Η απότομη επιδείνωση των ήδη τεταμένων σχέσεων ανάμεσα στο Παρίσι και στην Άγκυρα την εβδομάδα που πέρασε προκάλεσε ένα ομολογουμένως επικίνδυνο ρήγμα στο ΝΑΤΟ, ενώ έφερε στο προσκήνιο σκληρά διλήμματα στους κόλπους της Ε.Ε., σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι ο Εμανουέλ Μακρόν, την περασμένη Δευτέρα, στην κοινή συνέντευξη Τύπου μετά τη συνάντησή του με την Άγκελα Μέρκελ, στο Μέζεμπεργκ της Γερμανίας, χρέωσε στην Τουρκία «ιστορικές και εγκληματικές ευθύνες» για τη λιβυκή κρίση, καταγγέλλοντας τη μεταφορά όπλων και μισθοφόρων προς ενίσχυση της κυβέρνησης Σαράζ, κατά παραβίαση του εμπάργκο που έχουν επιβάλει τα Ηνωμένα Εθνη.
Η σταγόνα όμως που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν το σοβαρό ναυτικό επεισόδιο μεταξύ πολεμικών πλοίων των δύο χωρών στα ανοικτά των λιβυκών ακτών, στις 10 Ιουνίου. Το Παρίσι τότε κατήγγειλε ότι το τουρκικό πλοίο «Orucreis» εμπόδισε, με άκρως επιθετικές κινήσεις, τη γαλλική φρεγάτα «Courbet» να πραγματοποιήσει έλεγχο σε υπό τανζανική σημαία σκάφος, για το οποίο υπήρχαν βάσιμες υποψίες ότι μετέφερε τουρκικά όπλα στη Λιβύη.
Μάλιστα η υπουργός Άμυνας της Γαλλίας Φλοράνς Παρλί είχε θέσει το θέμα σε τηλεδιάσκεψη των ομολόγων της ήδη από τις 18 Ιουνίου, προσκομίζοντας φωτογραφίες και καταγραφές ηλεκτρονικών επικοινωνιών, που έδειχναν Τούρκους ναύτες με προτεταμένα όπλα εναντίον της γαλλικής φρεγάτας, την οποία είχαν «κλειδώσει» τα τουρκικά ραντάρ. Οκτώ ευρωπαϊκές χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ στήριξαν τη Γαλλία. Kι ενώ ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ συγκρότησε επιτροπή για τη διερεύνηση του θέματος, το πόρισμα που εκδόθηκε τελικά (και δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα) φαίνεται ότι δεν παίρνει ξεκάθαρη θέση. Ακολούθως, η Γαλλία, απογοητευμένη ανακοίνωσε την περασμένη Τετάρτη ότι αποχωρεί «προσωρινά» από τη νατοϊκή επιχείρηση «Sea Guardian», στο πλαίσιο της οποίας δρούσε η γαλλική φρεγάτα.
Είναι προφανές ότι τόσο ο Στόλτενμπεργκ όσο και οι Αμερικανοί, θα επιθυμούσαν να κλείσουν το γαλλοτουρκικό ρήγμα μια ώρα αρχύτερα. Η Τουρκία, άλλωστε, είναι χώρα-κλειδί για τα συμφέροντα και τις επιχειρήσεις της Συμμαχίας στη Μαύρη Θάλασσα και στον Καύκασο (εναντίον της Ρωσίας), στο Ιράκ, στο Ιράν και στη Συρία. Αξίζει να επισημανθεί στο σημείο αυτό ότι την περασμένη Τρίτη ήρε το βέτο που ασκούσε, λόγω διαφωνιών για το Κουρδικό, σχετικά με την ενίσχυση της νατοϊκής παρουσίας στην Πολωνία και στις βαλτικές χώρες, ένα σχέδιο με ξεκάθαρη αντιρωσική αιχμή.
Από την άλλη πλευρά δεν πρέπει να αγνοεί κάποιος ότι ότι τα συμφέροντα Γαλλίας και Τουρκίας συγκρούονται μετωπικά, όχι μόνο στη Λιβύη. Το Παρίσι πρωτοστατεί, για τους δικούς του λόγους, στην καταδίκη των τουρκικών γεωτρήσεων, κατά παραβίαση των ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων, όπως και στις αντιδράσεις εναντίον των τουρκικών εισβολών εναντίον των Κούρδων στη βόρεια Συρία.
Ήδη, μάλιστα με αίτημα της Γαλλίας, θα συνεδριάσουν στις 13 Ιουλίου οι υπουργοί Εξωτερικών της Ε.Ε. με μοναδικό θέμα το «τουρκικό πρόβλημα», ενώ ο επικεφαλής της γαλλικής διπλωματίας Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων.
Όπως ειναι προφανές από τα παραπάνω, οι επόμενες εβδομάδες διαγράφονται κρίσιμες για το μέλλον των σχέσεων Ε.Ε. - Τουρκίας, αλλά και για την «εγκεφαλικά νεκρή», κατά τον Γάλλο Πρόεδρο, Βορειοατλαντική Συμμαχία.
