Με άρθρο του στην «Καθημερινή» ο πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης, επιχειρηματολόγησε υπέρ της μη μεταφοράς και έκθεσης μέρους των αρχαιολογικών ευρημάτων του μετρό Θεσσαλονίκης σε Μουσείο, στο υπό διαμόρφωση Μητροπολιτικό Πάρκο του πρώην στρατοπέδου Παύλου Μελά, όπως αποφάσισε το ΚΑΣ. Άφησε μάλιστα υπονοούμενα για προσφυγή ορισμένων πολιτών στο ΣτΕ εναντίον της απόφασης, ενώ το άρθρο περιελάμβανε και αιχμές για τη σημερινή διοίκηση του δήμου Θεσσαλονίκης.
Για να γίνω περισσότερο κατανοητός σημειώνω ότι δεν αναφέρομαι στις αρχαιότητες των σταθμών Βενιζέλου και Αγίας Σοφίας που θα αποσπαστούν και θα επανατοποθετηθούν, αλλά για το σύνολο των άλλων ευρημάτων, τα οποία δεν θα εκτεθούν στους σταθμούς της βασικής γραμμής. Βασικό του επιχείρημα είναι ότι τα ευρήματα αποκαλύφθηκαν στο δήμο και πρέπει η έκθεση τους να γίνει εντός των ορίων του.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αντιτάξω ορισμένα επιχειρήματα. Δηλαδή ό,τι αποκαλύφθηκε στο αμαξοστάσιο στο Βότση πρέπει να το διεκδικήσει ο Δήμος Καλαμαριάς και όταν θα επεκταθεί το Μετρό, ό,τι αποκαλύπτεται πρέπει να παραμένει στον τοπικό δήμο; Επίσης σημαντικά ευρήματα της Βεργίνας δεν βρίσκονται σήμερα στο αρχαιολογικό μουσείο Θεσσαλονίκης;
Η Θεσσαλονίκη πρέπει να αντιμετωπίζεται ως σύνολο, όταν μάλιστα για το συγκεκριμένο θέμα η απόσταση λιμανιού από το στρατόπεδο Παύλου Μελά είναι αντίστοιχη με αυτήν έως τις εγκαταστάσεις της ΔΕΘ, όπου προτείνει ο πρώην δήμαρχος να κατασκευαστεί ένα Μουσείο η από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό, όπως επίσης προτείνει.
Επιχειρηματολογεί επίσης, ότι θα υπάρχει πρόβλημα δυσκολίας πρόσβασης για επισκέψεις από σχολεία. Δεν παίρνει όμως υπόψη του ότι ο συντριπτικά μεγαλύτερος μαθητικός πληθυσμός κατοικεί πλέον στη δυτική πλευρά της πόλης, ενώ πολλά σχολεία του δήμου Θεσσαλονίκης αιμορραγούν συνεχώς από μαθητές.
Εν πάση περιπτώσει η επιλογή του ΚΑΣ είναι σωστή και αντιμετωπίζει τις αρχαιότητες ως ενιαίο σύνολο. Ταυτόχρονα η ανάγκη για ανάπτυξη της Δυτικής Θεσσαλονίκης ενισχύει ακόμη περισσότερο τα αντεπιχειρήματα στις απόψεις του πρώην δημάρχου. Η Δυτική Θεσσαλονίκη με το μητροπολιτικό πάρκο Παύλου Μελά, τη μεταφορά του ογκολογικού νοσοκομείου στο πρώην στρατόπεδο Καρατάσιου, τον προαστιακό σιδηρόδρομο, το παιδιατρικό στο Φίλυρο και φυσικά την επέκταση του μετρό προς τα δυτικά, αλλάζει πρόσωπο.
Η πόλη, τέλος, δεν έχει ανάγκη από νέους διχασμούς. Παλαιότερα υπήρχαν τα διλήμματα μετρό ή τραμ, ναι ή όχι στην υποθαλάσσια αρτηρία, ναι ή όχι στην εξωτερική περιφερειακή και ακόμη ναι η όχι στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού.Κορυφαίο διχαστικό δίλημμα ήταν, επί δεκαετία περίπου, το «απόσπαση και επανατοποθέτηση των αρχαιοτήτων στη Βενιζέλου» ή «κατασκευή του σταθμού με τις αρχαιότητες να παραμένουν κατά χώρα».Το πλήρωσε, βέβαια, η πόλη με τη μεγάλη καθυστέρηση στην ολοκλήρωση του έργου.
Μήπως κάποιοι ετοιμάζουν σήμερα το έδαφος ώστε ένα από τα διλήμματα των επόμενων δημοτικών εκλογών να είναι Μουσείο Μετρό στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά ή εντός των ορίων του δήμου Θεσσαλονίκης;
Ούτως η άλλως η εργαλειοποίηση των αναπτυξιακών προοπτικών της Θεσσαλονίκης για πολιτικούς λόγους βρίσκεται στο DNA της πόλης μας.
* Ο Στράτος Σιμόπουλος είναι Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, πρώην Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Έργων. Περισσότερα άρθρα και απόψεις του μπορείτε να διαβάσετε στο site www.efsimopoulos.gr
