Ακόμα κι αν η Πελόζι δεν είχε πατήσει το πόδι της στην Ταϊβάν η περιοδεία της στην Ασία, κυρίως τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία αλλά και την Σιγκαπούρη, δεν θα ήταν καθόλου ευχάριστη για το Πεκίνο. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως λίγο καιρό πριν από την Αμερικανίδα πρόεδρο της Βουλής, στη νοτιοανατολική Ασία βρισκόταν και ο Μπάιντεν για να στηρίξει τους στενούς συμμάχους των Ηνωμένων Πολιτειών στην Περιοχή. Ο Αμερικάνος πρόεδρος είχε στραφεί στην ενεργοποίηση του τετραμερούς σχήματος ασφάλειας με την Ιαπωνία, η οποία αναζητά όλο και μεγαλύτερη αμερικανική παρουσία, την Ινδία και την Αυστραλία, έχοντας ταυτόχρονα κι ένα σχέδιο οικονομικής ανάπτυξης ανά χείρας.
Η παρουσία της Πελόζι δίνει πλέον με έναν ηχηρό τόνο την αίσθηση πως οι ΗΠΑ ηγούνται μίας συμμαχίας δημοκρατικών χωρών, απέναντι στα αυταρχικά κράτη. Βέβαια, η γηραιά πρόεδρος επέλεξε να το κάνει αυτό ακόμα πιο εμφατικά, χρησιμοποιώντας την Ταϊβάν ως το παράδειγμα δημοκρατικής εναλλακτικής στον κινεζικό αυταρχισμό. Είτε ακούσια, είτε εκούσια, η Αμερικανίδα πρόεδρος έχει θέσει σε κίνηση αρκετές αντίρροπες δυνάμεις.
Αρχικά, ο προφανής κίνδυνος της αντισυσπείρωσης των αυταρχικών κρατών φαίνεται να λαμβάνει σάρκα κι οστά. Η Μόσχα άδραξε την ευκαιρία για να υποστηρίξει στο ζήτημα της Ταϊβάν το Πεκίνο, με το οποίο βρίσκεται όλο και περισσότερο εγγύτερα, ρίχνοντας το φταίξιμο στις ΗΠΑ για την ένταση στην περιοχή. Το κλίμα βέβαια έχει δυναμιτιστεί από την κινεζική αντίδραση. Η Κίνα φρόντισε να δώσει σαφές περιεχόμενο στην απάντηση της, εντείνοντας τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου της Ταϊβάν.
Το υπουργείο Άμυνας της Ταϊβάν ανακοίνωσε πως τουλάχιστον 20 μαχητικά της κινεζικής πολεμικής αεροπορίας εισήλθαν στη λεγόμενη Ζώνη Αναγνώρισης Αεροπορικής Άμυνας μετά την άφιξη της Πελόζι. Ταυτόχρονα το κινεζικό Υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε την έναρξη στρατιωτικών ασκήσεων με πραγματικά πυρά γύρω από την περιοχή.
Στο Πεκίνο επικρατεί πλέον η αντίληψη πως οι Ηνωμένες Πολιτείες ενθαρρύνουν την Ταϊβάν να φέρεται δυναμικά πέρα από τον έλεγχο. Σε αντιστοιχία δηλαδή οι Κινέζοι ταυτίζονται με τους Ρώσους που επαναλαμβάνουν σε έναν μονότονο ρυθμό, πως η Ουάσιγκτον ξεσήκωσε τους Ουκρανούς να αντισταθούν στις επιταγές της Μόσχας. Αντίστοιχα τώρα η κοινή στάση της σινορωσικής συμμαχίας θα είναι πως οι ΗΠΑ είναι εκείνες που προκαλούν την ένταση στη νοτιοανατολική Ασία. Ήδη η Κίνα, που ανέλαβε την προεδρία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ τον Αύγουστο, προετοιμάζεται να το διατυμπανίσει σε όλα τα πιθανά διεθνή fora.
Η Ταϊβάν έχει από μόνη της σημασία τόσο για την Κίνα, που τη θεωρεί έδαφος της, όσο και για τις ΗΠΑ, ως δημοκρατικό ορμητήριο. Όμως πέρα από την τύχη της πολυπληθούς νήσου, η διάσταση της πολύπλευρης σύγκρουσης μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών έχει διαχυθεί σε οικονομικό, πολιτικό, στρατιωτικό και στρατηγικό επίπεδο.
Ο οικονομικός ανταγωνισμός για την επικράτηση στον Ειρηνικό αποτελεί πλέον προτεραιότητα για την Κίνα και, αντίστοιχα, η αναχαίτιση της κινεζικής προέλασης έχει λάβει κεντρική θέση στο αφήγημα που επικρατεί στην Ουάσιγκτον. Το ζήτημα της Ταϊβάν ωστόσο και οι κινήσεις πλέον της Κίνας, ενδεχομένως να αποτελέσουν τον καταλύτη των μελλοντικών εξελίξεων στην περιοχή.
Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Κίνα προσπαθούν να φέρουν κοντά τους κάθε πιθανό σύμμαχο στην περιοχή, προσφέροντας ένα διαφορετικό μοντέλο λειτουργίας και ανάπτυξης. Το ανησυχητικό για τους Αμερικανούς είναι πως το μήνυμα του Πεκίνου προς τα κράτη της περιοχής, ότι δηλαδή προέχει η ασφάλεια από τη δημοκρατία, βρίσκει αρκετά ευήκοα ώτα.
