Την διαδικασία που θα ακολουθηθεί σε περίπτωση που ο Ουκρανός πρόεδρος, Βολοντιμίρ Ζελένσκι «ένα από τα πιο πολύτιμα assets, της χώρας στην πολεμική της προσπάθεια απέναντι στη Μόσχα», δολοφονηθεί διερευνά με ρεπορτάζ του το Politico.
Όπως αναφέρει στο σχετικό του ρεπορτάζ, «με δεδομένη την κρισιμότητα και το βάρος των εξελίξεων στο ουκρανικό μέτωπο, Ουκρανοί αξιωματούχοι αρνούνται να συζητήσουν εκτενώς – και κυρίως δημόσια αυτό το «μακάβριο» ενδεχόμενο.Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει μέριμνα και σχεδιασμός μπροστά σε κάθε πιθανό ενδεχόμενο.»
Μάλιστα, υπενθυμίζεται σχετική δήλωση του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Άντονι Μπλίνκεν, ο οποίος πέρυσι διαβεβαίωσε ότι «Οι Ουκρανοί έχουν σχέδια — για τα οποία δεν πρόκειται να μιλήσω ούτε να μπω σε λεπτομέρειες — τα οποία διαβεβαιώνουν ότι υπάρχει αυτό που θα ονομάζαμε “συνέχεια της διακυβέρνησης”, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο».
Σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας, η διαδικασία της «διαδοχής» είναι σαφής. «Όταν ο πρόεδρος δεν είναι σε θέση να ασκήσει τα καθήκοντά του, ο πρόεδρος της Βερχόβνα Ράντα της Ουκρανίας [του ουκρανικού κοινοβουλίου] είναι αυτός που αναλαμβάνει τα καθήκοντά του», δηλώνει ο Μίκολα Κνιαζίτσκι, βουλευτής της αντιπολίτευσης.
Παρόλα αυτά, ο πρόεδρος της ουκρανικής βουλής — Ρουσλάν Στέφαντσουκ, μέλος του κόμματος του Ζελένσκι — δεν φαίνεται να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού της Ουκρανίας, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις.
«Αλλά δεν νομίζω ότι έχει σημασία», εξηγεί ο Αντριαν Καρατνίτσκι από το Eurasia Center του Atlantic Council. «Υπάρχει μια ισχυρή ηγετική ομάδα και νομίζω ότι θα βλέπαμε ένα είδος συλλογικής διακυβέρνησης», προσθέτει.
Το σχήμα αυτό πιθανότατα θα αποτελείται από τον Στέφαντσουκ, μαζί με τον Αντριι Γέρμακ, επικεφαλής του γραφείου του προέδρου, τον υπουργό Εξωτερικών Ντμίτρο Κουλέμπα και τον υπουργό Άμυνας Ολέξιι Ρεζνίκοφ. Ο Βάλερι Ζαλούζνι θα παρέμενε ως ο κορυφαίος στρατηγός της χώρας.
Αδύναμος κρίκος η διεθνής κοινή γνώμη
Αν και ο θάνατος του Ζελένσκι θα αποτελούσε πράγματι ένα ψυχολογικό σοκ, ο Καρατνίτσκι εξηγεί ότι για να μετρηθεί ο πιθανός αντίκτυπός του χρειάζεται κανείς να σκεφτεί το πώς έχει μεταμορφωθεί η Ουκρανία από τότε που η Ρωσία ξεκίνησε την εισβολή της σε πλήρη κλίμακα.
Η εισβολή του Πούτιν – εν αγνοία του – οδήγησε στη σφυρηλάτηση μιας ισχυρής αίσθησης «ουκρανικού πατριωτισμού» και στη διαμόρφωση «ισχυρών θεσμών», εξηγεί ο Καρατνίτσκι.
Εάν υπάρχει ένας αδύναμος κρίκος, μάλλον αυτός δεν βρίσκεται στο εσωτερικό της Ουκρανίας αλλά στους συμμάχούς της.
Η δυναμική του Ουκρανού προέδρου έχει αναμφίβολα κερδίσει τη συμπάθεια και τον θαυμασμό της κοινής γνώμης, από την Ουάσιγκτον μέχρι το Λονδίνο και από τις Βρυξέλλες έως τη Βαρσοβία. Η απώλεια του, λοιπόν, πιθανότατα θα άφηνε πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους έκπληκτους και αβέβαιους για το πως θα πορευτούν στη συνέχεια. Σύμφωνα με το Politico, ένα τέτοιο σενάριο θα μπορούσε να αυξήσει την πίεση για διαπραγματεύσεις και συμβιβασμούς.
