Η τοποθέτηση του πρώην Βρετανού πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ για το τέλος της κυριαρχίας της Δύσης μετά από τον πόλεμο στην Ουκρανία, με κερδισμένη την Κίνα, έκανε τον γύρο του κόσμου. Τη στιγμή που το βρετανικό υπουργείο Άμυνας υποστήριξε ότι η Ρωσία περιχαρακώνεται στις κατεχόμενες περιοχές της νότιας Ουκρανίας, οι πολεμικές συγκρούσεις στη χώρα της Ανατολικής Ευρώπης αλλάζει τις ισορροπίες παγκοσμίως.
Ο Τόνι Μπλερ, που είχε ταυτίσει την πρωθυπουργία στη Βρετανία με τον διαβόητο πόλεμο του Ιράκ το 2003, κήρυξε τον πόλεμο στην Ουκρανία ως το σημείο καμπής για την παγκόσμια ιστορία, ισάξιο με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ή την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Η εμπλοκή της Δύσης στην Ουκρανία σε συνδυασμό με την οικονομική άνοδο της Κίνας απειλεί τη διατάραξη της παγκόσμιας ισορροπίας ισχύος. Ωστόσο, το τι θα συμβεί τελικά στην Ουκρανία δεν έχει κριθεί ακόμα.
Αφού η Μόσχα απέτυχε στην επίτευξη του colpo grosso της κατάληψης του συνόλου της Ουκρανίας, με την ολική κατάρρευση της κυβέρνησης Ζελένσκι, έχει αναπροσαρμόσει τα σχέδιά της. Κρίνοντας από την προοπτική έναρξης νέων στρατιωτικών επιχειρήσεων για την κατάληψη του Ντονέτσκ από σήμερα, φαίνεται πως ο Βλαντίμιρ Πούτιν έχει αποφασίσει να κινηθεί για πλήρη κατάκτηση του συνόλου της λεκάνης του Ντονμπάς, όσο χρόνο και αν του πάρει αυτό.
Με την πλήρη κατάκτηση του Ντονμπάς, με τον ορυκτό πλούτο και τη βιομηχανική παράδοση, ταυτόχρονα με την κατοχή των περιοχών της νότιας Ουκρανίας, η Μόσχα θα επιχειρήσει να καταστήσει μη βιώσιμο το εναπομείναν κράτος της Ουκρανίας. Γι’ αυτό οι Ρώσοι ενισχύουν τις θέσεις τους στις κατεχόμενες περιοχές της νότιας Ουκρανίας, από τη Μαριούπολη μέχρι τη Χερσώνα και τη Μελιτόπολη.
Στο Κρεμλίνο πιστεύουν πως ο ακρωτηριασμός της Ουκρανίας από το ανατολικό μέρος της και η χερσαία γέφυρα που έχουν χτίσει οι ρωσικές δυνάμεις προς την Κριμαία θα εξουθενώσουν το Κίεβο. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του alter ego Πούτιν, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος απευθυνόμενος σε βετεράνους του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, ανέφερε πως η μη αναγνώριση της ρωσικής κυριαρχίας στην Κριμαία από την Ουκρανία και τις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, αποτελεί συστημική απειλή για τη Ρωσία.
Ταυτόχρονα, η Μόσχα προσπαθεί να σταματήσει τον συνεχή ανεφοδιασμό της Ουκρανίας από τη Δύση και κυρίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι ρωσικές δυνάμεις κατέστρεψαν έναν εκτοξευτή πυραύλων HIMARS αμερικανικής κατασκευής και ένα όχημα ανεφοδιασμού κοντά στην περιφέρεια του Ντονέτσκ, σύμφωνα με το ρωσικό υπουργείο Άμυνας. Οι ρωσικές διαταγές για χτυπήματα σε πυραύλους της Ουκρανίας στοχεύουν να ανακόψουν την αύξηση της ροής δυτικού εξοπλισμού προς το Κίεβο.
Η δυνατότητα να προμηθεύεται η Ουκρανία με εξοπλισμό μέσω του διαδρόμου της Πολωνίας ουσιαστικά σημαίνει πως το Κίεβο μπορεί να συνεχίσει επ’ άπειρον να αντιστέκεται στον στραγγαλισμό της Μόσχας. Αυτή είναι ανοικτή πληγή για τους σχεδιασμούς του Κρεμλίνου.
Βέβαια, η κατάσταση για την κυβέρνηση Ζελένσκι είναι δύσκολη. Ο Ουκρανός πρωθυπουργός απέλυσε τον επικεφαλής της Κρατικής Ασφάλειας και τη Γενική Εισαγγελέα της χώρας, ενώ τρία ανώτερα στελέχη της υπηρεσίας κατηγορούνται για προδοσία ως υπεύθυνα για την κατάληψη της Χερσώνας από τις ρωσικές δυνάμεις.
Ταυτόχρονα η οικονομία της Ουκρανίας βρίσκεται σε τραγική κατάσταση, με τα έσοδα να μειώνονται ανησυχητικά, τις εξαγωγές σιτηρών και χάλυβα να έχουν ουσιαστικά διακοπεί και την κεντρική τράπεζα να δηλώνει πως έχει εξαντλήσει πάνω από 9% των συναλλαγματικών διαθεσίμων της.
Είναι μάλλον φυσικό η Κίνα να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία και η Μόσχα να εκμεταλλεύεται το τακτικό πλεονέκτημα της στρατιωτικής ισχύος, στο οποίο επένδυε όλα τα προηγούμενα χρόνια δυσθεώρητα ποσά. Η στρατιωτική προέλαση ωστόσο των Ρώσων δηλαδή δεν συνεπάγεται πως μπορούν να τη μεταφράσουν σε πολιτική νίκη.
Σε αυτό έχει δίκιο όποιος διατείνεται πως η Ρωσία πιθανόν να μην είναι νικητής του πολέμου στην Ουκρανία. Ιστορικά, οι ρωσικές προσπάθειες να μετασχηματίσει τον τεράστιο πλούτο σε επιρροή δεν έχουν καταστεί επιτυχείς. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Πεκίνο αντιμετωπίζουν πλέον τη Ρωσία, όχι ως ισότιμο συνομιλητή, αλλά μάλλον σαν έναν μικρότερο εταίρο τους.
Το ότι η Δύση θα χάσει τον ρόλο της στον παγκόσμιο καταμερισμό ισχύος από τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν είναι βέβαια νομοτελειακό. Άλλωστε, ένας από τους λόγους που οι Ηνωμένες Πολιτείες επέλεξαν την Ουκρανία ως σημείο αντιμετώπισης της ρωσικής επεκτατικότητας ήταν για να στείλουν ένα μήνυμα σε αντίστοιχες προσπάθειες της Κίνας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι σίγουροι πως η Κίνα έχει τις φιλοδοξίες μεγάλης δύναμης.
Το αν η Κίνα θα κεφαλαιοποιήσει την κατάσταση προς όφελός της παραμένει ωστόσο και αυτό αμφίβολο. Προς το παρόν, το μόνο σίγουρο είναι πως εκείνοι που χάνουν είναι οι άνθρωποι στη Δύση, την Ουκρανία αλλά και τη Ρωσία, που βιώνουν τις άσχημες και τραγικές συνέπειες της εισβολής που αποφάσισε ο Βλαντίμιρ Πούτιν την 24η Φεβρουαρίου.
