Μία φρασεολογία από την εποχή του Τρόμου, στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, έχει υιοθετήσει ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έναντι στους επικριτές του, σημειώνει η ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera.
Όπως συνεχίζει το άρθρο, η φρασεολογία αυτή αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τους Ιακωβίνους και τους Μπολσεβίκους εγκαταλείφθηκε ωστόσο, με μία μόνο εξαίρεση, από τον Νικήτα Χρουστσόφ.
Παρά το γεγονός ότι ήδη στην αρχαία Ρώμη χρησιμοποιούσαν παρόμοιους όρους, η έκφραση «εχθροί του λαού» είναι εκείνη που χρησιμοποιείται από τους εκάστοτε επαναστάτες, με στόχο να δυσφημίσουν τους αντιπάλους που θέλουν να εξοντώσουν. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ιταλία οι Ερυθρές Ταξιαρχίες «δίκαζαν» τους ομήρους τους σε «λαϊκά δικαστήρια».
Μπορεί λοιπόν να φαίνεται παράδοξο το γεγονός ότι εκφράζεται με αυτούς τους όρους κατά των επικριτών του ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος παρουσιάζεται ως πρωταθλητής του συντηρητισμού.
Το παρέθεσε στους «New York Times» ο Αντριου Χίγκινς ο οποίος έμαθε για αυτά από την εγγονή του σοβιετικού ηγέτη Νικήτα Χρουστσόφ, Νίνα, καθώς ήταν ο παππούς της εκείνος που, στο 20ό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος το 1956, κατήγγειλε τον τρόπο με τον οποίο ο αιματηρός προκάτοχός του, Ιωσήφ Στάλιν, χρησιμοποιούσε τον προσβλητικό αυτόν χαρακτηρισμό για να δυσφημήσει αυτούς που ήθελε να εξοντώσει. «Αρκούσε να χαρακτηρίσεις κάποιον ως “εχθρό του λαού” για να καταστεί περιττή οποιαδήποτε προσπάθεια να παράσχει αποδεικτικά στοιχεία των υποτιθέμενων παραπτωμάτων του», κατήγγειλε στο 20ό συνέδριο ο Χρουστσόφ. Αυτό που απέμενε ήταν να του αποσπάσουν με βάναυσες μεθόδους μία «καταδικαστική» ομολογία που θα τον έστηνε στον τοίχο. Τη μοίρα αυτή είχαν οι Γκριγκόρι Ζινόβιεφ, Λεβ Καμένεφ, Νικολάι Μπουχάριν και πολλοί άλλοι μπολσεβίκοι.
Στην πραγματικότητα και ο ίδιος ο Χρουστσόφ δεν παρέμεινε εντελώς άπρακτος σε αυτήν την συνήθεια, δεδομένου ότι με τη κατηγορία του «εχθρού του λαού» εξοντώθηκε το 1953 (μετά τον θάνατο του Στάλιν) από αυτόν ο μυστικός αρχηγός της αστυνομίας Λαβρέντι Μπέρια. Είναι όμως αλήθεια ότι από τότε σταμάτησαν στην ΕΣΣΔ οι αιματηρές εκκαθαρίσεις στο εσωτερικό του κόμματος.
Ωστόσο, αν και ο Στάλιν κατείχε το ρεκόρ του κυνηγιού των «εχθρών του λαού», η έκφραση πρωτοχρησιμοποιήθηκε στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Mετά την εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας, όσοι αντιτίθεντο στη Δημοκρατία αυτοεξορίζονταν. Στο απόγειο της εποχής των Τρόμου των Ιακωβίνων, τον Ιούνιο του 1794 εγκρίθηκε μία ειδική νομοθεσία κατά των «εχθρών του λαού» η οποία συμπεριελάμβανε όχι μόνο τους υποστηρικτές του έκπτωτου μονάρχη, αλλά και όσους θα προσπαθούσαν να εξαπατήσουν τους ανθρώπους με όσα σήμερα θα ονομάζαμε ψεύτικες ειδήσεις.
Φαίνεται απίθανο ο Τραμπ να είχε αυτό κατά νου όταν ξεκίνησε τις επιθέσεις του κατά του Τύπου. Μην ξεχνάμε όμως το γεγονός ότι μεταξύ των απαγχονισμένων «εχθρών του λαού», ακόμη και πριν τεθεί σε ισχύ ο εν λόγω νόμος, συγκαταλέχθηκε και ο επικεφαλής των Ιακωβίνων, Ζορζ Ζακ Νταντόν.
Ακόμη και στη Ρωσία οι πρώτοι που χαρακτηρίσθηκαν «εχθροί του λαού» κατ'' επιθυμίαν του Λένιν ήδη από το φθινόπωρο του 1917, ήταν οι φιλελεύθεροι του Συνταγματικού Δημοκρατικού κόμματος, γνωστοί και ως Καντέτ από τη συντομογραφία του ονόματος του κόμματος K-D (??????????????? ??????????????? ?????? στα ρωσικά). «Εχθροί του λαού» χαρακτηρίζονταν τότε όλες οι μη κομμουνιστικές δυνάμεις, ενώ, με τον Στάλιν στην εξουσία, πολλοί από εκείνους που έφεραν αυτόν τον χαρακτηρισμό εξοντώνονταν με βίαιο τρόπο και στιγματιζόταν και όλη τους η οικογένεια.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
