Της Οντίν Λιναρδάτου
Με αμείωτη ένταση συνεχίζονται οι διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ. Το αεροδρόμιο της ημιαυτόνομης αυτής περιοχής της Κίνας υπολειτουργεί για δεύτερη συνεχόμενη μέρα.
Πρόκειται για ένα από τα πιο πολυσύχναστα αεροδρόμια του κόσμο, δέχεται 75 εκατομμύρια επιβάτες το χρόνο και εξυπηρετεί 220 προορισμούς.
Οι αστυνομικές δυνάμεις χτυπούν ανελέητα τους πολίτες που διαμαρτύρονται μέσα στο αεροδρόμιο ενώ κάποια στιγμή εξαγριωμένοι άοπλοι διαδηλωτές εγκλώβισαν αστυνομικό που χτυπούσε με το γκλομπ του μία γυναίκα. Του το πήραν από τα χέρια και άρχισαν και εκείνοι με τη σειρά τους να τον χτυπάνε. Εκείνος κατάφερε να ξεφύγει και τότε τράβηξε το πιστόλι του και απείλησε να πυροβολήσει. Το χάος επικρατεί πια στο Χονγκ Κονγκ όπου για δέκατη συνεχόμενη εβδομάδα ο κόσμος κατεβαίνει στους δρόμους διεκδικώντας το δικαίωμα του στην ελευθερία και τη δημοκρατία.
Τα Ηνωμένα Έθνη κάλεσαν σήμερα τις αρχές να δείξουν αυτοσυγκράτηση και ο τελευταίος διοικητής της επαρχίας επί βρετανικής κατοχής Κρις Πάτεν έκρουσε των κώδωνα του κινδύνου λέγοντας πως θα ήταν καταστροφική ενδεχόμενη επέμβαση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στο Χονγκ Κονγκ.
Από την στιγμή που ο Σι έγινε πρόεδρος της Κίνας επισημαίνει ο κ. Πάτεν το κόμμα προσπαθεί να ελέγξει κάθε σπιθαμή της χώρας και δεν διστάζει να συλλαμβάνει και να φυλακίζει όποιον διαφωνεί με το καθεστώς. Όταν το 1997 οι Βρετανοί αποικιοκράτες επέστρεψαν το Χονγκ Κονγκ στην Κίνα οι πολίτες έλαβαν την υπόσχεση πως θα μπορούν να διατηρήσουν την αυτονομία τους. Αυτό σήμαινε πως θα ακολουθηθεί μια πολιτική που βασίζεται στο δόγμα» μία χώρα – δύο συστήματα».
Πρακτικά οι κάτοικοι του Χονγκ Κονγκ διασφάλιζαν με τη συμφωνία του 1997 πως θα έχουν το δικό τους ανεξάρτητο νομικό σύστημα, το δικό τους νόμισμα, ελευθεροτυπία, το δικαίωμα δημοκρατικών εκλογών στα πρότυπα της Δύσης, τελωνειακές και πολιτιστικές αντιπροσωπείες, τις δικές τους ομάδες στις παγκόσμιες αθλητικές διοργανώσεις και θα διατηρήσουν τους δικούς τους μεταναστευτικούς νόμους και την οικονομία της ελεύθερης αγοράς.
Τα μεγάλα προβλήματα άρχισαν το 2017 όταν ο πανίσχυρος πρόεδρος της Κίνας Σι Τζινπίνγκ προσπάθησε να επιβάλλει στο Χονγκ Κονγκ έναν αμφιλεγόμενο νόμο που θα επέτρεπε την έκδοση υπόπτων στην Ηπειρωτική Κίνα, αυτό θα σήμαινε πως πολίτες του Χονγκ Κονγκ θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να σταλούν στην Κίνα για να δικαστούν εκεί. Αυτό προκάλεσε έκρηξη οργής γιατί οι πολίτες της ημιαυτόνομης αυτής περιοχής έχουν διατηρήσει το βρετανικό σύστημα δικαίου, έχουν δικό τους δικαστικό σώμα που δεν επηρεάζεται από το πολιτικό σύστημα της Κίνας.
Αντίθετα στην ηπειρωτική Κίνα το σύστημα της δικαστικής εξουσίας χρησιμοποιείται συχνά για πολιτικούς σκοπούς. Οι προσπάθειες του Σι Τζινπίνγκ να αλλάξει το καθεστώς στην περιοχή βρήκαν σθεναρή αντίσταση και οι τοπικές αρχές αναγκάστηκαν να κάνουν πίσω και ο νόμος δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Αυτή η υποχώρηση όμως δεν ήταν αρκετή για να στείλει τους πολίτες στα σπίτια τους. Ο ασκός του Αιόλου είχε ανοίξει.
Όπως γράφει η εφημερίδα Guardian οι Χονγκκόγκερς βλέπουν τη ζωή τους να καταστρέφεται. Ακτιβιστές φυλακίζονται, φιλελεύθεροι πολιτικοί χάνουν το δικαίωμα τους να συμμετέχουν σε εκλογές η να διατηρήσουν το αξίωμα στο οποίο έχουν εκλεγεί με δημοκρατικό τρόπο. Τα βιβλιοπωλεία που πουλούσαν, ελεύθερα, βιβλία κάθε είδους, έχουν εξαφανιστεί και οι ιδιοκτήτες τους βρίσκονται ξαφνικά στις φυλακές της Ηπειρωτικής Κίνας, αντιμέτωποι με διάφορες κατηγορίες.
Η κυβερνήτης Κάρι Λαμ δεν έχει διάθεση να υποχωρήσει πέρα από την αναστολή εφαρμογής του νόμου για την έκδοση «υπόπτων». Και το Πεκίνο δείχνει αποφασισμένο να δαμάσει το Χόνγκ Κονγκ και να το εντάξει στο δικό του σύστημα. Ο Ισαάν Θαρόορ γράφει στην Ουάσινγκτον Ποστ πως οι πολίτες του Χονγκ Κονγκ δεν θα σταματήσουν τις διαδηλώσεις γιατί γνωρίζουν πως αυτό θα είναι το τέλος τους . Πως αν παραδοθούν στις κινεζικές αρχές τότε θα χάσουν όλα τα ατομικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα τους.
Ο αρθρογράφος των Financial Times Γκιντεόν Ράχμαν επισημαίνει πως θα είναι πολύ δύσκολο για το Πεκίνο να περιορίσει και τελικά να καταστείλει τις διαδηλώσεις αυτές γιατί δεν έχουν αρχηγό ούτε φυσικά υποκινούνται από «ξένες δυνάμεις» αλλά πρόκειται για αυθόρμητη μαζική αντίδραση των πολιτών, που οργανώνεται μέσα από το ίντερνετ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως οι διαδηλωτές εμπνεύστηκαν το σύνθημα τους από τη θρυλική φράση του Μπρους Λη «να είσαι σαν το νερό» που σημαίνει να μην είναι κανείς επιθετικός αλλά να προσαρμόζεται και να βρίσκει τρόπους να ελίσσεται αποφεύγοντας στατικές και προβλέψιμες τακτικές. Αυτό δείχνει πως δεν σκοπεύουν να κάνουν πίσω αν δεν κερδίσουν ξανά την αυτονομία τους , όποιο και αν είναι το κόστος που θα πληρώσουν.
