Η ανθρωπιστική κρίση που εκτυλίσσεται στο Αφγανιστάν μπροστά στα ματιά της διεθνούς κοινότητας δεν είναι απλό να αντιμετωπιστεί, καθώς η defacto κυβέρνηση που έχει προκύψει από την επικράτηση των Ταλιμπάν εκπροσωπεί το σκληρό πυρήνα του σκοταδισμού. Είναι αμφίβολο αν η τηλεδιάσκεψη των G-20 με τη συμμετοχή του Τζο Μπάιντεν μπορεί να δώσει λίγο φως.
Η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν μπορεί να έλυσε κάποια βραχυχρόνια προβλήματα για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά είναι σαφές πως δημιούργησε πολλά άλλα για τον κόσμο. Ο λιμός στην χώρα, όπου από 12 έως 18 εκατομμύρια άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου παραπάνω από 1 εκατ. παιδιά κατ’ εκτίμηση, δεν έχουν πρόσβαση σε φαγητό, οι βομβιστικές επιθέσεις εναντίον αμάχων,
ακόμη και σε τζαμιά δείχνουν το μέγεθος της ανείπωτης κρίσης στη χώρα.
Η συνάντηση της Κυριακής μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ταλιμπάν στην Ντόχα, υπό το νέο καθεστώς πλέον που επικρατεί στις μεταξύ τους σχέσεις είναι ενδεικτική του πόσο σύνθετο είναι το πρόβλημα. Οι Ταλιμπάν θέλουν να ξεπαγώσουν τα κονδύλια της κεντρικής τράπεζας τους, ύψους άνω των 9.5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, τα οποία η Ουάσιγκτον δεν ήθελε να βρεθούν στα χέρια ενός ακραίου καθεστώτος μετά την αποχώρηση τους. Από την άλλη πλευρά, ο Λευκός Οίκος ήλπιζε σε μία στοιχειώδη συνεννόηση με τους Ταλιμπάν για την αντιμετώπιση του κοινού εχθρού τους, των μαχητών του Ισλαμικού Κράτους (ISIS-K), στην περιοχή. Ωστόσο, ακόμα κι αν το ISIS-K χτυπά αμάχους σε τζαμιά και δεν δέχεται την εξουσία των Ταλιμπάν, η Καμπούλ δεν δείχνει πρόθυμη να μοιραστεί πληροφορίες που θα οδηγούσαν στην εξόντωση μαχητών του ISIS-K. Οι Ταλιμπάν θεωρούν την πληροφόρηση ως διαπραγματευτικό χαρτί για να αποκτήσουν πρόσβαση σε διεθνή βοήθεια.
Η σύνοδος των G-20 που προετοιμάστηκε στο περιθώριο της 76ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη δείχνει πως η διεθνής κοινότητα δεν είναι διατεθειμένη να δώσει ανάσα στο στριμωγμένο καθεστώς των Ταλιμπάν. Ωστόσο, η κατάρρευση του συστήματος υγείας, η έλλειψη τροφίμων και ο εκτοπισμός εκατομμυρίων Αφγανών από τις εστίες τους έχουν στενέψει τα περιθώρια χειρισμών. Ειδικά, όταν ο χειμώνας πλησιάζει απειλητικά. Η Τουρκία προσπαθεί να εκμεταλλευθεί την επιρροή της στο Αφγανιστάν, ώστε να λειτουργήσει ως μεσάζων της αποδοχής του αφγανικού καθεστώτος στη διεθνή κοινότητα. Ο Ταγίπ Ερντογάν πρότεινε τη δημιουργία μιας ομάδας εργασίας για το Αφγανιστάν εντός
των G-20, της οποίας, βέβαια, θα προΐσταται η Τουρκία. Ο Ερντογάν δεν παρέλειψε να αφήσει τις αιχμές του προς τις ευρωπαϊκές χώρες, αναφέροντας πως η πίεση από τις μεταναστευτικές ροές του Αφγανιστάν θα επηρεάσουν τη γηραιά ήπειρο.
Από τη μεριά τους, οι Ταλιμπάν επιχειρούν να φορέσουν ένα προσωπείο μετριοπάθειας. Ο εκπρόσωπος σχεδόν δικαιολογήθηκε για την κατάσταση των γυναικών στη χώρα, όπου δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση ενώ ακόμα κι η εργασία και η έξοδος από το σπίτι είναι περιορισμένη. Επικαλούμενοι τα ζητήματα ασφαλείας στην χώρα, οι Ταλιμπάν ζήτησαν περισσότερο χρόνο, ώστε να ανταποκριθούν στις δεσμεύσεις τους για τις γυναίκες, ώστε να μην επαναληφθούν οι απίστευτες καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων της προηγούμενης περιόδου τους στην εξουσία.
Ένας πιθανός σχεδιασμός είναι πλέον η διεθνής κοινότητα να επιχειρήσει να διανείμει ανθρωπιστική βοήθεια σε περιοχές που έχουν ανάγκη, δίχως την εμπλοκή των Ταλιμπάν, ώστε να μετριάσει, όσο γίνεται, τις τραγικές δυσκολίες των ανθρώπων στη χώρα. Κατά πόσο βέβαια αυτό είναι εφικτό παραμένει να φανεί. Ακόμα και η εμπλοκή του Πακιστάν, μίας χώρας κλειδί για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και την καταπολέμηση των εξτρεμιστών είναι αμφίβολη, καθώς πολλοί στη διεθνή κοινότητα εκφράζουν τις αμφιβολίες του για την αξιοπιστία στο Ισλαμαμπάντ.
