Η συνάντηση του Ταγίπ Ερντογάν με τον Βλαντιμίρ Πούτιν στην πρωτεύουσα του Καζακστάν Αστάνα, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής των ασιατικών κρατών απέκτησε νέα σημασία μετά τις τελευταίες εξελίξεις στα ενεργειακά ζητήματα. Ο Ρώσος πρόεδρος στοχεύει να εκμεταλλευτεί το ατύχημα στο Nord Stream I προς όφελος του, χτίζοντας στη σχέση του με τον ίδιο τον Ερντογάν.
Η Μόσχα έχει δείξει πολλάκις τις σαφείς διαθέσεις απέναντι στην τουρκική στάση ευμενούς ουδετερότητας στον πόλεμο που ξεκίνησε στην Ουκρανία. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν επέλεξε να δώσει στον Ταγίπ Ερντογάν τον ρόλο του διαμεσολαβητή, όπως φάνηκε με τη συμφωνία για τις εξαγωγές ουκρανικών σιτηρών από τη Μαύρη Θάλασσα, για να τον επιβραβεύσει μετά από την έμμεση στήριξη του, απέναντι στην πίεση που δέχεται από τη Δύση. Τώρα, ο Πούτιν προσπαθεί να χτίσει πάνω του το νέο ενεργειακό αφήγημα.
Έχοντας κατά νου, πως ο Ερντογάν έχει διαφοροποιηθεί ξεκάθαρα από την πολιτική των νατοϊκών συμμάχων του, ο Πούτιν θέλει να ενισχύσει τις τάσεις της Άγκυρας. Όταν για παράδειγμα το ΝΑΤΟ ανακοίνωνε την επέκταση του στη Σκανδιναβία, η Άγκυρα όρθωνε εμπόδια απέναντι στην είσοδο της Σουηδίας και της Φινλανδίας. Τώρα που ο Βλαντιμίρ Πούτιν προσπαθεί να αντεπιτεθεί στον δημόσιο διάλογο για την ενεργειακή κρίση, θεωρεί πως έχει βρει έναν πολύτιμο σύμμαχο. Για αυτό άλλωστε δηλώνει τόσο ανοιχτά πως το ρωσικό φυσικό αέριο θα περνά μέσω του Turkstream, καθιστώντας ουσιαστικά την Τουρκία έναν κόμβο στον τομέα της ενέργειας.
Ο Ρώσος πρόεδρος προσπάθησε κεκαλυμμένα να δείξει πως ο χαμένος όγκος του φυσικού αερίου αποτελεί ένα πρόβλημα περισσότερο για την Ευρώπη, παρά για τη Ρωσία, που, σύμφωνα με το Κρεμλίνο, διαθέτει πολλές εναλλακτικές. Στην ομιλία του στο ενεργειακό φόρουμ της Μόσχας, ο Πούτιν προσπάθησε να αποσείσει από πάνω του την ευθύνη για το ράλι τιμών στην ενέργεια στην Ευρώπη, αποδίδοντας το στις πολιτικές της Δύσης εις βάρος της χρήσης του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Ο Πούτιν βέβαια δεν αναφέρθηκε στην απόφαση του ΟΠΕΚ+ για μείωση παραγωγής, που θα πιέσει προς τα πάνω τις τιμές της ενέργειας και ευνοεί εμμέσως το καθεστώς του σε αυτή τη συγκυρία.
Ο Ρώσος πρόεδρος φυσικά εκμεταλλεύεται πως η Τουρκία του Ερντογάν, στη δίνη μίας οικονομικής κρίσης έχει περισσότερο ανάγκη τη Ρωσία, από ότι η Μόσχα την Άγκυρα. Βάζοντας την μέσα στον χάρτη των αγωγών δείχνει πως έχει τη δύναμη να καθορίσει τις εξελίξεις.
Βέβαια αυτή η σχέση μεταξύ των δύο ανδρών είναι πολύπλευρη, πέρα από ότι και οι δύο ηγούνται δύο αυταρχικών καθεστώτων. Από τη στιγμή που ο Ερντογάν θεώρησε πως την κρίσιμη στιγμή της απόπειρας πραξικοπήματος του 2016, ο Πούτιν στάθηκε δίπλα του, ο δεσμός που έχει αναπτυχθεί μεταξύ τους φαίνεται σταθερός.
Η ενεργειακή συμμαχία που προσπαθούν να χτίσουν τώρα οι δύο αυταρχικοί ηγέτες αποτελεί το επιστέγασμα της αγαστής συνεργασίας τους, που μάλλον ενισχύθηκε μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Ο Ερντογάν άλλωστε έχει αναβιβάσει σε μάννα εξ ουρανού την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και τον ρόλο του καθεστώτος του σε αυτή την κατεύθυνση, για να ξεπεράσει την οικονομική στενωπό και την ενεργειακή κρίση.
