Λάβρος κατά του πρωθυπουργού, του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για τους χειρισμούς τους κατά το «καυτό καλοκαίρι» του 2015, εμφανίστηκε ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε συνέντευξη που ποαραχώρησε στον «Βήμα FM». Έκανε δε λόγο για «εθνικό και δημοκρατικό έγκλημα».
«Αυτές είναι πράξεις που συνιστούν αφενός μεν ένα εθνικό έγκλημα, το οποίο ευτυχώς δεν ολοκληρώθηκε και δεν ολοκληρώθηκε χάρη στην «καλοσύνη των ξένων», για να το πω χρησιμοποιώντας έναν λογοτεχνικό τίτλο του Πέτρου Τατσόπουλου, αλλά, από την άλλη μεριά συνετελέστη ένα πλήρες δημοκρατικό έγκλημα, ένα έγκλημα εις βάρος της κυριαρχίας του ελληνικού λαού, αλλά, και εις βάρος της ικανότητας του ελληνικού λαού να αξιολογεί τα πράγματα, του τρόπου σκέπτεσθαι του ελληνικού λαού», είπε χρακτηριστικά, για να προσθέσει ότι «όλα αυτά οδήγησαν στο 62% υπέρ του όχι στο δημοψήφισμα του Ιουλίου, αυτό το νόθο, παράνομο δημοψήφισμα που παραβιάζει κάθε εγγύηση δημοψηφίσματος διεθνώς επιβεβλημένη και συνταγματικά επιβεβλημένη. Κι αυτό το 62% το θριαμβευτικό εξαϋλώνεται την επόμενη ώρα, μένει ένα απόλυτο μηδέν, ένας κρατήρας μέσα στον οποίο πέφτει η κυβέρνηση για να πάει κουτρουβαλητά στο ναι με τους χειρότερους δυνατούς όρους, με την χειρότερη συμφωνία, με τους επαχθέστερους όρους που έχουν επιβληθεί με το Μνημόνιο 3 το οποίο έγινε μετά Μνημόνιο 3 plus, Μνημόνιο 4, και αναφέρομαι στο μνημόνιο διαρκείας μέχρι το 2060 γιατί αυτή τη στιγμή ο κ. Τσίπρας και οι συνεργοί του έχουν δεσμεύσει τη χώρα μέχρι το 2060».
Ο κ. Βενιζέλος ισχυρίστηκε ότι «η Ελλάδα θα είχε βγει από το δεύτερο μνημόνιο στις αρχές του 2015, θα είχε περάσει στην άλλη φάση της προληπτικής πιστωτικής γραμμής με πολύ πιο ήπιους όρους εποπτείας, θα είχε επανέλθει στις αγορές με συστηματικό τρόπο και με πολύ καλύτερα επιτόκια, με πολύ μικρότερες αποδόσεις, με χαμηλότερο κόστος για τη χώρα ώστε να διατηρείται το μέσο επιτόκιο και η μέση διάρκεια του χρέους στα χαμηλά επίπεδα στα οποία είχαν φθάσει λόγω της παρέμβασης του 2012. Θα είχαμε ανακτήσει την αυτοπεποίθησή μας, θα υπήρχε αισιοδοξία, θα υπήρχαν πολύ περισσότερες επενδύσεις, θα είχαν γυρίσει οι καταθέσεις στις τράπεζες, θα είχε κρατήσει το χαρτοφυλάκιο του το Ελληνικό Δημόσιο στις τράπεζες το οποίο είχε φθάσει να αξίζει 25 δις ευρώ και τώρα αξίζει σχεδόν τίποτα, μηδέν. Θα είχαμε αποφύγει την ανακεφαλαιοποίηση την τελευταία η οποία έγινε με πάρα πολύ άσχημους όρους για το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά, θα μου επιτρέψετε να πω, και για τους αρχικούς ιδιώτες που είχαν πιστέψει στην ελληνική οικονομία και είχαν δώσει 8,5 ζωντανά δισεκατομμύρια ευρώ το 2013 για να μπουν στις τράπεζες, και, γενικά, η χώρα θα είχε αποφύγει αυτή τη συνεχή μάχη επιβίωσης, αυτό το συνεχές παίξιμο με την φωτιά, αυτό το σύρσιμο πάνω στον γκρεμό, στο χείλος του γκρεμού που ζούμε τα τελευταία χρόνια».
Ο ίδιος είπε ότι «η παρουσία της κυβέρνησής του είναι αυτή που δημιουργεί το πρόβλημα, μεγαλώνει το country risk, τον κίνδυνο της χώρας, τον πολιτικό κίνδυνο για την οικονομία. Και, βεβαίως, ταυτόχρονα, επειδή νοιώθει ενοχές που έχει ακολουθήσει τη δική μας γραμμή, τελικά, αλλά, με τρόπο αναποτελεσματικό, ανοίγει όλα τα άλλα μέτωπα, στην παιδεία, τους θεσμούς, την εξωτερική πολιτική, με έναν τρόπο ο οποίος είναι – θα το πω και αυτό έτσι ευγενικά – βλαπτικός για το εθνικό συμφέρον».
Φωτογραφία: SOOC
