Πολίτες σε Αθήνα – Ρώμη – Βρυξέλλες – Μαδρίτη ... μένουμε σπίτι, αντιμετωπίζοντας έναν «αόρατο εχθρό», αλλά γνωρίζοντας κάθε στιγμή τι συμβαίνει στη γειτονιά μας, αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Η ενημέρωσή μας για τα θέματα του κορονοϊού, επίσημη και ανεπίσημη, είναι συνεχής και πολύτιμη. Τηλεόραση, ραδιόφωνα και διαδίκτυο είναι στην υπηρεσία όλων των πολιτών.
Κυβερνητικές ανακοινώσεις και ιστοσελίδες, επιστημονικοί φορείς , διακεκριμένοι επιστήμονες εξηγούν, ενημερώνουν, συμβουλεύουν για το τι συμβαίνει στην χώρα, αλλά και διεθνώς. Τι πρέπει να γίνει!!
Οι ανακοινώσεις έχουν πολλές φορές χαρακτήρα πολεμικών ανακοινωθέντων: «Τόσοι τραυματίες – τόσοι νεκροί».
Ένας πόλεμος με τα θύματά του να έχουν «ρατσιστικό» στίγμα. Ηλικιωμένοι και ευπαθείς ομάδες! Μας προκαλεί ανατριχίλα η αναλογία με πολέμους που είχαν επιλογές σε συγκεκριμένες ομάδες.
Ένας πόλεμος που στο τέλος του, ενδεχομένως, οι νεότερες γενιές θα βρεθούν μπροστά σε ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες για να φτιάξουν την ζωή τους, να δουλέψουν, να δημιουργήσουν, να ευημερήσουν.
Η κάθε χώρα, με βάση τις οργανωμένες δομές της, δηλαδή το δημόσιο σύστημα υγείας , τις υπηρεσίες πολιτικής προστασίας, τη λειτουργία των εσωτερικών δικτύων διανομής, αναπτύσσει την δική της άμυνα.
Το πολιτικό της σύστημα, η κουλτούρα και οι αξίες της, λειτουργούν αποφασιστικά στην αντιμετώπιση της πανδημίας.
Το ερώτημα είναι: μπορεί κάθε χώρα μόνη της;
Μπορεί μία χώρα να μετατραπεί σε περίκλειστη πολιτεία, λύνοντας το δικό της ζήτημα και για πόσο; για μέρες, για μήνες; πάντως όχι περισσότερο.
Η αλληλεξάρτηση των χωρών στην επιστήμη και στην έρευνα, στις πρώτες ύλες, στα φάρμακα , στα ιατρικά εργαλεία και μεθαύριο στις οικονομικές αλληλεξαρτήσεις, στέλνει ένα σήμα ισχυρότερο από ποτέ, τουλάχιστον για την Ευρώπη.
Η αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη αφυπνίζεται σε δύο μέτωπα!
Στα ελληνικά σύνορα αφυπνίστηκε (αυτή είναι η πραγματικότητα) ΚΑΙ η ευρωπαϊκή γνώμη ΚΑΙ το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα. Όλοι ένιωσαν, επιτέλους, ότι τα σύνορα στον Έβρο είναι και Ευρωπαϊκά. Αντιλαμβάνονται τώρα ότι η ΕΕ πρέπει να λειτουργήσει ενιαία, για να προστατέψει την εσωτερική της ασφάλεια και την κοινωνική ειρήνη, σεβόμενη ταυτόχρονα τις αρχές και τις αξίες της. Οι θεσμικές δυσκολίες πρέπει να ξεπεραστούν και αυτό ήδη γίνεται.
Αντίστοιχα η Ευρώπη αφυπνίστηκε από το τσουνάμι κρουσμάτων της επιδημίας στην Ιταλία, που χτύπησε καμπανάκια σε όλες τις χώρες.
Οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί, δεν έχουν αρμοδιότητες σ΄ αυτό το θέμα ώστε να λειτουργήσουν αστραπιαία και με αποτελέσματα. Όμως οι πολίτες, σε μια στιγμή που το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα βάλλεται από παντού, προσβλέπουν ανήσυχοι στο πώς θα αντιδράσει η Ευρώπη και στις δύο κρίσεις του μεταναστευτικού και της επιδημίας. Ταυτόχρονα, όμως, όλες οι ελπίδες τους στρέφονται προς την Ε.Ε.
Η ιστορία έχει αποδείξει, ότι η ΕΕ δημιουργήθηκε και εξελίχθηκε με ηγέτες που έκαναν τις κρίσεις ευκαιρίες για άλματα προς τα εμπρός. Αυτό χρειαζόμαστε και τώρα.
Ο πολίτης γυρίζει τα μάτια του πρώτα στην κυβέρνησή του που είναι δίπλα του. Όμως καμία κυβέρνηση δεν μπορεί, σε βάθος χρόνου, μόνη της.
Την Δευτέρα 16 Μαρτίου 2020 συνεδριάζει το Eurogroup και θα πρέπει να ακολουθήσει ένα εξαιρετικά σημαντικό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Με αφορμή την κρίση, ήρθε η στιγμή να τεθεί, το ζήτημα, όχι τυπικά της Ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά της Ευρωπαϊκής αποτελεσματικότητας στα κοινά προβλήματα των πολιτών.
Η Συνθήκη της Λισσαβόνας εμπεριέχει ρήτρες (ρήτρα μετάβασης) που επιτρέπουν ευελιξία για άμεσες κινήσεις, ενώ γνωρίζουμε καλά την δύναμη των πολιτικών υπερβάσεων πάνω στα ευρωπαϊκά κείμενα.
Ορισμένα ζητήματα που θα μπορούσαν να τεθούν άμεσα είναι:
Η δυνατότητα αντιμετώπισης των επιδημιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, χωρίς βέβαια να στερούνται οι κυβερνήσεις την δυνατότητα να λάβουν επιπρόσθετα μέτρα πέρα από τα ευρωπαϊκά. Ας τους μιλήσουμε στη γλώσσα που καταλαβαίνουν. Η αντιμετώπιση μιας πανδημίας είναι, σαφώς και πρωτίστως, υγειονομικό ζήτημα. Είναι, όμως, και οικονομικό ζήτημα.
Η διεύρυνση των σκοπών του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, ώστε να μπορεί να χρηματοδοτεί Εθνικά Συστήματα Υγείας, σε περιπτώσεις που απειλούνται ζωές πολιτών λόγω πανδημίας.
Κατάργηση των υποχρεωτικών δεσμεύσεων για τον Ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, έτσι ώστε να προετοιμαστεί η ευρωπαϊκή ανάκαμψη με κοινωνική συνοχή, μετά την πανδημία.
Αποφασιστικές προτάσεις για αύξηση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού με φόρους περιβαλλοντικούς, ψηφιακούς και επί των χρηματικών συναλλαγών.
Άμεση αποδοχή του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου (δηλαδή όλου του προϋπολογισμού που αφορά περιφερειακή ανάπτυξη, συνοχή, γεωργία, τρίτες χώρες), με αύξηση του προϋπολογισμού στο 1,3% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, όπως ζητήθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Με το τέλος της μεγάλης αυτής κρίσης, να υπάρξει μία νέα Ευρωπαϊκή Συνέλευση για μια νέα Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη που θα αφορά πολύ περισσότερο τους Ευρωπαίους πολίτες και την ζωή τους.
Οι πολιτικοί, όταν βρίσκονται σε έναν πόλεμο σαν τον σημερινό είναι στρατηγοί. Πρέπει να παλεύουν τον εχθρό με όλα τα μέσα σήμερα αλλά και να προβλέπουν την επόμενη μάχη.
Η Ελληνική Κυβέρνηση, έχοντας δείξει αντανακλαστικά και στις δύο κρίσεις με σωστές και άμεσες αποφάσεις και πράξεις, μπορεί και πρέπει να καταθέσει ένα σύνολο προτάσεων για το τώρα και το αύριο.
Η Ευρώπη των λαών, η κοινωνική Ευρώπη που γίνεται κατανοητή από τον πολίτη, δεν είναι ρητορείες και σφιγμένες γροθιές των επαγγελματιών της αντίδρασης. Είναι συγκεκριμένες πολιτικές, μέτρα και αποφάσεις, που μπορούν να οδηγήσουν στην επόμενη φάση της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Η κρίση να γίνει πρόκληση για το σήμερα και ευκαιρία για το αύριο.
ΥΓ. 400 Ευρωπαίοι πολίτες από όλες τις χώρες ξεκινήσαμε την συλλογή υπογραφών για την ενεργοποίηση των Ευρωπαϊκών Θεσμών. Αν θέλετε υπογράψτε εδώ
