Του Γιώργου Παυλόπουλου
Κάποιες φορές, οι αριθμοί λένε περισσότερα από τις λέξεις. Ιδού, λοιπόν, κάποιοι αποκαλυπτικοί αριθμοί που αφορούν την πολιτική ομάδα των Φιλελευθέρων στην Ευρώπη και ενδεχομένως είναι πιο αποκαλυπτικοί και πειστικοί από τους λόγους και τις δηλώσεις των κορυφαίων της στελεχών.
Συγκεκριμένα, η Συμμαχία των Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (ALDE), όπως είναι το πλήρες όνομα της ομάδας της οποίας ηγείται ο Γκι Φέρχοφσταντ, διαθέτει στη σημερινή Ευρωβουλή 68 εκπροσώπους, οι οποίοι προέρχονται από 18 κράτη-μέλη της ΕΕ – ένας αριθμός που αντιστοιχεί σε ποσοστό 9% επί του συνόλου των 750 ευρωβουλευτών. Στην ίδια ομάδα ανήκουν, επίσης, οι 5 από τους 28 Επιτρόπους: Άντρους Άνσιπ (αντιπρόεδρος, ενιαία ψηφιακή αγορά), Σεσίλια Μάλμστρομ (εμπόριο), Βιολέτα Μπουλτς (ενέργεια), Βέρα Γιούροβα (δικαιοσύνη, καταναλωτές και ισότητα φύλων) και Μαργκρέτ Βεστάγκερ (ανταγωνισμός).
Ακόμη πιο σημαντικό – αν και μάλλον δεν έχει συνειδητοποιηθεί πλήρως – είναι το γεγονός ότι από τις τάξεις των Φιλελευθέρων προέρχονται οι 8 από τους 28 επικεφαλής κυβερνήσεων της ΕΕ, δηλαδή σχεδόν ο ένας στους τρεις. Πρόκειται για τους Μαρκ Ρούτε (Ολλανδία), Σαρλ Μισέλ (Βέλγιο), Λαρς Λόκε Ράσμουσεν (Δανία), Χαβιέρ Μπετέλ (Λουξεμβούργο), Γιούρι Ράτας (Εσθονία), Γιούχα Σιπίλα (Φινλανδία), Μίρο Σέραρ (Σλοβενία) και Αντρέι Μπάμπις (Τσεχία).
Όπως εύκολα καταλαβαίνει λοιπόν κανείς, εάν σε αυτούς προστεθεί ο ηγέτης μιας χώρας με το μέγεθος και το ειδικό βάρος της Γαλλίας, τότε οι Φιλελεύθεροι θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι διαδραματίζουν ηγεμονικό ρόλο στην Ευρώπη και μπορούν να έχουν καθοριστικό λόγο για την επόμενη ημέρα της. Γι'' αυτόν ακριβώς τον λόγο, η συμφωνία στην οποία έχουν καταλήξει ο Εμανουέλ Μακρόν και ο Μαρκ Ρούτε – σύμφωνα με τις πληροφορίες του Politico – για κοινή κάθοδο στις επερχόμενες ευρωεκλογές, μαζί με κόμματα και προσωπικότητες από πολλές ακόμη ευρωπαϊκές χώρες (όπως είναι οι Ισπανοί «Πολίτες» και ο πρώην Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι), μπορεί να αποτελέσει έναν ακόμη καταλύτη σημαντικών εξελίξεων.
Στην περίπτωση που το σενάριο αυτό επιβεβαιωθεί, τότε πιθανότατα θα δούμε τη νέα αυτή ομάδα – την «φιλελεύθερη ντριμ τιμ», όπως τη χαρακτηρίζει το Politico – να μπαίνει δυναμικά στο παιχνίδι μετά τις ευρωεκλογές. Πολύ περισσότερο εάν έχει καταφέρει να πλασαριστεί στη μία από τις τρεις πρώτες θέσεις από άποψη κοινβουλευτικής εκπροσώπησης – κάτι κάθε άλλο παρά απίθανο: Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, αν εξαιρέσουμε το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, που έστω και με απώλειες αναμένεται να διατηρήσει την πρωτιά, από εκεί και κάτω θα υπάρξει σκληρή κόντρα ανάμεσα στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές, τους ακροδεξιούς ευρωσκεπτικιστές (που επίσης έχουν πολύ φιλόδοξους στόχους) και τους Φιλελεύθερους.
Αν και το σχέδιο που βρίσκεται στα σκαριά προβλέπει αλλαγές τόσο σε επίπεδο ονόματος όσο και ηγεσίας, ενώ υπάρχουν σκέψεις και για «διαζύγιο» με κάποιους ηγέτες που δεν είναι τόσο... ελκυστικοί (όπως, για παράδειγμα, ο Τσέχος Μπάμπις, που εγκαλείται για διαφθορά), η ουσία είναι πως η ομάδα εκτιμά πως θα είναι σε θέση να διεκδικήσει σημαντικά πόστα στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Μάλιστα, ορισμένοι κάνουν ήδη λόγο ακόμη και για την προεδρία της Κομισιόν, για την οποία όλα δείχνουν ότι θα διεξαχθεί η πιο σκληρή μάχη, καθώς το ΕΛΚ και η Γερμανία θεωρούν πως τους ανήκει περίπου αυτοδικαίως.
Θα μπορούσαμε δε να υποθέσουμε ότι ένας πολιτικός όπως ο Ρούτε (το όνομα του οποίου έχει αρχίσει να ακούγεται ολοένα πιο έντονα στους διαδρόμους των Βρυξελλών) θα μπορούσε να αποτελέσει μια «χρυσή τομή». Άλλωστε, εκτός από φιλελεύθερος, έχει αποδείξει μέχρι σήμερα ότι είναι και πιστός σύμμαχος του Βερολίνου...
AP Photo/Peter Dejong, Pool
