Οι επιθέσεις των drone-καμικάζι στην περιοχή ουκρανικής πρωτεύουσας συνεχίζονται, δίχως να διαφαίνεται ο τερματισμός της δράσης τους, έχοντας πλήξει κι άλλες ουκρανικές πόλεις, όπως για παράδειγμα τη Ζαπορίζια. Καθώς οι στόχοι στην Ουκρανία δεν φαίνεται να επιτυγχάνονται, μετά το ηχηρό ράπισμα του ΟΗΕ εναντίον της προσάρτησης εδαφών, στο Κρεμλίνο αισθάνονται την ανάγκη να αντιδράσουν.
Οι ρωσικές δυνάμεις αντέδρασαν αρχικά στο σοκ της έκρηξης της κομβικής γέφυρας στο Κέρτς, που συνέδεε την Κριμαία με τη Ρωσία, ξεκινώντας βομβαρδισμούς στο Κίεβο και σε άλλες πόλεις σε μη στρατιωτικούς στόχους, διακινδυνεύοντας τις ζωές αμάχων. Η καταστροφή της κομβικής γέφυρας αποτέλεσε ένα πλήγμα τόσο υλικό όσο και ηθικό, καθώς η σύνδεση της κριμαϊκής χερσονήσου έχει αναδειχθεί ως ένα βασικό όραμα του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ο Ρώσος πρόεδρος φαίνεται να έφερε βαρέως την καταστροφή της γέφυρας, καθώς επρόκειτο για έναν διακηρυγμένο στόχο του Κιέβου. Η κυβέρνηση Ζελένσκι είχε εστιάσει στην Κριμαία ως ένα από τα επίκεντρα της αντεπίθεσης του για να ανακτήσει εδαφική στην ουκρανική επικράτεια, καθώς η χερσόνησος είναι ένας κόμβος ανεφοδιασμού των κατεχόμενων περιοχών στην Ουκρανία. Άλλωστε πολύ πριν την έκρηξη που την αχρήστευσε, το Κίεβο είχε χαρακτηρίσει τη γέφυρα που ο Πούτιν εκθείαζε σαν ένα προσωπικό επίτευγμά του, ως μία παράνομη κατασκευή,
Ωστόσο, η δριμύτητα αλλά και η αμεσότητα των ρωσικών αντιποίνων ήγειρε το ερώτημα πως ήταν σε θέση η ρωσική πολεμική μηχανή να στραφεί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα σε αρκετά διαφορετικά σημεία εναντίον των ουκρανικών περιοχών. Φαίνεται πως παράλληλα με το μεγάλο χτύπημα που δέχθηκε το κύρος της Μόσχας με την έκρηξη στη γέφυρα του Κέρτς, το Κρεμλίνο είχε ετοιμάσει τις επιθέσεις σε διάφορα σημεία της ουκρανικής επικράτειας.
Η Μόσχα βλέπει την προσπάθεια της όλο αυτό το διάστημα να νομιμοποιήσει την παράνομη κατοχή των περιοχών της Ουκρανίας να μην ευοδώνεται. Αυτό φάνηκε για άλλη μία φορά, όταν η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ καταδίκασε την προσάρτηση τους από τη Ρωσία, μετά από τα ψευδο-δημοψηφίσματα που πραγματοποίησαν οι ρωσικές δυνάμεις κατοχής, με 143 ψήφους των κρατών μελών. Η Μόσχα εξασφάλισε ουσιαστικά την υποστήριξη μόνο των συμμάχων της, της Συρίας, της Λευκορωσίας, της Βόρειας Κορέας και της Νικαράγουας.
Το πόσο σημαντικό ήταν αυτό το ψήφισμα φαίνεται από την προσπάθεια της Μόσχας να γίνει μυστική ψηφοφορία μεταξύ των κρατών μελών, ώστε να είναι πιο εύκολο για κάποιες χώρες να τη στηρίξουν δίχως να εκτεθούν. Ωστόσο αυτή η απόπειρα απορρίφθηκε από τη Γενική Συνέλευση, οδηγώντας στην υιοθέτηση τις καταδίκης των ενεργειών της με μεγάλη πλειοψηφία.
Παράλληλα με την πολιτική αποτυχία διεθνώς, στο εσωτερικό της Ρωσίας γίνεται κατανοητό πως οι επιτυχίες των Ουκρανών σε όλη την επικράτεια συνεχίζονται, ενώ οι απώλειες των ρωσικών δυνάμεων είναι εμφανείς. Η νέα υποστήριξη που ετοιμάζεται από τη Δύση για την ενίσχυση της Ουκρανίας θα ενισχύσει την αεράμυνα του Κιέβου, ενώ θα αυξήσει το κόστος για τη ρωσική πλευρά.
Όσο ο χρόνος περνάει, τόσο το κόστος για το Κρεμλίνο αυξάνεται, με τα αποθέματα των εξοπλισμών να μην είναι ατελείωτα. Η έντονη δραστηριότητα των drones που έχει προμηθευθεί η Μόσχα από το Ιράν, της δίνει τη δυνατότητα να εκτελεί στοχευμένα χτυπήματα, με χαμηλό κόστος, ώστε να δείχνει πως παραμένει μία απειλή, συγκεκριμένα για την πόλη του Κιέβου, αφού η ουκρανική πρωτεύουσα ήταν ο στόχος της εισβολής εξ αρχής. Το καθεστώς του Βλαντιμίρ Πούτιν ωστόσο συνεχίζει να βλέπει τον πόλεμο να μην εξελίσσεται όπως περίμενε.
