Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας άναψε το «πράσινο φως» για να προχωρήσουν τα έργα στην περιοχή του Ελληνικού, απορρίπτοντας αιτήσεις ακυρώσεως κατοίκων της ευρύτερης περιοχής οι οποίοι υποστήριζαν ότι τμήματα του Μητροπολιτικού Πόλου είχαν δασικό χαρακτήρα.
Στις αποφάσεις της Ολομέλειας, αναφέρεται ότι όταν μια περιοχή, έστω δασικού χαρακτήρα, είχε αλλάξει προορισμό πριν από την ισχύ του Συντάγματος του 1975 και αυτό δεν είχε γίνει αυθαίρετα, αλλά βάσει διοικητικής πράξης εξοπλισμένης με το τεκμήριο νομιμότητας, η περιοχή αυτή δεν διέπεται, πλέον, από τη δασική νομοθεσία.
Ειδικότερα, στην περίπτωση του Μητροπολιτικού Πάρκου του Ελληνικού, κατά το ΣτΕ, το μεγαλύτερο μέρος του, ακόμη και αν είχε δασικό χαρακτήρα κατά το παρελθόν, είχε, πάντως, αλλάξει προορισμό μετά την έκδοση των πράξεων αναγκαστικής απαλλοτρίωσης για τη λειτουργία του τότε κρατικού αερολιμένα, πολύ πριν από την ισχύ του Συντάγματος του 1975.
Ακόμη, στην απόφαση του ΣτΕ αναφέρεται ότι «δεν υπήρχε νόμιμη ευχέρεια χαρακτηρισμού της έκτασης του τέως αεροδρομίου ως δασικής, ακόμη και αν ορισμένα τμήματά του, όπως αυτό στις τέως εγκαταστάσεις της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, διατηρούσε τη βλάστησή του, αφού και αυτή θα μπορούσε να είχε απομακρυνθεί (σ.σ.: αποχαρακτηριστεί μάλλον το ορθό) αν το είχαν επιβάλει οι ανάγκες της λειτουργίας του αεροδρομίου».
Έτσι, η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι δεν υπήρχε έδαφος υπαγωγής του Μητροπολιτικού Πάρκου στο προστατευτικό καθεστώς της δασικής νομοθεσίας.
Η μειοψηφία 6 δικαστών εξέφρασε την άποψη, ότι όσες από τις εκτάσεις του Ελληνικού είχαν διατηρήσει τη δασική τους βλάστηση, υπήχθησαν στη δασική προστασία κατά το Σύνταγμα, παρά την απαλλοτρίωσή τους για τη λειτουργία του αεροδρομίου και έστω και αν αυτό συνέχισε να λειτουργεί.
