Του Γιώργου Φιντικάκη
Από τις 188 ημέρες του χρόνου που χρειαζόταν μέχρι πέρυσι να δουλεύουμε προκειμένου να καλύπτουμε τις φορολογικές και ασφαλιστικές μας υποχρεώσεις προς το κράτος, φέτος θα απαιτηθούν 203.
Και από την 6η χειρότερη θέση που κατείχε η χώρα μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ως προς τον αριθμό των ημερών που πρέπει να εργάζεται κάποιος για να πληρώσει τις πάσης φύσεως υποχρεώσεις προς το Δημόσιο, φέτος οδεύουμε ολοταχώς προς την 3η, πίσω μόνο από Γαλλία και Βέλγιο.
Τα ευρήματα αυτά προκύπτουν από τη φετινή έρευνα του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦίΜ) σχετικά με την “Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας”, δηλαδή την ημέρα εκείνη του χρόνου, όπου ο μέσος φορολογούμενος παύει να αποδίδει το εισόδημά του στο κράτος και ξεκινά να το διαθέτει για τις δικές του ανάγκες. Φέτος η ημέρα αυτή υπολογίζεται ότι θα είναι η 23η Ιουλίου, έναντι της 6ης Ιουλίου πέρυσι, της 27ης Ιουνίου το 2015, και της 27ης Μαΐου το 2009, όταν ξεκίνησε η κρίση.
"Αν μάλιστα το κράτος κατάφερνε να εισπράξει το σύνολο των φόρων που έχει επιβάλει, τότε η Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας θα ξεκινούσε κάπου μέσα στον Αύγουστο", σχολίασε σκωπτικά ο Νίκος Ρώμπαπας, εκτελεστικός διευθυντής του ΚΕΦίΜ.
Η έρευνα είναι μια ακόμη απόδειξη του πόσο στραγγίζει την παραγωγική εργασία η ατελέσφορη πολιτική που ακολουθεί πιστά η κυβέρνηση την τελευταία διετία, έχοντας κάνει την υπερφορόλογηση αυτοσκοπό.
Σαν αποτέλεσμα οι Έλληνες εργάζονται σήμερα δύο επιπλέον μήνες σε σχέση με το 2006 προκειμένου να πληρώσουν το κράτος, που λειτουργεί ολοένα και περισσότερο ως ο αφανής συνεταίρος στην τσέπη μας.
Και δεν χαρίζεται σε κανένα, αφού κάθε χρόνο αναγκαζόμαστε να εργαζόμαστε όλο και περισσότερες ημέρες για να ανταπεξέλθουμε στην αύξηση των φόρων, άμεσων, και έμμεσων, και στις ασφαλιστικές εισφορές.
“Χάσαμε σχεδόν έναν ακόμη μήνα από την ζωή μας φέτος εξαιτίας της υπερφορολόγησης”, σχολίασε ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Άδωνις Γεωργιάδης, που παρευρέθη στην παρουσίαση της μελέτης, συμπληρώνοντας ότι "στόχος μας όταν θα γίνουμε κυβέρνηση θα είναι η αντιστροφή αυτού του δείκτη".
“Για κάθε 100 ευρώ απόδειξη παροχής υπηρεσιών το κράτος έχει φτάσει να εισπράττει από 60 έως 82 ευρώ. Επιστρέφουμε στα δεδομένα της δεκαετίας του 1970 όταν η υπέρογκη φορολογία αποτελούσε τον κανόνα σε όλη την Δύση, πριν αντιστρέψουν τα δεδομένα η Θάτσερ και ο Ρήγκαν. Ας μην μας κάνει εντύπωση ότι οι φορολογούμενοι φεύγουν για άλλες φορολογικές κατοικίες”, σχολίασε από την πλευρά της η επιστημονικός σύμβουλος του ΚΕΦίΜ, Μιράντα Ξαφά.
Τυχαίο δεν είναι ότι η ελληνική οικονομία θεωρείται διεθνώς “ανελεύθερη”, και καταλαμβάνει την 138η θέση ανάμεσα σε 180 χώρες, σύμφωνα με τον “Index of Economic Freedom” του Heritage Foundation.
Από την έρευνα προκύπτει ότι η συνολική επιβάρυνση για τον μέσο φορολογούμενο προσεγγίζει το 51,60% του Καθαρού Εθνικού Εισοδήματος, και ότι ο μέσος Έλληνας εργαζόμενος χρειάζεται να δουλεύει 82 ημέρες μόνο για να καλύψει τις κοινωνικές του εισφορές. Επίσης δεν αποκλείεται η πρόβλεψη του ΚΕΦίΜ για φέτος να επιδεινωθεί, εφόσον καταστεί δυνατό να εισπραχθούν ακόμη περισσότεροι έμμεσοι φόροι απ'' ότι πέρυσι.
Όπως αναφέρεται στα συμπεράσματα της μελέτης, «η Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας είναι ένας σχηματικός τρόπος αναπαράστασης της φορολογικής επιβάρυνσης που υφίστανται οι πολίτες στη διάρκεια ενός έτους. Παρά τις μεθοδολογικές ενστάσεις που μπορεί να εγείρει κανείς, είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στην προσπάθεια μας να αποτυπώσουμε ευκρινώς το συνολικό βάρος που καλούνται να αναλάβουν οι φορολογούμενοι και να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα τόσο σε σχέση με τα παρελθόντα έτη όσο και με άλλες χώρες στις οποίες διεξάγονται αντίστοιχες έρευνες. Πέραν αυτού, αντιλαμβανόμαστε καλύτερα ότι η επιβολή φορολογίας περιορίζει την ατομική ελευθερία αφού το κράτος αξιώνει εν τέλει τμήμα του χρόνου και του κόπου των φορολογούμενων πολιτών.
Έχοντας αυτό κατά νου καλούμαστε να αναστοχαστούμε για το εύρος των αρμοδιοτήτων του κράτους λαμβάνοντας υπόψιν το κόστος που αυτές συνεπάγονται. Να αξιολογήσουμε ποιες υπηρεσίες και με ποιον τρόπο θα πρέπει να παρέχονται, να συγκρίνουμε αυτό το ιδεατό σχήμα με την παρούσα κατάσταση και να προτείνουμε δημόσιες πολιτικές που με ρεαλιστικό τρόπο θα μας οδηγούν σε ένα μικρότερο, αποτελεσματικότερο και λιγότερο κοστοβόρο κράτος όπως για παράδειγμα η μεταφορά λειτουργιών στον ιδιωτικό τομέα με συμβάσεις παραχώρησης και υπεργολαβίες. Όπως αναδείχθηκε από την έρευνα μας, η Ελλάδα όχι μόνο δεν οδεύει προς αυτήν τη κατεύθυνση αλλά βρίσκεται σε διαρκή πορεία διόγκωσης του φορολογικού βάρους των πολιτών και μάλιστα με εντεινόμενο ρυθμό τα τελευταία χρόνια. Η αντιστροφή αυτής της πορείας και η δραστική μείωση των ημερών που απαιτούνται να εργαζόμαστε για την χρηματοδότηση του κράτους είναι απαραίτητη προϋπόθεση τόσο για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας όσο και για την ενίσχυση της οικονομικής ελευθερίας».
Σημειώνεται ότι το 1947, το Ίδρυμα Φορολογικών Ερευνών (Tax Foundation) που εδρεύει στην Ουάσινγκτον, εισήγαγε την Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας ("Tax Freedom Day"). Είναι εκείνη η ημέρα του χρόνου κατά την οποία, ο μέσος κάτοικος μιας χώρας έχει ήδη, θεωρητικά, δουλέψει αρκετές μέρες μέσα στο ημερολογιακό έτος ώστε να είναι σε θέση να αποπληρώσει το σύνολο των ετήσιων φόρων και εισφορών που οφείλει στο κράτος. Με άλλα λόγια, είναι η πρώτη μέρα κατά την οποία το 100% του εισοδήματός του από κάθε πιθανή πηγή τού ανήκει εξ ολοκλήρου. Στον υπολογισμό συμπεριλαμβάνονται όλα τα επίσημα εισοδήματα καθώς και όλα τα ποσά που εισπράττει το κράτος και τα οποία θεωρούνται φόροι — προς την κεντρική ή την τοπική διοίκηση.
Στον πίνακα που ακολουθεί παρουσιάζονται οι ημέρες που χρειάζονται για την αποπληρωμή των επί μέρους φόρων:
