Αν και ο Μπόρις Τζόνσον ανακοίνωσε την πρόθεση παραίτησης του, η παρουσία του ακόμα επηρεάζει τα τεκταινόμενα. Μοιραία, ένα σημαντικό μέρος της κούρσας διαδοχής καθορίζεται από την αντίθεση ή τη σύμπλευση με τον Βρετανό πρωθυπουργό. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Ρίσι Σουνάκ άλλωστε έχει τον άτυπο τίτλο του ανθρώπου που τράβηξε το χαλί κάτω από τον Τζόνσον, ξεκινώντας τον χορό των παραιτήσεων, που ξετύλιξε απροσδόκητα το κουβάρι στην οδό Ντάουνινγκ 10.
Ο Σουνάκ εποφθαλμιά ξεκάθαρα την ηγεσία των συντηρητικών, έχοντας ένα δομημένο πρόγραμμα και κυβερνητική εμπειρία. Από την άλλη μεριά, ο Ναντίμ Ζαχάουι, ένα πρόσωπο-κλειδί στην παραίτηση Τζόνσον έχει διαφορετικές στοχεύσεις. Η υποψηφιότητα του φαίνεται πως έχει μεγάλο συμβολισμό, λόγω της καταγωγής από το ιρακινό Κουρδιστάν και την ανέλιξη του στο βρετανικό πολιτικό σύστημα.
Η υπουργός Εξωτερικών Λιζ Τρας φαίνεται να κινείται στο απέναντι στρατόπεδο, μην έχοντας αποστασιοποιηθεί από τον Τζόνσον. Η Τρας συνεχίζει να υπερασπίζεται βασικούς πυλώνες των πολιτικών Τζόνσον, από το Brexit μέχρι την επιθετική πολιτική διεθνώς απέναντι στη Ρωσία. Η σκληροπυρηνική Τόρι θέλει σίγουρα να κερδίσει την υποστήριξη των υποστηρικτών του Τζόνσον και να συνεχίσει την πολιτική του κληρονομιά
Οι υπόλοιπες υποψηφιότητες που συγκέντρωσαν τις απαραίτητες υπογραφές για την υποψηφιότητες, μετά από την έκπληξη του αποκλεισμού του πρώην υπουργού Υγείας Σαγίντ Τζαβίντ κινούνται γύρω από αυτό το πλαίσιο, αλλά και του Γκραντ Σαπς παρά την επιρροή του στο κομματικό ακροατήριο των συντηρητικών.
Ο πρώην υπουργός Υγείας Τζέρεμι Χαντ θέλει να αξιοποιήσει το ότι δεν συμμετείχε σε κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον και να παρουσιάσει ένα στίγμα υπευθυνότητας, συνέχειας του συντηρητικού κόμματος αλλά και εύτακτης αλλαγής. Η Σουέλα Μπρέιβερμαν έχει δομήσει την πολιτική της σταδιοδρομία πλέον στην υπεράσπιση του Brexit και από μόνη της η υποψηφιότητα για την προεδρία αποτελεί μία επιτυχία. Ωστόσο, κάπου εκεί είναι και το ταβάνι της. Η Κέμι Μπάντενοχ φιλοδοξεί να βρει διαθέσιμο χώρο για να αναδείξει την ατζέντα του πολυπολιτισμού, σε ένα κεντροδεξιό πλαίσιο, εκμεταλλευόμενη την ιστορία και την προέλευση της. Ο Τομ Τουγκεντάτ ανακοίνωσε πρώτος την υποψηφιότητα του να διαδεχθεί τον Τζόνσον, αλλά η υποψηφιότητα είναι περισσότερο πιθανόν να λειτουργήσει ως πλατφόρμα για έκφραση των θέσεων του, περί μείωσης της φορολογίας και τον τονισμό της στρατιωτικής προέλευσης του.
Βέβαια, συνήθως όταν δύο πόλοι συγκρούονται, κερδισμένος βγαίνει κάποιος τρίτος. Η υπουργός Εμπορίου Πένι Μόρντοντ φιλοδοξεί να εμφανιστεί ως το μεγάλο αουτσάιντερ, μπαίνοντας τελευταία στην κούρσα της διαδοχής. Παρά την αμφιλεγόμενη δημόσια παρουσία της, η Μόρντοντ φαίνεται να κερδίσει την υποστήριξη όσων επιθυμούν μία τρίτη λύση, που θα συσπειρώσει και θα αποτρέψει την πλήρη διάσπαση των Τόρις, υπό τον κίνδυνο αναγέννησης των μεγάλων αντιπάλων τους, των Εργατικών. Άλλωστε στη διαδικασία ανάδειξης των υποψηφιοτήτων, η Μόρντοντ συγκέντρωσε τις περισσότερες ψήφους, μετά από τον Σουνάκ και την Τρας.
