του Γιώργου Παυλόπουλου
«Η ήττα του Μακρόν στο Παρίσι σημαίνει συναγερμό σε όλη την Ευρώπη», ήταν ο τίτλος σε χθεσινή ανάλυση του Bloomberg, που σημείωνε επίσης ότι «οι πολιτικοί γύπες κάνουν κύκλους πάνω από το κεφάλι του Γάλλου προέδρου και είναι πολλά αυτά που διακυβεύονται για την παγκόσμια τάξη».
Αν οι παραπάνω εκτιμήσεις ισχύουν, τότε οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων» έχει ήδη καταφέρει πάρα πολλά, έχοντας μάλιστα στο πλευρό του τη συντριπτική πλειοψηφία της γαλλικής κοινωνίας, όπως τουλάχιστον αποτυπώνουν τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων. Και μάλιστα, το έχει καταφέρει εκεί που μέχρι σήμερα έχουν αποτύχει παταγωδώς τόσο τα κόμματα της αντιπολίτευσης στη βουλή όσο και τα παραδοσιακά συνδικάτα, καθώς μοιάζουν να παρακολουθούν τις εξελίξεις με αμηχανία και σε ρόλο κομπάρσου.
Βεβαίως, είναι πολύ νωρίς ακόμη για να διαπιστώσουμε την έκβαση αυτής της «έκρηξης» που συγκλονίζει τη Γαλλία και να εξάγουμε συγκεκριμένα συμπεράσματα. Για την ακρίβεια, μάλιστα, πολλά θα κριθούν από όσα συμβούν σήμερα -στην πρώτη, δηλαδή, αναμέτρηση μετά τις υποχωρήσεις στις οποίες εξαναγκάστηκαν ο Μακρόν και η κυβέρνησή του, προκειμένου να αποφύγουν τα χειρότερα.
Εάν ο ελιγμός πιάσει τόπο και οι σημερινές συγκεντρώσεις αποδειχθούν κατώτερες των προσδοκιών που έχουν καλλιεργήσει οι διοργανωτές, ενώ παράλληλα ανακοπεί το κύμα των καταλήψεων σε σχολεία και πανεπιστήμια και οι επικείμενες απεργίες των συνδικάτων είναι άτονες, τότε πρόεδρος και κυβέρνηση θα μπορούν να πάρουν μια... βαθιά ανάσα και να σχεδιάσουν τα επόμενα βήματά τους χωρίς να νιώθουν το μαχαίρι στον λαιμό. Αντιθέτως, εφόσον το Παρίσι και οι άλλες πόλεις πλημμυρίσουν και σήμερα και οι συγκεντρώσεις πάρουν βίαιη τροπή, τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα και η επόμενη ημέρα απρόβλεπτη.
Μάλιστα, όσο κι αν φαντάζει παράδοξο, η πρόκληση θα είναι μεγάλη και για τους «πάνω» και για τους «κάτω». Για τους μεν, επειδή θα αναγκαστούν να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο εξίσου επώδυνες λύσεις: Είτε την πλήρη συνθηκολόγηση είτε την καταφυγή στη βία των δυνάμεων ασφαλείας και του νόμου. Ό,τι και να κάνουν, όμως, ένα είναι σίγουρο: Η εικόνα του Μακρόν θα έχει τσαλακωθεί ανεπανόρθωτα, τόσο εντός συνόρων όσο και εκτός, όπου κανείς πλέον δεν θα δίνει την ίδια σημασία στις διακηρύξεις του για την ενωμένη Ευρώπη και για την αντιμετώπιση της απειλής του εθνικισμού, ούτε φυσικά θα τον αναγνωρίζει ως ηγετική μορφή της Δύσης.
Αλλά και οι δε, οι «κάτω», αφού θα έχουν πετύχει μια πολύ μεγάλη νίκη, θα κληθούν να τη διαχειριστούν και να επανακαθορίσουν τους στόχους τους. Και μάλιστα, να γίνουν πολύ πιο συγκεκριμένοι: Μέχρι πού είναι διατεθειμένοι να φτάσουν και ποια από τα αιτήματά τους θα προτάξουν προς ικανοποίηση, όντας πανίσχυροι; Ποια θα είναι η σχέση τους με κόμματα και συνδικάτα και πώς θα καταφέρουν να διατηρήσουν την αυτονομία τους; Πώς φαντάζονται την πολιτική τους παρέμβαση;
Σε κάθε περίπτωση, τα βλέμματα όλης της Γαλλίας, της υπόλοιπης Ευρώπης και μεγάλου μέρους του κόσμου, ειδικά του δυτικού, θα είναι σήμερα στραμμένα στο Παρίσι και τις άλλες πόλεις. Εκεί όπου δεκάδες ή πιθανώς και εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές θα βρεθούν αντιμέτωποι με 89.000 αστυνομικούς, οι οποίοι έχουν εντολή να επιδείξουν μηδενική ανοχή, στο πλαίσιο των πιο αυστηρών μέτρων ασφαλείας που έχουν ληφθεί μετά την κατάσταση έκτακτης ανάγκης η οποία κηρύχθηκε μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις του 2015.
AP Photo/Claude Paris
