Για πολλούς, η ανακοίνωση του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν της αποχώρησης των δώδεκα ευρωβουλευτών του από την κοινοβουλευτική ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) ήταν μάλλον μια αναμενόμενη κίνηση καθότι μεταξύ άλλων, πρόλαβε την ντροπιαστική για τον ίδιο εκδίωξή του.
Εδώ και χρόνια το Fidesz, το κόμμα του άλλοτε φιλελεύθερου και ευρωπαϊστή Όρμπαν, ήταν το «μαύρο πρόβατο» της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς, αφού από το 2019 είχε ανασταλεί η συμμετοχή ευρωβουλευτών του στη μεγαλύτερη πολιτική ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Μετά από τροποποίηση που έγινε στο καταστατικό του ΕΛΚ, δόθηκε η δυνατότητα να μπορεί να αποβληθεί μία ολόκληρη εθνική αντιπροσωπεία, εφόσον η σχετική απόφαση συγκεντρώνει πλειοψηφία δύο τρίτων. Ουσιαστικά, πολλοί εντός και εκτός της συγκεκριμένης ευρωομάδας υποστηρίζουν ότι ήταν μια φωτογραφική διάταξη για τον Ούγγρο πρωθυπουργό, καθότι είχε προκαλέσει ουκ ολίγες φορές με τη συμπεριφορά του.
Στον Όρμπαν χρεώνεται η άρνηση του να στηρίξει μία ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου και η εκδίωξη ξένων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ως «παραρτημάτων του Σόρος». Όμως, τα πλέον βαριά παραπτώματα του θεωρούνται η καταπάτηση της ελευθερίας του τύπου και οι κατηγορίες για κατασπατάληση ευρωπαϊκών κονδυλίων. Χαρακτηριστικά, επί της θητείας του Ούγγρου πολιτικού πολλά μέσα ενημέρωσης είτε έκλεισαν είτε πωλήθηκαν σε στενούς του συμμάχους, την ώρα που στις ευρωπαϊκές αρχές είχαν φτάσει ουκ ολίγες καταγγελίες για παράνομο πλουτισμό της οικογένειας του πρωθυπουργού από τα κοινοτικά κονδύλια.
Εν τούτοις, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν οι επιθέσεις του Fidesz σε αξιωματούχους του ΕΛΚ. Λίγο πριν τις ευρωεκλογές του 2019, ο Όρμπαν είχε επικρίνει τον απερχόμενο πρόεδρο της Κομισιόν, Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, και προειδοποιούσε ότι δεν θα στηρίξει τον Μάνφρεντ Βέμπερ ως υποψήφιο της Κεντροδεξιάς για την προεδρία της Κομισιόν, γιατί είχε «προσβάλει την Ουγγαρία» σε μία συνέντευξή του.
Στο μεταξύ, ο Όρμπαν δήλωνε όλο και πιο συχνά οπαδός της «μη φιλελεύθερης δημοκρατίας» και η συνεργασία μαζί του στοίχιζε όλο και μεγαλύτερο πολιτικό κεφάλαιο στους ομοτράπεζους του ΕΛΚ.
Στα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου οι τόνοι ανέβηκαν και πάλι στις Βρυξέλλες, όταν ο ευρωβουλευτής του Fidesz Ταμάς Ντόιτς κατηγορούσε τον Μάνφρεντ Βέμπερ για «μεθόδους Γκεστάπο».
Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν από πολλούς είναι ποιος θα είναι ο επόμενος προορισμός του Ούγγρου πρωθυπουργού.
Μια επιλογή θα μπορούσε να είναι η ευρω-σκεπτικιστική ομάδα των «Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών» (ECR), στην οποία ανήκει το κυβερνών κόμμα PiS της Πολωνίας με το οποίο ο Όρμπαν διατηρεί καλές σχέσεις. Η μόνη διαφορά των δύο πλευρών είναι η σχέση με τη Ρωσία, για την οποία η Πολωνία δεν θέλει «ούτε να ακούει». Ωστόσο, μια ακόμα πρόθυμη ευρωομαάδα είναι η «Ταυτότητα και Δημοκρατία» (ID), η οποία περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) και την ιταλική Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι.
Όπως, τέλος, επισημαίνει ο καθηγητής Ντάνιελ Κέλεμεν, ειδικός σε ευρωπαϊκά θέματα στο πανεπιστήμιο του Rutgers, «Η αποπομπή του Όρμπαν αποτελεί αφενός μήνυμα του ΕΛΚ ότι δεν θα ανεχθεί στο μέλλον άλλες τέτοιες συμπεριφορές, αφετέρου είναι πλήγμα για τον ίδιο στο εσωτερικό της χώρας, δεδομένου Ότι η συμμετοχή στη συγκεκριμένη ομάδα του έδινε ιδιαίτερο πρεστίζ».
