Του Γιάννη Μαντζίκου
Είναι σχεδόν πια τοις πάσι γνωστό ότι η πιο «καυτή» κόντρα στην Ευρώπη σήμερα είναι αυτή ανάμεσα στον Γάλλο πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν και τον ισχυρό άνδρα της ιταλικής κυβέρνησης Ματέο Σαλβίνι. Όπως άλλωστε έγραφαν προ ημερών οι Financial Times σε σχετικό αφιέρωμα «οι δυο άνδρες αντιπροσωπεύουν τις δύο δυνάμεις που παρατάσσονται για να καθορίσουν το μέλλον της Ευρώπης, και βοηθούν ώστε οι συχνά αδιάφορες ευρωεκλογές να γίνουν συναρπαστικό θέαμα και πιθανώς ένα από τα καθοριστικά πολιτικά γεγονότα του 2019».
Η..«κοκορομαχία» τους δεν εξαντλείται μόνο στο επίπεδο των ιδεών αφού χθες ο Σαλβίνι εξέφρασε την ελπίδα ότι ο γαλλικός λαός θα απελευθερωθεί σύντομα από έναν «πολύ κακό πρόεδρο». Η επίθεση εναντίον του Γάλλου προέδρου, έρχεται λίγο μετά τις προχθεσινές δηλώσεις του κυβερνητικού του εταίρου και επικεφαλής του Κινήματος των Πέντε Αστέρων Λουίτζι Ντι Μάιο, εναντίον της «αποικιοκρατικής» όπως την χαρακτήρισε Γαλλία. «Αν σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που φεύγουν, αυτό συμβαίνει επειδή ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, με πρώτη τη Γαλλία, ουδέποτε έπαψαν να αποικίζουν δεκάδες αφρικανικές χώρες», επέμεινε ο Ντι Μάιο, ο οποίος είναι επίσης υπουργός Εργασίας και Οικονομικής Ανάπτυξης. Η Γαλλία πάντως δεν άφησε «το γάντι να πέσει κάτω» και αμέσως κάλεσε για εξηγήσεις, στο υπουργείο Εξωτερικών, την πρεσβευτή της Ιταλίας στη χώρα.
Το προσφυγικό και η διαχείριση του έχει αποτελέσει πολλάκις «μήλον της έριδος» ανάμεσα στον φιλοευρωπαίο και φιλελεύθερο Μακρόν και τον εθνικιστική και ξενοφοβικό Σαλβίνι. Τον Ιούνιο του 2018, οι δυο άνδρες συγκρούστηκαν έντονα μετά τη μίνι σύνοδο για το μεταναστευτικό στις Βρυξέλλες, ενώ λίγες μέρες νωρίτερα ο Σαλβίνι που μόλις είχε αναλάβει τα καθήκοντα του κατηγορούσε τον Μακρόν «για υποκρισία» στο συγκεκριμένο θέμα.
Ρίχνοντας και άλλο «λάδι στη φωτιά» οι Ντι Μάιο και Σαλβίνι εξέφρασαν πρόσφατα πολύ επιδεικτικά την υποστήριξή τους προς τα «κίτρινα γιλέκα», το κοινωνικό κίνημα που έχει δημιουργήσει προβλήματα στην προεδρία του Εμμανουέλ Μακρόν στη Γαλλία.
Τα παραπάνω όμως είναι μόνο η «κορυφή του παγόβουνου της κόντρας, αφού στο προσκήνιο ήρθε η πολύπαθη Λιβύη η οποία από το 2011, βρίσκεται υπό εμφύλια διαμάχη, με δυο κυβερνήσεις να ερίζουν για τον έλεγχο της. Από τη μια πλευρά βρίσκεται η διεθνώς αναγνωρισμένη, από το 2015, κυβέρνηση υπό τον Φαγιέζ Αλ Σαράτζ, η οποία έχει την στήριξη της Ιταλίας και η κυβέρνηση του Τομπρούκ υπό τον Στρατηγό Χαφτάρ, που φέρεται να στηρίζει τουλάχιστον- όχι φανερά- η Γαλλία.
Με φόντο τη παλιά ιταλική αποικία, ο Σαλβίνι φιλοξένησε στο Παλέρμο τον περασμένο Νοέμβριο, διήμερη σύνοδο, σε μια κίνηση που ερμηνεύτηκε από πολλούς στην προσπάθεια της Γαλλίας για το ποια θα έχει το πάνω χέρι στην περιοχή. Χθες μάλιστα, ο Σαλβίνι επανήλθε στο θέμα εξαπολύοντας πυρά προ Γαλλία μεριά αφού είπε μεταξύ άλλων «αυτοί (εννοώντας τους Γάλλους) ενδιαφέρονται μόνο για το πετρέλαιο της Λιβύης, για κανένα άλλο λόγο».
Ο Σαλβίνι όμως φαίνεται να είπε μόνο τη...μισή αλήθεια αφού όπως ανέφερε το βρετανικό περιοδικό Economist αλλά και το Reuters, «ο ισχυρός άνδρας της Ιταλικής κυβέρνησης θέλει να κόψει τον δρόμο στον γαλλικό ενεργειακό γίγαντα Total, προωθώντας τα συμφέροντα της ιταλικής Eni». Παρά το γεγονός ότι η Eni είναι ο μεγαλύτερος ξένος παραγωγός πετρελαίου στη Λιβύη, νιώθει «καυτή» την ανάσα της Total, η οποία τον Μάρτιο του 2018 κέρδισε ένα μεγάλο συμβόλαιο για την εξόρυξη του «μαύρο χρυσού» κοντά στη περιοχή της Σίρτης.
Με βάση τα παραπάνω εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι η κόντρα Σαλβίνι-Μακρόν έχει πολλά ακόμα επεισόδια εντός και εκτός Ευρώπης.
