Του απεσταλμένου στις Βρυξέλλες Γιώργου Φιντικάκη
Η αφρικανική θα είναι η επόμενη μεγάλη «βόμβα» στο μεταναστευτικό, οι Βρυξέλλες το γνωρίζουν, και ενόψει Ευρωεκλογών, αλλά και με τη δύναμη της Ακροδεξιάς να φουντώνει, πασχίζουν να δείξουν ότι έχουν τις λύσεις να την απενεργοποιήσουν.
Δεν πείθουν. Μιλώντας χθες σε Έλληνες δημοσιογράφους στις Βρυξέλλες, ο Επίτροπος για την Ανθρωπιστική Βοήθεια Χρήστος Στυλιανίδης παραδέχτηκε ότι τα σημερινά εργαλεία της Ευρώπης για να αντιμετωπίσουν ένα «κατακλυσμό» μεταναστών από την Αφρική είναι ξεπερασμένα, και άφησε αναπάντητα περισσότερα ερωτήματα από όσα ο ίδιος μπόρεσε να απαντήσει.
Διότι οι πιθανότητες η ανάπτυξη στην Αφρική να προλάβει την έκρηξη του δημογραφικού είναι ελάχιστες.
Το μεταναστευτικό είναι υπόθεση μιας ολόκληρης γενιάς στην Αφρική: Το 2050, η Μαύρη Ήπειρος θα έχει διπλασιάσει τον πληθυσμό της και θα φτάσει τα 2,5 δισεκατομμύρια κατοίκους, το 1/4 του πλανήτη.
«Μόνο η Νιγηρία από πληθυσμό 180 εκατ σήμερα, πρόκειται να φτάσει στα 450 εκατομμύρια ως το 2050, και το ερώτημα σε αυτή τη περίπτωση είναι ποιος και με ποια μέσα θα σταματήσει τα κύματα των προσφυγικών ροών;», όπως διερωτήθηκε ο κ. Στυλιανίδης.
Αν όμως η ίδια η Επιτροπή δεν έχει βρει τις λύσεις, τότε μπορεί να καταλάβει κανείς και το μέγεθος του προβλήματος.
Κάποιες ευρωπαϊκές χώρες έχουν προτείνει την δημιουργία στρατοπέδων στο αφρικανικό έδαφος, τα οποία θα βρίσκονται υπό τον έλεγχο ανθρωπιστικών οργανώσεων. Με αυτό τον τρόπο, όπως γίνεται και στην Τουρκία, οι υποψήφιοι μετανάστες θα έμεναν στην Αφρική και επί τόπου θα γίνονταν η επιλογή μεταξύ προσφύγων και οικονομικών μεταναστών. Το σχέδιο δεν έχει μέχρι τώρα περπατήσει.
Ζητούνται «πιο ριζοσπαστικές λύσεις», όπως χαρακτηριστικά είπε, δίχως να δώσει λεπτομέρειες, ο κύπριος Επίτροπος. Στη πραγματικότητα τα όσα διατυπώνονται δημοσίως, είναι πολύ λιγότερα από όσα συζητιούνται παρασκηνιακά και τα οποία είναι πολύ πιο ακραία. Από σκέψεις για παράδειγμα όπως ο περιορισμός των γεννήσεων στην Αφρική κατά το μοντέλο της Κίνας, έως λύσεις σαν το λεγόμενο «family planning», του οικογενειακού σχεδιασμού.
Τι είναι; Ο κ. Στυλιανίδης έφερε σαν παράδειγμα τι είχε συμβεί παλαιότερα στη Κύπρο, όταν τα ζευγάρια υποχρεώνονταν πριν το γάμο να κάνουν εξέταση για μεσογειακή αναιμία, διαπίστωναν αν είναι φορείς, και αν έβλεπαν ότι πάσχει από αυτήν και το έμβρυο, τους δίνονταν η δυνατότητα να διακόψουν την κύηση.
Το προσφυγικό αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες εκκρεμότητες της παρούσας Επιτροπής, όπως παραδέχθηκε χθες και ο εκπρόσωπός της Μαργαρίτης Σχοινάς. Έξι μήνες πριν τις πολύ κρίσιμες Ευρωεκλογές και ενώ το προσφυγικό αποτελεί την αιχμή του δόρατος για την ανερχόμενη άκρα δεξιά στην Ευρώπη, η Κομισιόν ξέρει αφενός πόσο εύθραυστη είναι η συμφωνία με την Τουρκία, αφετέρου πόσο δύσπιστος είναι ο ευρωπαίος φορολογούμενος. Και γι'' αυτό πασχίζει να τον πείσει ότι θα κάνει τα πάντα για να διασφαλίσει τη χρηστή διαχείριση των χρημάτων του. Έχει και αυτή την ανάγνωση η έρευνα της Olaf για κακοδιαχείριση με τα κονδύλια που δόθηκαν στην Ελλάδα, για την οποία ο κ Στυλιανίδης εκτίμησε ότι όταν ολοκληρωθεί, θα αποδοθούν ευθύνες εκεί που πρέπει.
Καθώς όμως η Ακροδεξιά παίρνει κεφάλι στη Γαλλία, αποτελεί το τρίτο κόμμα στη Σουηδία και έχει ρόλο ρυθμιστή στη Γερμανία, δηλώσεις σαν κι αυτές δείχνουν κυρίως την αγωνία που διακατέχει τους ευρωπαίους αξιωματούχους όσο πλησιάζει ο Μάιος του 2019.
Και όλα αυτά ενώ στην Αφρική υπάρχει πάντα μια βόμβα έτοιμη να απασφαλιστεί. Το 1 εκατομμύριο των μεταναστών που υπολογίζονταν πέρυσι ότι θέλει από τα παραλία της Λιβύης να περάσει απέναντι στην Ιταλία, φέτος λέγεται ότι έχει αυξηθεί.
Εδώ και ένα χρόνο οι 28 της ΕΕ επιμορφώνουν και οπλίζουν δεκάδες συνοριοφύλακες στη Λιβύη ώστε, όπως οι Τούρκοι συνάδελφοί τους, για να κλείσουν το δρόμο στους μετανάστες της Αφρικής. Ταυτόχρονα, συνομιλούν με πέντε χώρες -την Αιθιοπία, το Μάλι, την Νιγηρία, την Σενεγάλη και τον Νίγηρα- για «μεταναστευτικές συμφωνίες» που θα βασίζονται στο μοντέλο της Άγκυρας, δηλαδή οικονομικές διευκολύνσεις με αντάλλαγμα το κλείσιμο των συνόρων στην μετανάστευση.
Ο φόβος είναι πως όλα αυτά, όπως και η ενίσχυση της ανάπτυξης στη Μαύρη Ήπειρο, είναι πάρα πολύ λίγα. Η χθεσινή αναφορά Στυλιανίδη για ανάγκη εξεύρεσης ριζοσπαστικών λύσεων μπορεί να σημαίνει πολλά. Η ώρα που θα το μάθουμε δεν θα αργήσει
