Τα 2/3 των πολιτών στη Γερμανία φοβούνται ότι ο πόλεμος θα επεκταθεί στη χώρα τους, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, δείχνοντας το κλίμα που επικρατεί στη γηραιά ήπειρο. Η έντονη δραστηριοποίηση των ευρωπαϊκών χωρών στο ουκρανικό ζήτημα δείχνει πόσο σημαντικό ζήτημα αποτελεί για τη Δύση, τόσο για τις κυβερνήσεις όσο και για τους πολίτες της.
Η ενεργειακή ασφυξία που προσπάθησε να επιβάλει η Ρωσία ήταν το πρώτο σοκ για τους ανθρώπους στη Γερμανία. Η εταιρική σχέση που είχε συγκροτηθεί μεταξύ Βερολίνου και Μόσχας με βάση την προμήθεια ενεργειακών πόρων και επεκτεινόταν σε άλλους τομείς είχε παράσχει μία ασφάλεια στη χώρα.
Η αίσθηση ενεργειακής επάρκειας επεκτεινόταν αναλογικά σε όλη την Ευρώπη. Ωστόσο, η εκτίναξη των τιμών του φυσικού αερίου, έπειτα από τις αποφάσεις του Κρεμλίνου, γκρέμισε αυτή την επίφαση ενεργειακής ασφάλειας.
Βέβαια, εξίσου σημαντική ήταν η συνειδητοποίηση πως το καθεστώς του Βλαντίμιρ Πούτιν φαίνεται να μην δεσμεύεται από τους κανόνες που έχουν επικρατήσει στο ευρωπαϊκό διεθνές σύστημα μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Η βίαια εισβολή στο έδαφος μίας άλλης χώρας, της Ουκρανίας στη συγκεκριμένη περίπτωση, αναβίωσε την περίοδο του ψυχρού πολέμου, όταν οι κάτοικοι της τότε Δυτικής Γερμανίας ζούσαν με τον κίνδυνο της επέλασης του ρωσικού στρατού από το Ανατολικό Βερολίνο, ανά πάσα στιγμή.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι συλλογικές μνήμες που υπάρχουν στη χώρα, αλλά και η πραγματικότητα που επικρατεί πλέον στην ήπειρο. Στο κέντρο της Ευρώπης παρατηρείται η μεγαλύτερη συγκέντρωση στρατευμάτων από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, καθώς πέρα από τα ρωσικά στρατεύματα που ξεπερνούν τις 100.000 υπάρχουν αρκετές χιλιάδες στρατιωτών που έχουν κινητοποιηθεί από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης μέχρι και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η απόφαση του Γερμανού καγκελαρίου Όλαφ Σολτς να επιτρέψει την αποστολή των γερμανικών αρμάτων μάχης Leopard στην Ουκρανία λήφθηκε μετά από πολύ μεγάλη διαβούλευση, εξού και η σημαντική καθυστέρηση. Η γερμανική κοινωνία έπρεπε να πειστεί για τους κινδύνους που παρουσιάζει η συμπεριφορά ενός αναθεωρητικού κράτους όπως η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε αυτό πως είναι ένα δεύτερο ταμπού που σπάει, έπειτα από την παροχή τόσο σημαντικού εξοπλισμού σε ένα εμπόλεμο μέρος, όπως είναι η Ουκρανία που αμύνεται απέναντι στη ρωσική εισβολή. Πριν από λίγο διάστημα και έπειτα από τις ενέργειες του Κρεμλίνου και την «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» στην Ουκρανία, το Βερολίνο ανακοίνωσε την έναρξη ενός τεράστιου προγράμματος ενίσχυσης των αμυντικών δαπανών, που θα ανέλθει στα 100 εκατομμύρια ευρώ.
Μία τέτοια ριζική αλλαγή στη χώρα πρωταγωνίστρια των εξελίξεων στην Ευρώπη είναι αμφίβολο αν θα είχε συμβεί αν δεν συνδυάζονταν με την ύπαρξη τόσων κινδύνων που εκπροσωπεί το πουτινικό καθεστώς. Ένα κράτος δηλαδή που παραβιάζει τα όρια της δημοκρατικής διακυβέρνησης, οδηγεί σε οπισθοδρόμηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και καταργεί το βασικό κανόνα της ανεξαρτησίας των ευρωπαϊκών κρατών. Όλων αυτών των ζητημάτων, δηλαδή που οι Γερμανοί ανησυχούν πως μπορεί να βρουν στην πόρτα τους την επόμενη ημέρα.
