Σε μία κρίσιμη φάση του πολέμου στην Ουκρανία, τα στελέχη της κυβέρνησης δίπλα στον Ζελένσκι αποχωρούν το ένα μετά το άλλο. Καθώς οι απειλές αυξάνονται για το Κίεβο, είτε από το μέτωπο του Δνείπερου είτε από τα βόρεια της Λευκορωσίας, ο Ουκρανός πρόεδρος προσπαθεί να διατηρήσει τον έλεγχο στο εσωτερικό του.
Η παραίτηση του στενού συμβούλου του Ζελένσκι, Αλεξέι Αρέστοβιτς συνοδεύθηκε από μία πληθώρα απομακρύνσεων, από τον αναπληρωτή υπουργό Άμυνας Βιάτσεσλαβ Σαποβάλοφ μέχρι και τον επικεφαλής του Γραφείου του Κίριλο Τιμοσένκο. Η καθαίρεση των κυβερνητών βασικών περιφερειών της χώρας με εντολή Ζελένσκι, ενώ η σκιά των σκανδάλων και της διαφθοράς σκεπάζει την ατμόσφαιρα, δείχνει τις προθέσεις του Ουκρανού προέδρου.
Καθώς ο πόλεμος φτάνει στη συμπλήρωση ενός χρόνου, ο Ζελένσκι αρχίζει να κατανοεί πως η ρωσική εισβολή, η κατοχή εδαφών της χώρας και οι διαρκείς πολεμικές συγκρούσεις ενδέχεται να παγιωθούν. Δε θα είναι δηλαδή μία πολεμική προσπάθεια που θα κρατήσει λίγο χρόνο, αλλά μπορεί να αποτελέσει τη νέα κανονικότητα στη χώρα, βάσει της οποίας θα πρέπει να πορευθεί.
Ταυτόχρονα, ο Ζελένσκι θα βρεθεί στον τέταρτο χρόνο διακυβέρνησης, από τη στιγμή που εκτοξεύθηκε στην κεφαλή του ουκρανικού κράτους. Η διαφθορά στη χώρα παραμένει στα ίδια επίπεδα, επηρεάζοντας πολλαπλά το κράτος και την κοινωνία.
Η έκτακτη κατάσταση μετά τη ρωσική εισβολή έχει επιδεινώσει την κατάσταση, προσθέτοντας στην ενδημική διαφθορά στην Ουκρανία.
Η Ουκρανία εξαρτάται πλέον σημαντικά από τη Δύση, ειδικά έπειτα από την απόπειρα στραγγαλισμόυ της από τη Ρωσία. Η προσπάθεια ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει το πλάνο του Ζελένσκι για να αντιμετωπίσει τα δυσθεώρητα οικονομικά προβλήματα κι αδιέξοδα που πρέπει να διαχειριστεί σε ορισμένες περιπτώσεις.
Ωστόσο, η αίτηση υποψηφιότητας της Ουκρανίας δε σημαίνει αυτόματα μία ευτυχή κι επιτυχή ενταξιακή πορεία. Πέρα από την πολιτική στήριξη από τον πυρήνα των ευρωπαϊκών κρατών, με τις Ηνωμένες Πολιτείες στον ορίζοντα, ο τρόπος λειτουργίας του κράτους αποτελεί ένα απαραίτητο κριτήριο για την πρόοδο της ουκρανικής υποψηφιότητας.
Ο Ζελένσκι θέλει να δώσει ένα στίγμα προς τη Δύση για τις αποφάσεις του από τούδε και στο εξής, επιστρατεύοντας ένα γνωστό για εκείνον αφήγημα, αυτό της σύγκρουσης με τη διαφθορά.
Ταυτόχρονα βέβαια το εξωτερικό μέτωπο είναι πιο σοβαρό και με μεγαλύτερη σημασία για την κατάληξη του πολέμου, ίσως και για την τύχη του Ουκρανού πρόεδρου. Η δήλωση του δικτάτορα της Λευκορωσίας Αλεξάντρ Λουκασένκο και στενού συμμάχου του Βλαντιμίρ Πούτιν πως η Ουκρανία πρότεινε την υπογραφή ενός σύμφωνου μη επίθεσης δείχνει πως το ζήτημα των σχέσεων μεταξύ των δυο παραμένει ανοικτό.
Στο Κίεβο άλλωστε παρατηρούν με μεγάλη ανησυχία τις κοινές αεροπορικές ασκήσεις που έχουν ξεκινήσει Ρωσία και η Λευκορωσία τις τελευταίες ημέρες καθώς και την αποστολή ρωσικών στρατευμάτων στη χώρα, περιμένοντας την επόμενη κίνηση του Κρεμλίνου.
