Του Νίκου Μελέτη
Με τον χρόνο να εξαντλείται Αθήνα και Σκόπια δείχνουν να αναζητούν διέξοδο μπροστά στην αδυναμία ολοκλήρωσης της συμφωνίας μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Ζόραν Ζάεφ.
Η Αθήνα εμφανίσθηκε να «απαιτεί» από την πλευρά των Σκοπίων να αλλάξουν στάση σε ότι αφορά την ολοκλήρωση της διαδικασία ενώ από την άλλη η γείτονα χώρα έδειξε να υποκύπτει στις πιέσεις που ασκεί η αντιπολίτευσή της.
Πιέσεις που επιχείρησε να εκμεταλλευθεί η ελληνική πλευρά προκειμένου να εμφανιστεί νικητής στο γνωστό blame game, το οποίο παίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Εν τούτοις τα πράγματα δεν δείχνουν να είναι τόσο απλά στην περίπτωση που πράγματι το μπλοκάρισμα που παρατηρείται είναι πραγματικό.
Και αυτό διότι ο αποκαλούμενος ξένος παράγοντας, στη συγκεκριμένη περίπτωση η Γερμανία αλλά και οι ΗΠΑ όπως και οι Βρυξέλλες ανέμεναν, βάσει της πληροφόρησης που είχαν, ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα και μάλιστα εντός του Σαββατοκύριακου που παρήλθε.
Στο πλαίσιο αυτό θεωρείται βέβαιο ότι, αν δεν έχουν ήδη αρχίσει, οι πιέσεις θα είναι μεγάλες και δεν θα αφορούν μόνο στην πλευρά των Σκοπίων. Υπαναχωρήσεις θα ζητηθούν και από τις δύο πλευρές και πιθανότατα με τρόπο πιο έντονο από αυτόν που γινόταν μέχρι τώρα.
Και αυτό παρά τις νέες δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Δημήτρη Τζανακόπουλου στον τηλεοπτικό σταθμό Κόντρα όπου εμφανίσθηκε να δηλώνει ότι η ελληνική κυβέρνηση περιμένει από τον κ. Ζάεφ να κάνει το αποφασιστικό βήμα για να καταλήξουμε σε μια συμφωνία, η μπάλα βρίσκεται στο δικό τους τερέν»
Πέραν των δηλώσεων αυτών αλλά και της στάσης των Σκοπίων η ουσία είναι ότι ο χρόνος εξαντλείται και η σύγχυση που έχει δημιουργηθεί, τόσο από το προηγούμενο φιάσκο με τη «Μακεδονία του Ιλιντεν», όσο και με τις τελευταίες παλινωδίες -που από την «τελειωμένη συμφωνία» φθάσαμε στη δήλωση κυβερνητικού παράγοντα την Παρασκευή το βράδυ, ότι η ΠΓΔΜ «δεν είναι ακόμη έτοιμη να ανταποκριθεί στα όσα συμφωνήθηκαν στις Βρυξέλλες ανάμεσα στους δύο υπουργούς Εξωτερικών»-, υπονομεύει την ίδια τη διαδικασία.
Αν και Αθήνα και Σκόπια επιμένουν ότι διατηρείται ακόμη ανοικτός δίαυλος επικοινωνίας και η ελληνική κυβέρνηση επιχειρεί να περάσει την εντύπωση ότι πλέον εναπόκειται στην άλλη πλευρά να αλλάξει και πάλι θέση, προκειμένου να υπάρξει η επικοινωνία των δύο πρωθυπουργών και να ανοίξει ο δρόμος για τη συμφωνία εν τούτοις οι διαρροές κάνουν λόγο για υπαναχώρηση της άλλης πλευράς από τα συμφωνηθέντα μεταξύ των δύο υπουργών Εξωτερικών
Συυμφωνηθέντα που ουδείς γνωρίζει ποια είναι ακριβώς, πέραν των στοχευμένων διαρροών. Όπως για παράδειγμα ότι, όπως υποστηρίζει η πλευρά των Σκοπίων, το erga omnes το είχε δεχθεί μόνο σε συνδυασμό με το όνομα «Μακεδονία του Ιλιντεν» και όχι για όλες τις ονομασίες που ήταν στο τραπέζι.
Για το θέμα αυτό η ελληνική πλευρά, θεωρεί ότι από τη στιγμή που είχε θέσει ως προϋπόθεση το erga omnes, η συμμετοχή του κ. Ντιμιτρόφ στη συνάντηση των Βρυξελλών για την προετοιμασία της τελικής συνάντησης των δύο πρωθυπουργών στις Πρέσπες αποτελούσε και κίνηση αποδοχής του erga omnes. Ομως κάτι τέτοιο, όπως φαίνεται, δεν ίσχυε, με αποτέλεσμα η Αθήνα να κάνει λόγο για υπαναχώρηση και η σκοπιανή πλευρά για λεπτομέρειες των τεχνικών συζητήσεων.
Τέλος και στις δύο χώρες βρίσκεται σε εξέλιξη μια διαδικασία συλλαλητηρίων. Και δεν αποκλείεται οι δύο κυβερνήσεις να παίζουν αυτό το παιχνίδι, μέχρι να περάσει αυτό το κύμα αντιδράσεων, καθώς με την «εμπλοκή» αποδυναμώνεται, όπως εκτιμούν, και η επιχειρηματολογία των διοργανωτών των συλλαλητηρίων. Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και η παρέμβαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου με τη συζήτηση περί «αλλαγής της ονομασίας της Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας». Όμως ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος με μια αρκετά ισορροπημένη αναφορά δήλωσε ότι «η Εκκλησία πήρε θέση και είπε ξεκάθαρα ότι δεν δίνουμε πουθενά το όνομά μας, αλλά δεν είναι έργο της Εκκλησίας», συμπληρώνοντας πως η «Εκκλησία δεν κάνει συλλαλητήρια, οι πολίτες εξέλεξαν Βουλή και η Βουλή είναι υπεύθυνη για αυτά».
