Ο λαϊκισμός γυρνά... την πλάτη στην Ενωμένη Ευρώπη

Ο λαϊκισμός γυρνά... την πλάτη στην Ενωμένη Ευρώπη

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Σήμερα το πρωί, πραγματοποιήθηκε στο Στρασβούργο η πρώτη ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τη νέα του σύνθεση, όπως αυτή προέκυψε από τις πρόσφατες ευρωεκλογές. Με την έναρξη της πανηγυρικής συνεδρίασης και καθώς το κουαρτέτο με τους σαξοφονίστες και ο βαρύτονος ξεκίνησαν να ερμηνεύουν την «Ωδή της Χαράς», από την περίφημη Ένατη Συμφωνία του Μπετόβεν, που θεωρείται ως ο ύπνος της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα βλέμματα και οι φωτογραφικοί φακοί στράφηκαν στα έδρανα όπου κάθονταν οι ευρωβουλευτές του Κόμματος του Brexit.

Με το καλημέρα ο λαϊκισμός δείχνει και πάλι τις προθέσεις του έναντι του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.  Οι 29 πιστοί του Νάιτζελ Φάρατζ επέλεξαν όχι απλώς να μην τραγουδήσουν, αλλά γύρισαν την πλάτη τους στο υπόλοιπο σώμα. Στέλνοντας, έτσι, το μήνυμα ότι η Ευρωβουλή, η ΕΕ και το μέλλον τους δεν τους αφορά και βρίσκονται εκεί μόνο για να κάνουν σόου, να κερδίζουν τον πόλεμο των εντυπώσεων και, φυσικά, να προκαλούν προβλήματα όποτε βρίσκουν την ευκαιρία. Να αποδείξουν σε όσους τους ψήφισαν ότι τηρούν τον κώδικα τιμής των ακροδεξιών και εθνικιστών λαϊκιστών του Ηνωμένου Βασιλείου.

 

Ο ηγέτης τους, άλλωστε – ο οποίος είναι μέλος της Ευρωβουλής από το 1999! – είχε προαναγγείλει εγκαίρως τη στάση του, σε μια στιγμή που ήταν ακόμη ανοιχτό το ενδεχόμενο το Ηνωμένο Βασίλειο να αποχωρήσει εντός του αρχικού χρονοδιαγράμματος από την ΕΕ. Σε μια από τις τελευταίες του ομιλίες στην απερχόμενη ευρωβουλή, απευθυνόμενος στον ηγέτη των Φιλελευθέρων, Γκι Φέρχοφσταντ, που είναι ένας από τους σκληρότερους επικριτές του, είχε πει χαρακτηριστικά: «Στα αλήθεια, θέλετε να με έχετε ξανά στην ίδια αίθουσα μαζί σας μετά τις ευρωεκλογές;».

Τότε, βεβαίως, οι περισσότεροι αντέδρασαν με γέλια και ειρωνείες. Τώρα, όμως, κατανοούν ότι τα πράγματα είναι μάλλον πιο σοβαρά. Διότι το Κόμμα του Brexit δεν διαθέτει απλώς τους περισσότερους ευρωβουλευτές από οποιοδήποτε άλλο ευρωπαϊκό κόμμα στη νέα Ευρωβουλή (περισσότερους από τους Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες), αλλά ανήκει στο ευρύτερο στρατόπεδο των ευρωσκεπτικιστών, που είναι ιδιαιτέρως ενισχυμένο. Παρά δε το γεγονός ότι οι αντιθέσεις στο εσωτερικό του δεν του επιτρέπουν να συγκροτείται σε μία ενιαία πολιτική ομάδα, στην πράξη αποτελεί την δεύτερη ισχυρότερη δύναμη στην Ευρωβουλή μετά το ΕΛΚ.

Η αλήθεια δε είναι ότι μετά την πρωτοβουλία των βουλευτών του Φάρατζ, δεν είναι λίγοι οι ομοϊδεάτες τους από τις άλλες δύο ομάδες που έδειξαν να «ζηλεύουν» για το γεγονός ότι έκλεψε την παράσταση – και να σχεδιάζουν τις δικές τους προκλήσεις απέναντι στο «κατεστημένο» των Βρυξελλών, το οποίο την ίδια στιγμή διαγκωνίζεται για να βρει την χρυσή τομή όσον αφορά τους προέδρους στους βασικούς θώκους της ΕΕ.