Του Γιάννη Μαντζίκου
Ούτε η αναστολή του φόρου στα καύσιμα, ούτε οι αυξήσεις και οι φοροελαφρύνσεις, ούτε οι εκκλήσεις από πλευράς Γαλλικής κυβέρνησης, ούτε το πρόσφατο τρομοκρατικό περιστατικό στο Στρασβούργο φαίνεται να πτοεί τα «κίτρινα γιλέκα» που εμφανίζονται διατεθειμένα να συνεχίσουν τις διαδηλώσεις στο Παρίσι και σε άλλες πόλεις της Γαλλίας.
Πριν λίγα εικοσιτετράωρα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης Μακρόν, Μπεντζαμίν Γκριβό έκανε έκκληση να πρυτανεύσει η λογική και όχι η οργή, με φόντο την σημερινή μέρα όπου αναμένεται να παιχτεί η «πέμπτη πράξη» των διαδηλώσεων, αφού ιδιαίτερα τα δύο τελευταία Σαββατοκύριακα, η ένταση κορυφώθηκε με βίαια επεισόδια και βανδαλισμούς στο Παρίσι, τα οποία έχουν ήδη στοιχίσει πολύ στη γαλλική οικονομία.
Την περασμένη Δεύτερα, ο Εμμανουέλ Μακρόν που μέχρι τότε τηρούσε σιγήν ιχθύος κατά την διάρκεια διαγγέλματος, ανακοίνωσε μια σειρά από μέτρα ανακούφισης, όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 100 ευρώ και φοροελαφρύνσεις για τους χαμηλοσυνταξιούχους. Μάλιστα στα μέσα της εβδομάδας ο Μακρόν συναντήθηκε με εκπροσώπους μεγάλων επιχειρήσεων ζητώντας κοινώς «να βάλουν πλάτη». Η Publicis, η Orange, η Iliad και η Altice συμφώνησαν με την πρόταση του γάλλου προέδρου να καταβάλουν αφορολόγητα μπόνους στους υπαλλήλους τους. Η ενεργειακή εταιρεία-κολοσσός, η Total δήλωσε ότι θα δώσει € 1.500 σε όλους τους υπαλλήλους της, ενώ η Michelin ανακοίνωσε ότι θα καταβάλλει ένα «εξαιρετικό μπόνους» σε μισθωτούς με μισθούς κάτω των € 34.000.
Τα μέτρα, η εμφάνιση του Γάλλου προέδρου και οι παραπάνω εξελίξεις μεταφράστηκαν ως επί το πλείστον ως ένα θετικό πρώτο βήμα. Εξάλλου ένα μέρος του «ακέφαλου» κινήματος που αποτελείται μεταξύ άλλων από ανθρώπους του μεροκάματου, δείχνει κατανόηση. Η συνέχιση της εξέγερσης, λένε, θα απειλούσε τη γαλλική οικονομία.
Υπάρχουν όμως και οι άλλοι. Πρόκειται όπως αναφέρουν κοινωνιολόγοι στις αναλύσεις τους, για ανθρώπους που νιώθουν απειλή, φθόνο και θέλγονται από τον λαϊκισμό. Σύμφωνα με τους ίδιους το παράδοξο είναι ότι από το 2008 το διαθέσιμο εισόδημά τους έχει αυξηθεί, έστω και λίγο και η ανεργία τους απειλεί λιγότερο απ' ό,τι το 2011-12.
Κάποιοι ζητούν πολύ πιο ριζοσπαστικές δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις – από τον λεγόμενο «φόρο πλούτου»έως τον ανώτατο μισθό για τους πλουσίους, περιλαμβανομένων των κυβερνητικών αξιωματούχων και των βουλευτών. Άλλοι ακόμα πιο ριζοσπαστικοί, θέλουν να καταστρέψουν τα αντιπροσωπευτικά θεσμικά όργανα της γαλλικής δημοκρατίας και να δημιουργήσουν μια νέα, πολιτική άμεσης, μαζικής λήψης αποφάσεων μέσω του διαδικτύου. Για τον λόγο αυτό άλλωστε απέρριψαν τον διάλογο με την κυβέρνηση, αρνούμενοι να θεσμοθετήσουν μία ανώτερη αντιπροσωπευτική συλλογικότητα σε εθνικό επίπεδο.
Η πιο άβολη αλήθεια για τους διαδηλωτές των «κίτρινων γιλέκων» που επιμένουν στη συνέχιση των διαδηλώσεων, που σημειωτέον καταλήγουν σε καταστροφές, είναι ότι ούτε ο Μακρόν, ούτε η Λεπέν ούτε κάποιος άλλος πολιτικός μπορεί να τους προσφέρει αυτά που ζητούν, σχολίαζε σκωπτικά ο Ντάλιμπορ Ρόχατς γνωστός αναλυτής για το περιοδικό American Interest σημειώνοντας πως «αν συνεχιστούν οι διαδηλώσεις και η βία τότε αυτοί που ζουν σε συννεφάκι, θα είναι τα κίτρινα γιλέκα και όχι ο Μακρόν»...
