Η βελτίωση της κινεζικής Πολεμικής Αεροπορίας σε συνδυασμό με την εκτίμηση του υπερτριπλασιασμού των πυρηνικών κεφαλών από περίπου 400 σε 1500, μέχρι το 2035, ήταν αρκετή για να θορυβήσει τη Δύση. Ουσιαστικά βέβαια η έκθεση είναι συνέχεια των προηγούμενων διαπιστώσεων πως μέχρι το 2030, η Κίνα εκτιμάται να έχει φτάσει στις χίλιες πυρηνικές κεφαλές. Φαίνεται πάντως πως ο οικονομικός ανταγωνισμός μεταξύ Πεκίνου και Ουάσιγκτον έχει αποκτήσει και στρατιωτικό χαρακτήρα.
Την ίδια στιγμή, η προσοχή έχει στραφεί στην Ασία, όπου η Βόρεια Κορέα του Κιμ Γιονγκ Ουν ενδεχομένως να βρίσκεται κοντά στην πραγματοποίηση μίας πυρηνικής δοκιμής μετά από αρκετά χρόνια. Οι απειλές των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους για αυστηρές κυρώσεις και απάντηση στις εκτοξεύσεις πυραύλων και προγραμματισμένων ασκήσεων με πυρηνικά το τελευταίο διάστημα, δεν φαίνεται να πτοεί τον Κορεάτη δικτάτορα. Ο Κιμ Γιονγκ Ουν δηλώνει ότι απώτερος στόχος της χώρας του είναι να γίνει η ισχυρότερη πυρηνική δύναμη στον κόσμο.
Η τάση για σταδιακή μείωση του αριθμού των πυρηνικών όπλων διεθνώς μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου δεν σημαίνει πως η επικινδυνότητα τους μειώνεται. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων εντείνεται και μπορεί να λάβει επικίνδυνες διαστάσεις. Το ΝΑΤΟ πλέον αντιμετωπίζει την Κίνα ως έναν αντίπαλο, όσο προσεκτικά κι αν το κάνει όταν απευθύνεται στο Πεκίνο. Οι αναφορές της Συμμαχίας στα όπλα μαζικής καταστροφής, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν την αύξηση της δυνατότητας πυρηνικής άμυνας, είναι ενδεικτικές αυτού του φαινομένου.
Τη στιγμή που Ρωσία και ΗΠΑ, που κατέχουν συνολικά πάνω από το 90% των πυρηνικών όπλων σε παγκόσμια κλίμακα, βρίσκονται ουσιαστικά σε ανοιχτή σύγκρουση, με επίκεντρο την Ουκρανία, ήταν φυσικό επόμενο να αναβάλουν τη διμερή συνάντηση τους για τη συνθήκη New Start με αντικείμενο τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων.
Άλλωστε, τα κράτη που έχουν τη δυνατότητα, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, προχωρούν σε εκσυγχρονισμό των οπλοστασίων του με πυρηνικά, ακόμα κι αν τα μειώνουν αριθμητικά. Οι προκλήσεις με τον έναν (τους λεονταρισμούς της Βόρειας Κορέας) ή με τον άλλο τρόπο (ήρεμη επέκταση της Κίνας) εντείνουν αυτόν τον υπόγειο ανταγωνισμό, ενώ τα ανοικτά μέτωπα (π.χ. Ουκρανία) δείχνουν τους κινδύνους που καιροφυλακτούν κάθε στιγμή.
