Η κομβική σύνοδος της Μαδρίτης έθεσε την πλατφόρμα για τη γεωγραφική επέκταση του Βορειοατλαντικού Συμφώνου αλλά και την επέκταση της αποστολής της. Η απειλή της Ρωσίας αρχικά και της Κίνας στη συνεχεία αναβιβάστηκαν στο επόμενο επίπεδο, όπως φαίνεται από το ανακοινωθέν του ΝΑΤΟ για το νέο στρατηγικό δόγμα της Συμμαχίας, αλλά κι από τις κινήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η αντιμετώπιση της απειλής της Κίνας είχε οριοθετηθεί ως στόχος στην Ουάσιγκτον εδώ και καιρό. Έπειτα από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, φαίνεται πως το ΝΑΤΟ υιοθετεί σχεδόν πλήρως την αμερικανική θεώρηση, χαρακτηρίζοντας τη Ρωσία ως το κράτος που απειλεί άμεσα την ασφάλεια των μελών της Συμμαχίας και την Κίνα ως εκείνη τη χώρα που αμφισβητεί τα συμφέροντα και τις αξίες τους. Το σημαντικό πλέον είναι πως το ΝΑΤΟ αναγνωρίζει την αυξημένη σινορωσική συνεργασία, ιδιαίτερα έπειτα από τον πόλεμο που αποφάσισε να ξεκινήσει ο Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία.
Στην προηγούμενη μεγάλη σύνοδο, ο Τζο Μπάιντεν είχε προσπαθήσει να περάσει αυτή την αμερικανική θεώρηση για την αυξανόμενη απειλή της Κίνας, ταυτόχρονα με την αυξανόμενη στρατιωτική ισχύ της Ρωσίας. Ύστερα από την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, ο Τζο Μπάιντεν έθεσε σε πρώτο πλάνο την αντιμετώπιση της Ρωσίας αλλά και της Κίνας. Ωστόσο τότε η Ουάσιγκτον δεν είχε μπορέσει να πείσει ιδιαίτερα τους Ευρωπαίους συμμάχους για αυτή τη στρατηγική επιλογή. Στη Μαδρίτη αυτό φαίνεται να καταγράφεται ρητά πλέον.
Δεν είναι ωστόσο μόνο η ανοχή και κεκαλυμμένη στήριξη του Πεκίνου προς τη Μόσχα, έπειτα από την έναρξη της ρωσικής «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» στην Ουκρανία. Η Ουάσιγκτον βλέπει με μεγάλη ανησυχία τις προθέσεις της Κίνας να «μιμηθεί» τη Ρωσία, στη δική της Ουκρανία, δηλαδή το νησί της Ταϊβάν. Κι αν η Νοτιοανατολική Ασία είναι εκτός του πεδίου δράσης του ΝΑΤΟ, η Κίνα φαίνεται να ακολουθεί τις πρακτικές της Ρωσίας σε μία σειρά από περιοχές τομείς, πέρα από τη θεαματική αύξηση στο συμβατικό και το πυρηνικό οπλοστάσιο της. Άλλωστε στην ανακοίνωση της Συμμαχίας υπάρχουν εκτεταμένες αναφορές στα όπλα μαζικής καταστροφής, όπου επικεντρώνεται για παράδειγμα στην έγκριση μιας νέας πολιτικής περί χημικής, βιολογικής και πυρηνικής άμυνας.
Οι ρητές αναφορές του ανακοινωθέντος του ΝΑΤΟ στις απειλές στον κυβερνοχώρο, το διάστημα, τις υβριδικές και τις άλλες ασύμμετρες απειλές, καθώς και την κακόβουλη χρήση αναδυόμενων και ανατρεπτικών τεχνολογιών στρέφεται εμμέσως τόσο απέναντι στη Ρωσία, όσο απέναντι στην Κίνα. Κι αν για το Κρεμλίνο είναι κάτι το οποίο συχνά κατηγορείται, πλέον το κομμουνιστικό καθεστώς στο Πεκίνο μπαίνει στο κάδρο. Η συμμαχία πλέον αναφέρεται στον συστημικό ανταγωνισμό που το ΝΑΤΟ αντιμετωπίζει από την Κίνα, εννοώντας μεταξύ άλλων πως μετέρχεται αυτές τις πρακτικές καθώς και καταναγκαστικές μεθόδους. Δηλαδή όχι μόνο ότι θέλει να δρα να διεισδύει στον χώρο των νέων τεχνολογιών και να τις χρησιμοποιεί προς όφελος της, αλλά ότι μπορεί κιόλας να το κάνει, δίχως ενδεχομένως φραγμούς. Η επέκταση δηλαδή της κινεζικής επιρροής σε όλο τον κόσμο και η ικανότητα πρόσβασης της σε κρίσιμα σημεία για τη λειτουργία βασικών υποδομών ανά την υφήλιο έχει θορυβήσει όλη τη Δύση.
Βέβαια, ο συστημικός ανταγωνισμός που επιδίδεται η Κίνα, σύμφωνα με το νατοϊκό ανακοινωθέν, είναι ευρύτερος. Για παράδειγμα, η αίτηση που κατέθεσε το Ιράν μέλος της ομάδας των μεγαλύτερων αναδυόμενων οικονομιών, η οποία είναι γνωστή ως BRICS και πρωταγωνιστεί το Πεκίνο, δείχνει πως η Κίνα αποτελεί πλέον ένα πόλο ισχύος παγκοσμίως. Αυτή η έλξη που ασκεί η Κίνα και έχει συμβάλει στην προσέγγιση της Ρωσίας έχει καταστεί ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα στον ευρωατλαντικό χώρο, όπως πλέον αποτυπώνεται στη νέα στρατηγική αντίληψη που εγκαινιάζει το ΝΑΤΟ.
