Γιατί τώρα κ. Παπανδρέου;
Η Ελλάδα βρίσκεται στην κρισιμότερη ίσως στιγμή της μεταπολιτευτικής της διαδρομής. Πριν καλά-καλά συνέλθει από τη βαθιά οικονομική κρίση, έρχεται αντιμέτωπη με την παγκόσμια υγειονομική κρίση που προκάλεσε η πανδημία του κορωνοϊού. Η μεγάλη καθυστέρηση του εκσυγχρονισμού της χώρας που διεκόπη απότομα το 2004 από την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, δημιουργεί επιπρόσθετα προβλήματα που καλείται η χώρα να αντιμετωπίσει άμεσα υπό την πίεση του χρόνου και των νέων, πρωτοφανών συνθηκών.
Η αυτοδύναμη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιχειρεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες του εκσυγχρονισμού μέσα σε ένα αντιφατικό κλίμα προώθησης των μεταρρυθμίσεων που επείγουν από τη μια και των αντιστάσεων στο εσωτερικό ενός κόμματος γαλουχημένου σε συντηρητικές-πελατειακές πολιτικές, από την άλλη. Την ίδια στιγμή, η αξιωματική αντιπολίτευση καταρρέει υπό το βάρος των συνεπειών της αμαρτωλής συγκυβέρνησής της με ακροδεξιά μορφώματα και παρακρατικά κυκλώματα. Τα αποκαλυπτικά στοιχεία που έρχονται με καταιγιστικούς ρυθμούς στη δημοσιότητα, είναι ενδεικτικά της αλαζονείας και των μεθόδων της ΠΦΑ διακυβέρνησης.
Το Κίνημα Αλλαγής έχει επιλέξει τον δρόμο της προγραμματικής αντιπολίτευσης στη βάση της αυτόνομης πολιτικής του, απορρίπτοντας τις απόψεις περί στείρας και «όχι σε όλα» αντιπολίτευσης, περί τήρησης «ίσων αποστάσεων» και στήριξης μαξιμαλιστικών συντεχνιακών αιτημάτων. Η υπεύθυνη στάση του Κινήματος Αλλαγής στο νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις είναι χαρακτηριστική. Τοποθετήθηκε θετικά μόνον από τη στιγμή που - δια των τροπολογιών που κατέθεσε και έγιναν αποδεκτές από την κυβέρνηση - εξασφάλισε τον συνδυασμό του συνταγματικού δικαιώματος της ελευθερίας της έκφρασης με τα συνταγματικά προβλεπόμενα δικαιώματα εργασίας, κυκλοφορίας, υπεράσπισης της περιουσίας κλπ όλων των πολιτών.
Την στιγμή αυτή ακριβώς που το Κίνημα Αλλαγής καταφέρνει να σταθεί με υπευθυνότητα απέναντι στα προβλήματα της χώρας και ανδεικνύεται, παρά την σε βάρος του διαφορά εκλογικής δύναμης, ως η ουσιαστική κοινοβουλευτική αντιπολίτευση, ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου, επέλεξε να διαφοροποιηθεί δημόσια. Όχι μόνον αρνήθηκε να υπερψηφίσει αλλά ζήτησε την απόσυρση ενός νομοσχεδίου στην επεξεργασία του οποίου το κόμμα του είχε συμβάλλει καθοριστικά. Δημιούργησε εσωκομματικό πρόβλημα, έστρεψε τους προβολείς της δημοσιότητας στο Κίνημα Αλλαγής, προσφέροντας σανίδα σωτηρίας στην αλλοπρόσαλλη και διχαστική στάση του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί τώρα κ. Παπανδρέου; Γιατί έπρεπε τώρα να απαξιώσετε την συλλογική δουλειά της κοινοβουλευτικής ομάδας του Κινήματος Αλλαγής; Γιατί έπρεπε τώρα που δημιουργούνται οι συνθήκες δημοσκοπικής ανάκαμψης, να προσπαθήσετε να την ακυρώσετε με τη στάση σας; Είχατε μήπως ανάγκη από τα εγκωμιαστικά σχόλια όλων αυτών που σας διέσυραν επί χρόνια, στο εσωτερικό ως «Γιωργάκη»και στο εξωτερικό ως «Ολανδρέου»; Ζητήσατε τον σεβασμό των απόψεών σας. Προσωπικά, ως μέλος του ΕΠΣ του Κινήματος Αλλαγής δεν είχα την τιμή να τις ακούσω. Γνωρίζω όμως ότι, ως πρωθυπουργός, είχατε προετοιμάσει το 2011 αντίστοιχο νομοσχέδιο. Τι άλλαξε από τότε στο θέμα αυτό; Κι ακόμα, ζητάτε σεβασμό των απόψεών σας όταν, εσείς ο ίδιος, δεν σεβαστήκατε τη διαφορετική άποψη του επί οκταετία εκλεγμένου πρωθυπουργού της χώρας, Κώστα Σημίτη που τον διαγράψατε από την Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ.
Πριν από μερικά χρόνια, κύριε Πρόεδρε, ιδρύσατε το ΚΙΔΗΣΟ και αποχωρήσατε από το ΠΑΣΟΚ - το κόμμα του πατέρα σας - οδηγώντας το στα όρια της κοινοβουλευτικής επιβίωσης. Με τη σημερινή σας στάση αναβιώνετε τις μνήμες εκείνες. Στα σύγχρονα δημοκρατικά κόμματα, η έννοια της διαγραφής μειώνει πολιτικά και ιδεολογικά τα μέλη που συμμετέχουν εθελοντικά στη δράση τους και αποφασίζουν τα ίδια για το μέλλον τους. Πιστεύω ότι θα πρέπει κι εσείς να πάρετε άμεσα τις αποφάσεις σας, σύμφωνα με την ιστορία και την προσωπική σας αξιοπρέπεια. Θα είναι το καλύτερο για το Κίνημα Αλλαγής και - κυρίως - για τη χώρα μας.
* O Γιάννης Μεϊμάρογλου είναι μέλος του Εκτελεστικού Πολιτικού Συμβουλίου του Κινήματος Αλλαγής (ΚΙΝΑΛ).
