Ο «μεγάλος συνασπισμός», αποτελούμενος από τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Σοσιαλδημοκράτες, που κυβερνά τα τελευταία χρόνια τη Γερμανία φαίνεται μάλλον απίθανο να επαναληφθεί. Η αποδυνάμωση των δύο μεγάλων κομμάτων και η ενίσχυση των άλλων σχηματισμών ουσιαστικά οδηγεί στη συγκρότηση μίας κυβερνητικής συμμαχίας με τρία πλέον κόμματα. Ωστόσο, οι Σοσιαλδημοκράτες έχουν κατακτήσει την pole position στις δημοσκοπήσεις.
Ο σοσιαλδημοκράτης Όλαφ Σόλτς του SPD έχει καταφέρει να αποκτήσει έναν διακριτό λόγο από τους Χριστιανοδημοκράτες, παρά το ότι κυβερνούν μαζί στον ίδιο συνασπισμό. Οι διακηρυγμένοι στόχοι του SPD είναι η εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης με περισσότερο ανθρώπινο πρόσωπο.
Ωστόσο φαίνεται πως η προσωπικότητα του ίδιου είναι που κάνει τους σοσιαλδημοκράτες να προπορεύονται, παρά η ίδια η δυναμική του κόμματος. Σε σχέση με τον Χριστιανοδημοκράτη Λασέτ και την άπειρη Αναλένα Μπέρμποκ των Πρασίνων, ο νυν αντικαγγελάριος και Υπουργός Οικονομικών, Όλαφ Σόλτς, παρά τις έρευνες για σκάνδαλα στην κυβέρνηση συμπεριλαμβανομένου του υπουργείου του, παραμένει πολύ δημοφιλέστερος από το κόμμα του.
Η σκιά της Άνγκελα Μέρκελ βέβαια δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτές τις εκλογές, τις τελευταίες της ως καγκελαρίου της Γερμανίας. Η Μέρκελ ανέδειξε τη σύμπτωση ορισμένων εκ των θέσεων με αυτές τις Αριστεράς, στριμώχνοντας τον Σολτς να απαντήσει, εάν αποκλείει την κυβερνητική συμμαχία με το κόμμα της Αριστεράς, εφ’ όσον αυτό βέβαια υπερβεί το ποσοστό του 5% που απαιτείται για την είσοδο στη Βουλή. Ο Σολτς απέφυγε έξυπνα την τρικλοποδιά, απαντώντας πως η δέσμευση προς το ΝΑΤΟ - κάτι που απορρίπτεται από την ηγεσία της Αριστεράς - είναι απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε συνασπισμό.
Ο κυβερνητικός συνασπισμός που θα προκύψει πλέον θα έχει τρεις ρίγες, θυμίζοντας σημαία χώρας, όπως συχνά χρησιμοποιούν την παρομοίωση οι Γερμανοί, οι απεικονίζουν τους Χριστιανοδημοκράτες με το μαύρο, το SPD με κόκκινο, την Αριστερά με σκούρο κόκκινο, τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες με κίτρινο και, φυσικά, τους Πράσινους με το χρώμα τους. Το εξτρεμιστικό AfD με τις ακροδεξιές θέσεις δεν θα είναι μέλος καμιάς συμμαχίας βέβαια. Συνήθως, οι Χριστιανοδημοκράτες, όπως τώρα η Μέρκελ, αναδεικνύουν το θέμα μίας κυβερνητικής συμμαχίας μεταξύ Σοσιαλδημοκρατών και Αριστεράς, όταν βρίσκονται πίσω στις δημοσκοπήσεις. Όπως τώρα, που σηκώνουν το κοκκινόπράσινο λάβαρο, καθώς προγραμματικά οι Πράσινοι θα συμπλήρωναν αυτή τη συμμαχία SPD- Αριστεράς.
Ουσιαστικά οι Χριστιανοδημοκράτες τρομάζουν να μην υπάρχει το μαύρο χρώμα τους, για πρώτη φορά στον κυβερνητικό συνασπισμό. Θα προτιμούσαν δηλαδή μία σημαία Κένυας, όπου ο «μεγάλος συνασπισμός», να εμπλουτισθεί με τους ανερχόμενους Πράσινους. Ωστόσο ένας κίνδυνος είναι ο σχηματισμός του «φαναριού» δηλαδή οι Σοσιαλδημοκράτες να συνασπιστούν με τους Πράσινους και τους Φιλελευθέρους Δημοκράτες, επιτυγχάνοντας ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Βέβαια, το αποτέλεσμα των εκλογών της 26ης Σεπτεμβρίου θα είναι εκείνες που θα παίξουν τον καθοριστικό ρόλο για την επόμενη κυβέρνηση.
