Η Πολωνία θεωρείται η πλέον ομοφοβική χώρα εντός της ΕΕ, σύμφωνα με την κατάταξη της οργάνωσης Rainbow Europe για φέτος. Τα δε στελέχη της κυβέρνησής της, καθώς και αρκετοί τοπικοί άρχοντες, φροντίζουν να επιβεβαιώνουν διαρκώς αυτή τη θλιβερή πρωτιά. Το αποτέλεσμα είναι να έχει σημάνει συναγερμός και στις Βρυξέλλες, που αναζητούν – μάταια για την ώρα – τρόπους αντίδρασης και ανακοπής της αντιδραστικής στροφής της Πολωνίας.
Σύμφωνα με πρόσφατο ρεπορτάζ του Politico, η κατάσταση επιδεινώθηκε μετά την απόφαση που πήρε πέρυσι ο προοδευτικός δήμαρχος της Βαρσοβίας, Ραφάλ Τρζασκόφσκι, να υπογράψει την χάρτα για τα δικαιώματα των μελών της κοινότητας των LGBTQ. Έκτοτε, μια σειρά μικρότερες πόλεις της χώρας προχώρησαν σε... αντίποινα, ενώ ορισμένες έφτασαν να υιοθετήσουν μια διαφορετική χάρτα, που αφορά «τα δικαιώματα της οικογένειας», τα οποία και θεωρούν ότι απειλούνται σοβαρά.
Κίνδυνος για τη νεολαία
Από την πλευρά του, το κυβερνόν Κόμμα του Νόμου και του Δικαίου (PiS), καθώς και πολλές υπερσυντηρητικές οργανώσεις (εκκλησιαστικές και μη) έσπευσαν να προειδοποιήσουν πως πρωτοβουλίες όπως αυτή που έλαβε ο δήμαρχος της πρωτεύουσας θα ανοίξουν τον Ασκό του Αιόλου. Είναι κάτι που θα ξεκλειδώσει την κερκόπορτα από την οποία «θα εισέλθει παράνομα η ιδεολογία των LGBT στα σχολεία» και θα έχει ως συνέπεια να «σκανδαλιστούν σεξουαλικά τα παιδιά», λένε ανάμεσα στα άλλα.
Ορισμένα, μάλιστα, στελέχη της κυβέρνησης μοιάζουν να τραβούν το σκοινί στα άκρα, προχωρώντας σε ιδεολογικούς... ακροβατισμούς. Ένα από αυτά είναι ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, Σεμπαστιάν Καλέτα, ο οποίος εξαπέλυσε δριμύτατη επίθεση εναντίον της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, που υπογράφηκε το 2011 και έχει στόχο την πιο αποτελεσματική προστασία των δικαιωμάτων των μελών της συγκεκριμένης κοινότητας.
«Είναι ένα έγγραφο το οποίος, σε μερικά χρόνια, μπορεί να αξιοποιηθεί προκειμένου να προωθηθεί μια αλλαγή στον νόμο για τις εκτρώσεις. Πρόκειται για μια σύμβαση η οποία υιοθετεί μια σειρά εξτρεμιστικών αριστερών απόψεων», είπε χαρακτηριστικά ο Καλέτα. Προχώρησε δε ένα βήμα πιο πέρα, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι η ίδια σύμβαση θα αυξήσει σταδιακά τη ροή των μεταναστών προς την Πολωνία, καθώς πολλοί θα ισχυρίζονται ότι ανήκουν στους LGBTQ και διώκονται στις χώρες τους, άρα δικαιούνται αυτομάτως ασύλου.
Χειρότεροι από τον κομμουνισμό!
Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάλογα επιχειρήματα είχε χρησιμοποιήσει και ο πρόεδρος της χώρας, Αντρέι Ντούντα, κατά την πρόσφατη προεκλογική εκστρατεία που οδήγησε στην ανανέωση της θητείας του. Όπως είπε σε μία από τις συγκεντρώσεις στις οποίες μίλησε, η προηγούμενη γενιά δεν αγωνίστηκε εναντίον της κομμουνιστικής ιδεολογίας επί 40 χρόνια «για να εμφανιστεί σήμερα μια νέα ιδεολογία η οποία είναι ακόμη πιο καταστροφική»!
Από την πλευρά του, ο πρωθυπουργός Ματέους Μοραβιέτσκι χρησιμοποιεί πιο προσεκτικούς και ήπιους τόνους, ουσιαστικά όμως κινείται στην ίδια γραμμή. Για του λόγου το αληθές, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο η Πολωνία να αποσύρει την υπογραφή της από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, παραπέμποντας τη σχετική απόφαση στο συνταγματικό δικαστήριο – το οποίο όμως, όπως είναι γνωστό, βρίσκεται πλέον υπό τον ασφυκτικό έλεγχο της κυβέρνησης.
Μπορεί, άραγε, αυτή η εικόνα να αλλάξει; Μήπως η στάση των κυβερνώντων εκφράζει τη θέση της πλειοψηφίας της κοινωνίας; Και τι είναι σε θέση και θέλουν να κάνουν οι Ευρωπαίοι εταίροι της Πολωνίας;
Η αλήθεια είναι πως η παραπάνω συμπεριφορά έχει βαθιές ρίζες σε μια κοινωνία «ποτισμένη» από σκοταδιστικές ιδέες και από τα πλέον αντιδραστικά στοιχεία του Καθολικισμού. Μια κοινωνία της οποίας το πιο φωτισμένο και προοδευτικό τμήμα μοιάζει να «θάφτηκε» μαζί με τους Εβραίους του γκέτο της Βαρσοβίας ή να «πνίγηκε» στον σκληρό και διαρκή ανταγωνισμό ανάμεσα στο Βερολίνο και τη Μόσχα, που επεδίωκαν να μοιράσουν μεταξύ τους την Πολωνία.
Δεμένα τα χέρια της ΕΕ
Όσο για το εάν και κατά πόσο μπορούν να κάνουν κάτι οι Βρυξέλλες, πέρα φυσικά από την περικοπή κονδυλίων από τις πόλεις που ανακηρύσσονται «ζώνες ελεύθερες από LGBTQ», ο πρόσφατος συμβιβασμός στη σύνοδο κορυφής, προκειμένου να υπάρξει συμφωνία για το Ταμείο Ανάκαμψης, περιορίζει ακόμη περισσότερο τα περιθώρια ουσιαστικής αντίδρασης και τιμωρίας του Ντούντα, του Μοραβιέτσκι, του PiS και των φανατικων υποστηρικτών τους.
