Η εκκρεμότητα της σύνθεσης μίας νέας γερμανικής κυβέρνησης, που επηρεάζει σχεδόν όλο τον κόσμο, βασίζεται πλέον ξεκάθαρα στα δύο μικρότερα κόμματα, τους Πράσινους και τους Φιλελευθέρους. Η απόφασή τους να συνεργαστούν, πριν τις κεντρικές διαπραγματεύσεις, βασίζεται στη δυναμική τους αλλά και στην κόπωση των Σοσιαλδημοκρατών και των Χριστιανικών κομμάτων.
Η σύμπραξη δύο εκ των κερδισμένων των γερμανικών εκλογών, Πρασίνων και Φιλελευθέρων (FDP), όσο και αν ακούγεται παράδοξο, βασίζεται στα κοινά σημεία των δύο κομμάτων. Οι διαφορές τους, αν και λίγες, εντοπίζονται ωστόσο σε κομβικά ζητήματα που συχνά υπερκαλύπτουν την προγραμματική τους σύγκλιση.
Ενώ οι Πράσινοι ζητούν περισσότερα κονδύλια για τις δράσεις της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, άρα και διατήρηση και ενίσχυση της φορολογίας, οι Φιλελεύθεροι ζητούν δραστικές μειώσεις για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις. Αντίστοιχα, στο ζήτημα του περιβάλλοντος οι Πράσινοι ζητούν πρωτοβουλίες του κράτους, ενώ οι Φιλελεύθεροι βιωσιμότητα για τις επιχειρήσεις.
Οι Πράσινοι επιζητούν μία εξωτερική πολιτικών αρχών για τη Γερμανία, πχ έχουν ζητήσει την ανάκληση της εξαγωγής υποβρυχίων στην Τουρκία, να τεθούν όρια και προϋποθέσεις για την Κίνα, ενώ το FDP έχει επικεντρωθεί στην αποχώρηση των μεταναστών και τους αυστηρούς όρους για την παραμονή τους.
Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε πως πρόκειται για δύο κόμματα με σαφείς ομοιότητες για τον πολίτη στη Γερμανία. Πράσινοι και Φιλελεύθεροι αποτελούν δύο κόμματα από το μέλλον της Ευρώπης, με κοινές θέσεις για τα δικαιώματα των Γερμανών, τη σχέση τους με το κράτος, καθώς και την πολιτική σκηνή. Το εκλογικά τους κοινά άλλωστε βρίσκονται στις γερμανικές πόλεις, ενώ συγκέντρωσαν μεγάλα ποσοστά της ψήφου των νεαρών ανθρώπων.
Οι παραδοσιακές δυνάμεις στη Γερμανία, Σοσιαλδημοκράτες και Χριστιανοδημοκράτες/Χριστιανοκοινωνιστές που συγκέντρωσαν την ψήφο των μεγαλύτερων ηλικιών, αισθάνονται την ανάγκη να διατηρήσουν μία απόσταση μεταξύ τους. Όλους βέβαια ανησυχεί η παγίωση ενός σταθερού ποσοστού της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία, με τις ακροδεξιές θέσεις, παρά τη μείωση της εκλογικής απόδοσης του από την προηγούμενη φορά.
Όσο και αν θεωρητικά θα ήταν εφικτό το σενάριο ενός νέου «Μεγάλου Συνασπισμού» με την προσθήκη ενδεχομένως ενός εκ των Πρασίνων ή Φιλελευθέρων, το απεύχονται και οι δύο. Αυτό άλλωστε ενισχύει τη θέση των δύο, ώστε να απαιτήσουν ακόμα μεγαλύτερο ρόλο στον νέο κυβερνητικό συνασπισμό.
Θεωρητικά, το ενδεχόμενο ενός συνασπισμού των Χριστιανικών κομμάτων με Πράσινους και Φιλελεύθερους διατηρείται ανοιχτό, όσο και αν ιδιαίτερα στους κόλπους των Πρασίνων είναι αντιδημοφιλές. Ωστόσο, οι τάσεις δείχνουν προς την ορμή του νικητή.
Οι σοσιαλδημοκράτες, μετά από την πρωτιά που τους εξασφάλισε ο Όλαφ Σολτς, επιζητούν να αναλάβουν την καγκελαρία, ώστε να υλοποιήσουν τις προτάσεις τους. Την Πέμπτη άλλωστε ξεκινούν οι διερευνητικές επαφές Σοσιαλδημοκρατών, Πρασίνων και Ελευθέρων Δημοκρατών, ώστε να βρεθεί η χρυσή τομή, για τη συγκρότηση ομοσπονδιακής κυβέρνησης του φωτεινού σηματοδότη.
