Πριν καταλαγιάσουν οι πανηγυρισμοί για τη νίκη Μακρόν στις προεδρικές τα βλέμματα στράφηκαν σε αυτό που ο αριστερός Ζαν Λυκ Μελανσόν αποκάλεσε τρίτο γύρο, δηλαδή τις βουλευτικές εκλογές που θα πραγματοποιηθούν τον Ιούνιο. Οι χαμένοι του πρώτου και του δεύτερου γύρου δηλώνουν έτοιμοι να εκμεταλλευτούν τη νέα ευκαιρία και να συνδιοικήσουν στην ουσία με τον Μακρόν μέσα από μια πολιτική συγκατοίκηση που θα τους εξασφαλίσει το πρωθυπουργικό αξίωμα. Ποιοι παράγοντες όμως μπορούν να εξασφαλίσουν στον Μελανσόν ή στην ακροδεξιά Λεπέν μια τέτοια πρόσβαση στην εξουσία; Πόσο πιθανό είναι κάτι τέτοιο; Και τι μπορεί να κάνει ο Μακρόν για να το αποτρέψει; Στα παραπάνω ερωτήματα, απαντά μέσω του Liberal ο Αντόνιο Μπαρόζο, αναλυτής πολιτικού κινδύνου στην εταιρία Teneo, καταρρίπτοντας τα περί άξιας λόγου ενίσχυσης της ακροδεξιάς και υπογραμμίζοντας τον παράγοντα διαδηλώσεις που θα κληθεί να διαχειριστεί ο Γάλλος πρόεδρος από την έναρξη κιόλας της θητείας του.
Συνέντευξη στην Κατερίνα Νικολοπούλου
Η πρώτη μέρα μετά τον β’ γύρο ξημέρωσε με τον όρο πολιτική συγκατοίκηση να κυριαρχεί στα γαλλικά και διεθνή μέσα. Υπάρχει πιθανότητα πολιτικής συγκατοίκησης του προέδρου Μακρόν με τον Μελανσόν ή την Λεπέν για πρωθυπουργό;
Μια πιθανή νίκη του Μελανσόν ή της Λεπέν στις βουλευτικές εκλογές θα είναι αποτέλεσμα δύο παραγόντων. Ο πρώτος είναι αυτός της συμμετοχής. Αν κυρίως ο Μελανσόν καταφέρει να κινητοποιήσει τους Αριστερούς ώστε να ψηφίσουν, μπορεί να έχει ένα καλό αποτέλεσμα. Μετά μένει ο δεύτερος παράγοντας: Οι συμμαχίες. Από τις εκλογές προέκυψαν τρεις πόλοι: Ο ένας της αριστεράς, γύρω από τον Μελανσόν. Ο άλλος στο κέντρο, γύρω από τον Μακρόν και ο τρίτος της ακροδεξιάς, γύρω από τη Λεπέν.
Αυτές οι συμμαχίες θα πρέπει να διατηρηθούν και να ενισχυθούν στις βουλευτικές εκλογές για να υπάρχει ένα επιθυμητό από τους υποψηφίους αποτέλεσμα. Αν για παράδειγμα, ο Μελανσόν, δεν αποδειχθεί ικανός να δημιουργήσει συμμαχίες με τα άλλα αριστερά κόμματα και έχουμε διαφορετικά αριστερά κόμματα να κοντράρονται μεταξύ τους σε διάφορες περιοχές, αυτό περιορίζει τη δυνατότητα του Μελανσόν να φέρει ένα καλό αποτέλεσμα. Το ίδιο ισχύει και για την Λεπέν. Η πρόκληση γι’ αυτήν είναι το κόμμα του Ζεμούρ που θα κατέβει και στις βουλευτικές εκλογές. Θα έπρεπε να συνεργαστούν αλλά υπάρχει μεγάλη εχθρότητα μεταξύ τους. Αυτό φάνηκε κατά τις ομιλίες των τριών ηγετών μετά τα αποτελέσματα του β' γύρου. Αυτό λοιπόν καθιστά δύσκολο για την Λεπέν να έχει ένα καλό αποτέλεσμα.
Έχουν αρκετό χρόνο να καταφέρουν να λειάνουν τις κόντρες τους και να κινητοποιηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση;
Στην αριστερά έχει ήδη ξεκινήσει αυτή η συζήτηση. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο ο χρόνος. Το πρόβλημα είναι αν θα καταφέρουν να συμφιλιώσουν τις πολιτικές τους και τις διαφορές τους. Στην δεξιά πάει ακόμα πιο μακριά το θέμα. Εκεί είναι ακόμα πιο δύσκολο. Ακόμα και η Λεπέν θεωρεί το πρόγραμμα του Ζεμούρ πολύ ακραίο. Αλλά είναι και το θέμα των προσωπικοτήτων. Υπάρχει μεγάλη εχθρότητα μεταξύ τους.
Πιστεύετε ότι τώρα, μετά από αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα στις προεδρικές, που εμφανίζεται να ενίσχυσε σημαντικά την ακροδεξιά, θα υπάρξει κάποια διαφοροποίηση στις πολιτικές τις οποίες θα ακολουθήσει ο Μακρόν;
Η άποψη μου είναι ότι δεν πρέπει να δίνουμε έμφαση στα ποσοστά της ακροδεξιάς. Αντιμετωπίζουμε τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών σαν να εξέφρασε τις προτιμήσεις των ψηφοφόρων. Είναι πολύ πιο πολύπλοκο από αυτό. Είναι πολλοί αυτοί που δεν πήγαν να ψηφίσουν και είναι πολλοί αυτοί που ψήφισαν έτσι ώστε να εκφράσουν την δυσαρέσκεια τους για κάποιον από τους υποψηφίους, όχι για να στηρίξουν για συγκεκριμένους λόγους κάποιον από τους δύο.
Σε ό,τι αφορά την αλλαγή πολιτικής, σίγουρα το κόστος της καθημερινότητας είναι κάτι που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο Μακρόν γιατί θα πιεστεί και από διαδηλώσεις. Ήδη από το βράδυ των εκλογών πήραμε μια πρώτη γεύση. Το να περάσει μεταρρυθμίσεις θα είναι δύσκολο. Παρατηρώντας τις ομιλίες του Μακρόν τον τελευταίο μήνα, νομίζω ότι ένας βασικός άξονας θα είναι το περιβάλλον, περισσότερο από ότι στην προηγούμενη προεδρική του θητεία. Και μπορεί στο μυαλό των Αριστερών να δυσκολευτεί να αλλάξει την εικόνα που επιμένουν κάποιοι να του αποδίδουν, αυτή του προέδρου των πλουσίων, αλλά βασικά αυτό που μετράει είναι οι πολιτικές.
Ο τομέας της οικολογίας, πιστεύω ότι έχει περιθώρια κινήσεων που θα τον κάνουν να κερδίσει ψηφοφόρους από την Αριστερά. Αν θέλει να ελκύσει και από τα δεξιά, θα πρέπει να φροντίσει σίγουρα ώστε η κρίση να μην επιβαρύνει περισσότερο το μέσο Γάλλο. Ας μην ξεχνάμε πάντως ότι ο Μακρόν συγκέντρωσε ένα 30% στον πρώτο γύρο, πράγμα που δείχνει ότι υπάρχει ένας πυρήνας ανθρώπων που τον στηρίζει.
Τι έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε από εδώ και πέρα μέχρι τις βουλευτικές;
Η επιλογή προσώπου που θα κάνει ο Μακρόν για τη θέση του πρωθυπουργού αφού η παρούσα κυβέρνηση θα παραιτηθεί τις ερχόμενες εβδομάδες, θα μας δώσει ένα στίγμα της πολιτικής που θέλει να ακολουθήσει. Το άλλο που έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε είναι οι κινητοποιήσεις. Θα είναι πάλι με τη μορφή που είδαμε με τα κίτρινα γιλέκα; Θα πάρουν και πάλι τη σκυτάλη οι μεγάλες συνδικαλιστικές ενώσεις; Απομένει να το δούμε.
