σε καμία περίπτωση δεν θίγει το 8ωρο, θέση που η αντιπολίτευση έχει κάνει σημαία επιδιώκοντας την αντίδραση των εργαζομένων και τη δημιουργία αρνητικού κλίματος περιλαμβάνει έξι σημεία που αλλάζουν άρδην τις συνθήκες που διαμόρφωσαν τα τελευταία χρόνια ένα συνδικαλιστικό κίνημα που κατέληξε στο να ανταποκρίνεται στην έννοια του εργατοπατερισμού.
Ειδικά στον δημόσιο τομέα όπου επί σειρά ετών στο όνομα ενός σοσιαλιστικού ιδεώδες όπως αυτό καθιερώθηκε στις απαρχές της δεκαετίας του 1980, βρέθηκαν να συγκυβερνούν και ειδικά σε υπουργεία αιχμής να διαμορφωθούν συνθήκες και εξελίξεις που μετατράπηκαν σε τροχοπέδη ανάπτυξης λειτουργώντας σε βάρος της ίδιας της χώρας. Αναλόγως αποτρεπτικά λειτούργησαν και στον ιδιωτικό τομέα σε βαθμό που έπληξε την ανάπτυξη και κυρίως τον τομέα των επενδύσεων.
Η συμπεριφορά αυτή αποτελεί και την βασική αιτία της απαξίωσης του συνδικαλιστικού τομέα. Με την πάροδο των χρόνο το... κίνημα εκφυλίστηκε και είναι ενδεικτικό πως οι απεργίες δεν θυμίζουν τα παλαιότερα χρόνια. Ούτε πως προς την συμμετοχή των εργαζομένων ούτε και ως προς την αγωνιστική διάθεση στους δρόμους και τα συλλαλητήρια. Συνδικαλιστές έχτισαν καριέρες πάνω ακριβώς στην ιδιότητά τους βρέθηκαν στα βουλευτικά έδρανα ακόμη και σε υπουργικά.
Οι εργαζόμενοι απομακρύνονται δίνοντας όμως τη δυνατότητα στους συνδικαλιστές να χρησιμοποιούν τις... σφραγίδες έχοντας εκλεγεί σε πολλές φορές με τη συμμετοχή μιας μειοψηφίας. Και μειοψηφικά λαμβάνονται και οι αποφάσεις για τις κινητοποιήσεις ή οτιδήποτε άλλο με αποτέλεσμα η αντίδρασή τους στις αλλαγές που καθιστούν υποχρεωτική μια πλειοψηφική λειτουργία ώστε να λαμβάνονται και αποφάσεις που να εκπροσωπούν το σύνολο των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα να θεωρείται αναμενόμενη.
Όπως και η αντίδραση σε ρυθμίσεις που αποτρέπουν το ακαταδίωκτο που διέθεταν ακόμη και για βιαιοπραγίας σε βάρος συναδέλφων ή και για περιπτώσεις που αγγίζουν τα όρια σεξουαλικών παρενοχλήσεων.
Η ΑΔΕΔΥ τώρα εμφανίζεται να απεργεί για τα δικαιώματα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Ξεκίνησε απεργία στις 6 Μαΐου μεταφέροντας την εργατική πρωτομαγιά κατά το δοκούν, δεδομένου ότι η ΓΣΕΕ την είχε ήδη μεταφέρει για τις 4 Μαΐου. Στη συνέχεια πρωτοστάτησε στις αντιδράσεις για το νομοσχέδιο και συνάντηση και τον Αλέξη Τσίπρα για συντονισμό των αντιδράσεων ζητώντας τη στήριξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο συλλαλητήριο της προηγούμενης Πέμπτης.
Τώρα μετατρέπει την αρχική στάση εργασίας σε 24 απεργία για τις 16 Ιουνίου αν και τα στοιχεία ως προς την συμμετοχή στην προηγούμενη ήταν τουλάχιστον αποκαρδιωτική... Σημειωτέον ότι το συλλαλητήριο της ΑΔΕΔΥ προγραμματίστηκε για τις 11 το πρωί και λίγο αργότερα η ΓΣΕΕ ανακοίνωσε το δικό της για τις 4 το απόγευμα.
Η ουσία είναι πως οι συνδικαλιστές του δημοσίου εμφανίζονται να σηκώνουν ψηλά το θέμα του 8ώρου και να ομιλούν για «αντεργατικό» και «αντιλαϊκό» νομοσχέδιο με το βλέμμα τις παρεμβάσεις που αφορούν σε συνδικαλιστικά θέματα ζητώντας από τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν προκειμένου να διατηρήσουν... κεκτημένα.
