Ο Γάλλος πρόεδρος αποφάσισε, μετά από παλινωδίες, να προωθήσει μίας από τις κεντρικές εξαγγελίες του, με προφανείς δημοσιονομικούς σκοπούς. Οι αλλαγές στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Γαλλίας, με βασικό στοιχείο την αύξηση των ορίων ηλικίας έχουν βάλει φωτιά στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, καθώς ο Μακρόν δέχεται βολές από αριστερά και δεξιά. Ωστόσο, αυτή τη φορά φαίνεται να έχει θέσει σαφώς τους στόχους του.
Το νομοσχέδιο που φέρνει ο Εμμανουέλ Μακρόν έχει πυροδοτήσει τις συγκρούσεις σε όλο το πολιτικό φάσμα της Γαλλίας. Ωστόσο, ο Γάλλος πρόεδρος εμφανίζεται αποφασισμένος να υλοποιήσει το σχέδιο του στην πιο καυτή πατάτα της προεδρίας του. Το συνταξιοδοτικό σύστημα της Γαλλίας, πέρα από τις σημαντικές κοινωνικές κι ανθρώπινες διαστάσεις, επηρεάζει βασικά στοιχεία του οικονομικού προγράμματος στη διακυβέρνηση.
Ο Μακρόν φαίνεται έχει πάρει το μάθημα του από την προηγούμενη φορά, στοχεύοντας να περάσει τις αλλαγές που επιθυμεί. Προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τον νεκρό πολιτικό χρόνο, έπειτα από τις ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες που έχουν οδηγήσει στη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης από τη Ρωσία και τη μείωση των τιμών μήνες μετά από το ράλι ανόδου που είχε ξεκινήσει η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Αν δεν τα καταφέρει τώρα, ίσως να μην τα καταφέρει ποτέ.
Βέβαια, οι αντιστάσεις που έχει να αντιμετωπίσει θα προέρχονται και από τις δύο πλευρές. Τα συνδικάτα έχουν προγραμματίσει δυναμικές κινητοποιήσεις και η αριστερά βρίσκεται επί ποδός, ενώ το πνεύμα συλλογικότητας που υπάρχει ενδεχομένως να έχει πολιτικές προεκτάσεις. Από την άλλη μεριά, ο Εθνικός Συναγερμός της Λε Πεν, πέρα από την ακροδεξιά ρητορική, έχει μετατρέψει σε σημαία τις αλλαγές στο συνταξιοδοτικό, ώστε να καρπωθεί τις αντιστάσεις από πλατιά στρώματα της γαλλικής κοινωνίας. Το ζήτημα είναι ποιος θα μπορέσει να καρπωθεί τις αντιδράσεις.
Ο Μακρόν ωστόσο γνωρίζει πως μεγάλο μέρος της πολιτικής του αφήνει αδιάφορες ή βρίσκει αντίθετες πολλές κοινωνικές ομάδες της χώρας. Όπως και στο ευρύτερο στυλ διακυβέρνησης του, όπως για παράδειγμα στους εμπειρογνώμονες που χρησιμοποιεί για τη διοίκηση, το αποτέλεσμα είναι που μετράει για τον Γάλλο πρόεδρο.
Τώρα θέλει να υπερβεί τις παλιές διαχωριστικές γραμμές των κομμάτων, στοχεύοντας στο να εμφανιστεί ως ένας άνθρωπος που κοιτάζει το μέλλον, ενώ όλοι οι άλλοι βρίσκονται κολλημένοι στο παρελθόν. Η μεταρρυθμιστική ατζέντα του και ο ηγετικός ρόλος στην κεφαλή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά το Brexit, έρχεται να συνδυαστεί, στον στόχο του δημοσιονομικού ισοσκελισμού του γαλλικού προϋπολογισμού και την εξυγίανση των οικονομικών, που ο Μακρόν επιθυμεί να επιτύχει μέχρι το τέλος της δεύτερης προεδρίας του.
Το 2032, όταν θα μπορεί να ξαναθέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, φιλοδοξεί να έχουν φανεί τα αποτελέσματα των πρωτοβουλιών του. Ωστόσο, προς το παρόν μένει να αποδειχθεί κατά πόσο θα ξεπεράσει την κόπωση της γαλλικής κοινωνίας και να αποφύγει αντιδράσεις τύπου «κίτρινών γιλέκων» με αφορμή τη δύσκολη σημερινή συγκυρία και βέβαια να βρεθούν οι απαραίτητες ψήφοι για να υιοθετηθούν οι προτεινόμενες αλλαγές.
