Μπορεί η φράση του Αλέξη Τσίπρα «Δεν κοιμάμαι τα βράδια γιατί φοβάμαι για το τι θα παραλάβουμε» να προκάλεσε ποικίλα, σκωπτικά κυρίως σχόλια, η αλήθεια όμως είναι ότι οι προηγούμενες αγρυπνίες του την περίοδο που ήταν πρωθυπουργός βγήκαν σε καλό για τη χώρα. Η πρώτη ήταν τη βραδιά των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος του '15 που οδήγησε ευτυχώς στη μετατροπή του πλειοψηφικού «όχι» της κάλπης σε ένα μεγάλο «ναι» στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
Η δεύτερη αγρυπνία ήταν τη βραδιά της δεκαεπτάωρης διαπραγμάτευσης στις Βρυξέλλες, πάλι το '15, που κατέληξε στην υπογραφή του «αριστερού» μνημονίου αποτρέποντας στο παραπέντε την έναρξη της διαδικασίας αποβολής της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ που είχε ήδη προδιαγράψει ο Σόιμπλε. Το προεκλογικό τρικ του σκισίματος των μνημονίων που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία είχε περάσει ήδη στην ιστορία των μεγάλων αυταπατών της ηγεσίας του.
Οι αϋπνίες αυτών των ημερών δεν οφείλονται βέβαια στην κακή κατάσταση της χώρας που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εφ’ όσον κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Η ανησυχία του οφείλεται στο γεγονός ότι, όσο πλησιάζουν οι εκλογές, συνειδητοποιεί ολοένα και περισσότερο ότι το όνειρο για μια «δεύτερη φορά Αριστερά» απομακρύνεται ακόμα και με τη μορφή της «προοδευτικής διακυβέρνησης». Η διασφάλιση της παραμονής του στην εξουσία μετά από ακόμα μια ή δύο νέες ήττες είναι σοβαρός λόγος για να χάνει τον ύπνο του.
Οι κυβερνητικές προσδοκίες που δημιούργησε στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ η νέα δυναμική του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σε συνδυασμό με την απλή αναλογική των επόμενων εκλογών, φαίνεται να ναυαγούν όχι μόνον εξ αιτίας των μέτριων επιδόσεων του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις αλλά και εξ αιτίας της μεγάλης απόστασης που χωρίζει τα δύο κόμματα σε κύρια πολιτικά ζητήματα με βάση τις θέσεις και τις προτάσεις τους το τελευταίο διάστημα. Το βέλος των διακομματικών μετακινήσεων δείχνει πλέον προς τη μεριά του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, δυσχεραίνοντας την προσπάθεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κυριαρχήσει στον σοσιαλδημοκρατικό και τον κεντρώο χώρο.
Η προσοχή του Αλέξη Τσίπρα είναι πλέον, ακόμα και μετά τη λήξη του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, στραμμένη στην εξασφάλιση της μετεκλογικής του κυριαρχίας. Αντιλαμβάνεται ότι οι δυνάμεις της προεδρικής φρουράς μαζί με τους πρώην ανανεωτές, πρώην εκσυγχρονιστές και πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν θα αποδειχτούν αρκετές για την ανέμελη παραμονή του στην ηγεσία. Αυτός είναι και ο λόγος των αιχμών που ολοένα και περισσότερο αφήνει για τη λειτουργία των τάσεων ή της επίθεσης που εξαπέλυσε κατά του αψύ Κρητικού - «δεν εκπροσωπείς εσύ τα 172.000 μέλη» - ή της επιλογής στελέχους της εσωκομματικής αντιπολίτευσης για τη θέση του γραμματέα του κόμματος.
Το 99,5% των ψήφων με το οποίο ο Αλέξης Τσίπρας εξελέγη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί, όπως έχει δείξει και η εμπειρία, να αποδειχθεί πολύ εύθραυστο όταν οι προσδοκίες της βάσης για επάνοδο στην εξουσία αρχίσουν να διαψεύδονται.
