Μπορεί η προσωρινή κυβέρνηση ενότητας της Λιβύης να ορκίστηκε χθες ενώπιον του κοινοβουλίου, στην ανατολική πόλη Τομπρούκ, έχοντας χρονικό ορίζοντα τις 24 Δεκεμβρίου και τις προγραμματισμένες εκλογές, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η διαμάχη του Φαγιέζ Αλ Σαράτζ και του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ θα εκτονωθεί δια της πολιτικής οδού.
Η κυβέρνηση, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Άμπντελ Χαμίντ Μοχάμεντ Ντμπεϊμπά αποτελεί σίγουρα σημαντικό βήμα, ωστόσο δεν εγγυάται μονομιάς τη λύση των γιγαντιαίων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα.
Αρχικά, όπως σημειώνει ο ειδικός σε θέματα Λιβύης για το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων Ταρεκ Μεγκερισι "Και μόνο το επίθετο του νέου πρωθυπουργού φέρνει άσχημες μνήμες σε πολλούς στη χώρα λόγω των σχέσεων του Ντμπεϊμπά με το καθεστώς Καντάφι".
Επιπρόσθετο ερώτημα με βάση τα παραπάνω είναι πως θα αντιδράσουν οι διάφορες φατρίες της Λιβύης, δεδομένου ότι ορισμένα μέλη της κυβέρνησης δεν "εκπροσωπούν σχεδόν τίποτα στη χώρα" υποστηρίζει ο ειδικός σε θέματα Βόρειας Αφρικής, Βολφραμ Λαχερ του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων στο Βερολίνο.
Την ίδια ώρα, οι ισορροπίες παραμένουν εύθραυστες και οι αντίπαλες πλευρές, ο πρώην πρωθυπουργός Φαγιέζ αλ Σάρατζ, ο στρατάρχης Χαλίφα Χαφτάρ και ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου Ακίλα Σαλέχ. διεκδικούν ρόλο στην επόμενη μέρα.
Υπενθυμίζεται ότι στα δυτικά της Λιβύης τον έλεγχο έχει η πρώην κυβέρνηση της Τρίπολης (Σαρατζ) την οποία στηρίζει βασικά η Τουρκία. Στα ανατολικά τον πρώτο λόγο έχει ο Λιβυκός Εθνικός Στρατός (LNA) και ο στρατάρχης Χαλίφα Χαφτάρ, τον οποίο συνδράμουν κυρίως η Ρωσία, η Αίγυπτος και τα Εμιράτα.
Η νέα κυβέρνηση αντιμετωπίζει επίσης το πρόβλημα της επανένωσης της κεντρικής τράπεζας της Λιβύης και άλλων θεσμικών οργάνων, αφού οι αντιμαχόμενες πλευρές είχαν εγκαθιδρύσει τις δικές τους δομές.
Το πιο μεγάλο όμως πρόβλημα για τους περισσότερους αναλυτές αλλά και τους απλούς πολίτες της Λιβύης, είναι οι ξένοι μαχητές οι οποίοι υπολογίζεται ότι φθάνουν ή ξεπερνούν τους 20,000 ανά την επικράτεια της χώρας. Υπάρχουν μισθοφόροι από τη Συρία και τουρκικά τακτικά στρατεύματα στα δυτικά της Λιβύης και μέλη της ρωσικής παραστρατιωτικής οργάνωσης Wagner στα ανατολικά, συμπεριλαμβανομένης της Σύρτης.
Το βασικό συμπέρασμά τους είναι πως το μέλλον της χώρας δεν εξαρτάται μόνον από τις βουλές των Λίβυων, αλλά και από τις επιδιώξεις του Βλαντίμιρ Πούτιν και του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Τέλος, η νέα κυβέρνηση δείχνει να αποδέχεται το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών δεδομένου ότι ο νέος πρωθυπουργός δήλωσε ότι η συμφωνία με την Άγκυρα είναι προς το συμφέρον της χώρας του. Εξάλλου, ο Ντμπεϊμπά ο οποίος είναι και υπουργός Άμυνας όπως ανέφεραν αρκετά μέσα ταξίδεψε τον Φεβρουάριο στην Τουρκία για να συζητήσει με τον Ερντογάν και τους αξιωματούχους του.
Οι σχέσεις του Ντμπέιμπα με την Τουρκία είναι πολύ γνωστές, αφού είχε αναθέσει συμβάσεις σε τουρκικές εταιρείες μέσω κρατικών υπηρεσιών, πριν από την εξέγερση εναντίον του Μουαμάρ Καντάφι, με ότι αυτό συνεπάγεται...
